حکمت در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[اسراف]] نیز که در [[قرآن کریم]] به معنی [[معصیت]] و [[تجاوز]] از حدود الاهی به کار آمده<ref>محمد بن حسن طوسی، التبیان، ج۹، ص۷۳؛ فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج۸، ص۴۳۸.</ref>، موجب [[ضلالت]] و [[گمراهی]] و [[مانع]] [[هدایت]] و رهیابی شمرده شده است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ}}<ref>«بی‌گمان خداوند کسی را که گزافکاری بسیار دروغگوست راهنمایی نمی‌کند» سوره غافر، آیه ۲۸.</ref>.

*و می‌فرماید: {{متن قرآن|كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ}}<ref>«بدین‌گونه خداوند کسی را که گزافکاری بدگمان است در گمراهی می‌نهد» سوره غافر، آیه ۳۴.</ref>.

*[[امام علی بن ابی طالب]]{{ع}} می‌فرماید: "هرکس [[لهو]] و بیهودگی‌اش زیاد شود، احمق می‌شود"<ref>{{متن حدیث|مَنْ كَثُرَ لَهْوُهُ اُسْتُحْمِقَ}}؛ على بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۴۳۰.</ref>.

*یکی از مصداق‌های بارز [[بیهودگی]]، [[خنده]] فراوان است که در [[روایات]] از عوامل [[مرگ]] [[قلب]] شمرده شده است.