ام البنین: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[مادر حضرت اباالفضل]] و [[همسر امیر المؤمنین]] پس از [[شهادت]] [[فاطمه زهرا|حضرت فاطمه]] بود که به معرفی [[عقیل]]، [[برادر]] [[حضرت امیر]]{{ع}}، به همسری [[امام علی|علی]] در آمد. نامش [[فاطمه بنت حزام]]، از [[قبیله بنی کلاب]] و [[خواهر]] لبید شاعر بود. زنی بود با [[شرافت]]،از خانواده‌ای ریشه‌دار و [[دلاور]] و نسبت به [[فرزندان]] [[فاطمه زهرا|حضرت زهرا]] نیز بسیار [[مهربان]] بود. ثمره [[ازدواج]] [[امام علی|علی]] با او چهار پسر بود، به نام‌های: [[عباس]]، [[جعفر]]، [[عبدالله]] و [[عثمان]]، که هر چهار فرزندش [[روز عاشورا]] در رکاب [[امام حسین|سید الشهدا]] به [[شهادت]] رسیدند<ref>الکامل، ابن اثیر، ج ۳، ص ۳۳۳، ادب الطف، ج ۱، ص ۷۲</ref>. ام البنین، پس از [[شهادت]] فرزندانش، همه [[روزه]] به [[بقیع]] می‌رفت و بچه‌های [[عباس]] را نیز به همراه می‌برد و به یاد [[فرزندان]] شهیدش مرثیه و [[نوحه]] می‌خواند. [[زنان]] [[مدینه]] نیز به [[ندبه]] و [[نوحه]] سوزناک او جمع می‌شدند و می‌گریستند. اشعاری هم در باره [[عباس]] سروده بود<ref>سفینة البحار، ج ۱، ص ۵۱۰</ref>. وقتی [[زنان]] به ام البنین [[تسلیت]] می‌گفتند، می‌گفت دیگر مرا ام البنین خطاب نکنید، چرا که امروز دیگر آن فرزندانم نیستند و [[شهید]] شده‌اند. به این بانوی بزرگوار و [[مادر]] چهار [[شهید]]، قبل از ولادت فرزندانش [[فاطمه]] می‌گفتند، اما پس از آنکه دارای آن [[فرزندان]] شد، ام البنین خطابش کردند، یعنی [[مادر]] [[پسران]]. [[عباس]] ۳۴ سال داشت، [[عبدالله]] ۲۵ سال، [[عثمان]] ۲۱سال و [[جعفر]] ۱۹ سال<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۶۰.</ref>.