امامت از دیدگاه امامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

::::::عرفا نقش "ولی" را بالاتر از [[ارتباط با غیب]] می‌‌دانند و معتقدند "ولی مطلق" یا "قطب" [[واسطه فیض]] و [[حجت الهی]] در عالم است که هیچ‌وقت جهان از آن تهی نمی‌ماند<ref>ر.ک: الهیات شفا، ص ۴۵۵؛ مصنفات شیخ اشراق، ج ۲، ص ۱۱؛ صدرالمتألهین، تفسیر القرآن الکریم، ج ۶، ص ۲۹۹؛ مطهری، آثار ج ۴، ص ۸۴۸. نکته قابل ذکر اینکخ در این نگرش عرفای اهل سنت با [[امامیه]] مشترک اند و می‌‌توان گفت آنان دیدگاه [[امامیه]] را پذیرفتند ولکن آنان [[جایگاه]] مزبور را به غیر [[امامان]] از جمله خودشان نیز جاری و شامل می‌‌دانند و همچنین عرفای اهل سنت منکر اصل [[نصب]] هستند؛ محی الدین عربی، فصوص، فص داودیه؛ الفتحوحات، ج ۱، صص ۲۵۴ و ۱۴۳. </ref>

نکته قابل ذکر اینکه عرفا این نکته ظریف و عرفانی را از [[احادیث]] [[شیعه]] در وصف "[[امام]]" اقتباس کرده و آن را بر "ولی" تطبیق داده‌اند که البته بعضی در تطبیق آن بر مصداق دچار اشتباه شده‌اند.  

'''۵. [[وجوب]] عقلی یا نقلی [[امامت]]:'''از موارد اختلاف در بحث [[امامت]] بین [[شیعه]] و [[سنی]] درباره نحوه [[وجوب امامت]] است، به این معنا که آیا [[وجوب امامت]] حکم عقل بدون [[حکم شرع]] است و یا اینکه عقل در این مسئله حکمی‌ ندارد و نقل، حکم آن را [[تعیین]] نموده است؟