←زهد و قناعت
| خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
*از این [[آیه کریمه]] استفاده می‌شود که [[تعصب]] در [[کفر]] و [[انکار]] این گروه مؤثر بوده است<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج۱،ص۲۷۵-۲۷۶.</ref>. | *از این [[آیه کریمه]] استفاده می‌شود که [[تعصب]] در [[کفر]] و [[انکار]] این گروه مؤثر بوده است<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج۱،ص۲۷۵-۲۷۶.</ref>. | ||
===[[زهد]] و [[قناعت]]=== | ===[[زهد]] و [[قناعت]]=== | ||
از [[ضرورت]] طبع بلند و [[عفت نفس]] در دانشوران سخن گفتیم. یکی از آثار این [[فضیلت]] بزرگ، [[زهد]] و [[پاکی]] از [[حرص]] و [[طمع]] است. از این رو در [[روایات اسلامی]] بر این نکته تأکید فراوان | *از [[ضرورت]] طبع بلند و [[عفت نفس]] در دانشوران سخن گفتیم. یکی از آثار این [[فضیلت]] بزرگ، [[زهد]] و [[پاکی]] از [[حرص]] و [[طمع]] است. از این رو در [[روایات اسلامی]] بر این نکته تأکید فراوان شده است. [[زهد]] موجب [[علم]] بدون [[تعلم]]<ref>حسن بن علی ابن‌شعبه حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ص۶۰.</ref> و به بار نشستن درخت [[حکمت]] می‌شود. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} میفرماید: "[[حکمت]] با [[زهد]] ثمر میدهد"<ref>{{متن حدیث|بِالزُّهْدِ تُثْمِرُ اَلْحِكْمَةُ}}؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۸۶.</ref>. | ||
{{متن حدیث|بِالزُّهْدِ تُثْمِرُ اَلْحِكْمَةُ}} | *[[دانش]] بدون [[زهد]]، ثمری جز دوری از [[خدا]] ندارد. [[رسول خدا]] میفرماید: "آن کس که بر علمش بیفزاید و بر زهدش نیفزاید، جز دوری از [[خدا]] بهره‌ای [[نبرد]]"<ref>{{متن حدیث|مَنِ اِزْدَادَ عِلْماً وَ لَمْ يَزْدَدْ هُدًى لَمْ يَزْدَدْ مِنَ اَللَّهِ إِلاَّ بُعْداً}}؛ ابن واضح یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۱۰۲.</ref>. | ||
*[[طمع]] لغزشگاهی است که اگر عالمی بر آن پا نهد، جز سقوط سرنوشتی ندارد. از [[رسول خدا]]{{صل}} [[روایت]] است: "سنگ صاف لغزنده‌ای که پای [[دانشمندان]] بر آن میلغزد، [[طمع]] است"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اَلصَّفَاةَ اَلزُّلاَلَ اَلَّذِي لاَ تَثْبُتُ عَلَيْهِ أَقْدَامُ اَلْعُلَمَاءِ اَلطَّمَعُ}}؛ عبدالرحمان بن ابی‌بکر سیوطی، الجامع الصغیر، ج۱، ص۳۱۴.</ref>. | |||
[[دانش]] بدون [[زهد]]، ثمری جز دوری از [[خدا]] ندارد. [[رسول خدا]] میفرماید: | *و [[امام حسین]]{{ع}} [[حرص]] در عالم را از زشت‌ترین چیزها شمرده است<ref>محمد ری‌شهری، العلم والحکمة فی الکتاب والسنة، ص۴۰۶.</ref>. [[خوردن]] [[حلال]] موجب [[نور]]<ref>محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۵، ص۱۵۳؛ محمد ری‌شهری، موسوعة العقائد الاسلامیه، ج۲، ص۱۵۰.</ref> و [[صفای قلب]]<ref>محمد ری‌شهری، العلم و الحکمة فی الکتاب و السنة، ص۱۵۱.</ref> می‌شود و چشمه‌های [[حکمت]] را از [[قلب]] جاری می‌کند<ref>محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۵، ص۱۵۲؛ محمد ری‌شهری، موسوعة العقائد الاسلامیه، ج۲، ص۱۵۰.</ref> و [[خداوند]] عالمی را [[دوست]] دارد که برای امرار معاش، حرفه‌ای [[انتخاب]] کند تا دانشش را [[وسیله]] کسب و ارتزاق نکند<ref>زمخشری، ربیع الابرار، ج۲، ص۵۴۳.</ref>. | ||
*یکی از مظاهر [[زهد]] که در [[روایات]] بر تأثیر آن در کسب [[دانش]] تأکید شده، رعایت [[اعتدال]] در خوردن است که به منظور تأكید [[بلیغ]] در [[نهی]] از [[پرخوری]] و [[شکمبارگی]] در قالب [[مدح]] [[گرسنگی]] وارد شده است<ref>محمد بن حسن حر عاملی، الجواهر السنیه، ص۱۹۲.</ref><ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج۱،ص۲۷۶-۲۷۷.</ref>. | |||
آن کس که بر علمش بیفزاید و بر زهدش نیفزاید، جز دوری از [[خدا]] بهره‌ای [[نبرد]]<ref> | ===[[سکوت]]=== | ||
[[طمع]] لغزشگاهی است که اگر عالمی بر آن پا نهد، جز سقوط سرنوشتی ندارد. از | |||
{{متن حدیث| | |||
و [[امام حسین]]{{ع}} [[حرص]] در عالم را از زشت‌ترین چیزها شمرده است<ref>محمد ری‌شهری، العلم والحکمة فی الکتاب والسنة، ص۴۰۶.</ref>. [[خوردن]] [[حلال]] موجب [[نور]]<ref>محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۵، ص۱۵۳؛ محمد ری‌شهری، موسوعة العقائد الاسلامیه، ج۲، ص۱۵۰.</ref> و [[صفای قلب]]<ref>محمد ری‌شهری، العلم و الحکمة فی الکتاب و السنة، ص۱۵۱.</ref> می‌شود و چشمه‌های [[حکمت]] را از [[قلب]] جاری می‌کند<ref>محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۵، ص۱۵۲؛ محمد ری‌شهری، موسوعة العقائد الاسلامیه، ج۲، ص۱۵۰.</ref> و [[خداوند]] عالمی را [[دوست]] دارد که برای امرار معاش، حرفه‌ای [[انتخاب]] کند تا دانشش را [[وسیله]] کسب و ارتزاق نکند<ref>زمخشری، ربیع الابرار، ج۲، ص۵۴۳.</ref>. | |||
یکی از مظاهر [[زهد]] که در [[روایات]] بر تأثیر آن در کسب [[دانش]] تأکید شده، رعایت [[اعتدال]] در خوردن است که به منظور تأكید [[بلیغ]] در [[نهی]] از [[پرخوری]] و [[شکمبارگی]] در قالب [[مدح]] [[گرسنگی]] وارد شده است<ref>محمد بن حسن حر عاملی، الجواهر السنیه، ص۱۹۲.</ref>. | |||
از [[اخلاق]] دانشوری است که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}از آن به عنوان [[زینت علم]] و عالم نام برده، میفرماید: | از [[اخلاق]] دانشوری است که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}از آن به عنوان [[زینت علم]] و عالم نام برده، میفرماید: | ||
{{متن حدیث|اَلصَّمْتَ زِينَةُ اَلْعَالِمِ}}<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۹۲.</ref>. | {{متن حدیث|اَلصَّمْتَ زِينَةُ اَلْعَالِمِ}}<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۹۲.</ref>. | ||