بحث:ویژگی‌های منتظران واقعی در دوران غیبت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

##در برابر نابسامانی‌های [[اجتماعی]] [[ایستادگی]] می‌کنند و به امر معروف و [[نهی از منکر]] به عنوان یک فریضۀ مهم [[الهی]] که تحقق سایر [[دستورات]] [[خدا]] به آن بستگی دارد، می‌نگرند<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص۱۲۶؛ [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۳۷-۱۳۸؛ [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۳۵؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۹۸؛ هرنجی، منصور، انتظار و وظایف منتظران، ص ۴۶ ـ ۶۳.</ref>.

##در برابر نابسامانی‌های [[اجتماعی]] [[ایستادگی]] می‌کنند و به امر معروف و [[نهی از منکر]] به عنوان یک فریضۀ مهم [[الهی]] که تحقق سایر [[دستورات]] [[خدا]] به آن بستگی دارد، می‌نگرند<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، عبدالرحمن، در انتظار خورشید ولایت، ص۱۲۶؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۷-۱۳۸؛ حکیمی، مهدی، منتظر چشم به راهی فریادگر، ص ۳۵؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۹۸؛ هرنجی، منصور، انتظار و وظایف منتظران، ص ۴۶ ـ ۶۳.</ref>.

*یکی از عناوین مهم معرفتی در [[فرهنگ دینی]]، مسأله [[انتظار]] است که یکی از عمیق‌ترین مفاهیم [[دینی]] در میان تمامی [[ادیان الهی]] و از دقیق‌ترین مباحث الاهیاتی و [[آخرالزمانی]] است که نباید آن را به عنوان یک امر متوسط و معمولی و یا در ردیف سایر [[مستحبات]] و [[اعمال]] مستحبی قرار داد. در منابع معرفتی [[اسلام]] از جمله [[آیات]]، [[روایات]] و سیرۀ [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[ائمه طاهرین]]{{ع}} نیز، [[انتظار]] یکی از ضرورت‌های ایمانی هر مؤمنی در طول [[تاریخ]] [[دینی]] [[بشریت]] بوده است. به طور کلی [[ایمان]] بدون [[انتظار]]، [[ایمان]] کاملی نیست؛ یعنی [[مؤمن]] بدون اینکه [[منتظر]] باشد، قطعاً به [[ایمان]] خویش توجه عمیقی نداشته و نخواهد داشت، [[ایمان]] بدون [[انتظار]] اینگونه است که [[انسان]]، به حداقل‌ها می‌اندیشد و قائل است که تنها باید [[ایمان]] خویش را حفظ کرده و [[واجبات]] و [[محرمات]] را رعایت نماید؛ در این صورت روشن است قطعاً [[انتظار]] در چنین افرادی، باعث تحرک و جنب و جوش نمی‌شود، ولی [[ایمان]] به همراه [[انتظار]] اینگونه است که [[انسان]]، به حداکثرها [[فکر]] می‌کند و [[معتقد]] است نه تنها باید [[ایمان]] خویش را حفظ کرده و [[واجبات]] و [[محرمات]] را رعایت نماید، بلکه به عنوان یک [[مسلمان]] و [[مؤمن]] باید به دنبال تحقق مقصود [[خداوند متعال]] از [[خلقت]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] و [[ارسال رسل]] و انزال کتب باشد و [[امیدوار]] به رویت آن روز، به [[اصلاح]] خود و [[جامعه]] می‌پردازد؛ در این صورت بدیهی است، [[انتظار]] در چنین انسانی باعث تحرک و جنب و جوش می‌شود و هرگز او را آرام نمی‌‌گذارد<ref>ر.ک. فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص ۱۵۱-۱۶۰.</ref>. همانطور که در [[روایات]] از قول [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده است: {{متن حدیث|«اَفْضَلُ‌ جِهَادِ أُمتِی‌ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»}}<ref>«بالاترین جهاد امت من، انتظار فرج است». تحف العقول، حرانی، ابن شعبه، ص۳۳؛ بحارالأنوار، مجلسی، محمد باقر، ج۵۱، ص۱۵۶.</ref> و مقصود از آن انتظاری است که [[انسان]] را به حرکت و [[حماسه]] در [[راه خدا]] وادار می‌کند<ref>ر.ک. فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص ۱۵۱ ـ ۱۶۰.</ref>.  

##[[منتظر]] به کسی اطلاق می‌شود که از وضع موجود ناراحت است و برای تحقق وضع بهتر تلاش می‌کند در واقع [[انتظار واقعی]] دارای دو عنصر است، یکی عنصر نفی و دیگری عنصر اثبات. عنصر نفی، همان بیگانگی با وضع موجود و عنصر اثبات، تلاش جهت رسیدن به وضع بهتر است<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، عبدالرحمن، در انتظار خورشید ولایت، ص۱۲۶.</ref>. [[منتظران واقعی]]، مانند چراغی درخشنده به محیط اطراف خود [[نور]] می‌دهند و در همه جا و در برابر همۀ [[بدی‌ها]] واکنش مناسب نشان می‌دهند. آنان همچنان که در [[ترویج]] [[خوبی‌ها]] و انتشار [[ارزش‌ها]] می‌کوشند، در [[کسادی]] بازار [[بدی‌ها]] و [[ضد ارزش‌ها]] هم تلاش کرده و [[امر به معروف و نهی از منکر]] ‌کنند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۹۸.</ref>. آنها علاوه بر اینکه خود را از نظر [[فکری]]، [[علمی]] و [[اخلاقی]] [[اصلاح]] می‌کنند و [[قلب]] و [[دل]] خود را به [[صفات]] [[پسندیده]] زینت می‌دهند، در برابر نابسامانی‌های [[اجتماعی]] [[ایستادگی]] می‌کنند و به امر معروف و [[نهی از منکر]] به عنوان یک فریضۀ مهم [[الهی]] که تحقق سایر [[دستورات]] [[خدا]] به آن بستگی دارد، می‌نگرند و معتقدند باید در راه [[اصلاح جامعه]] تلاش کرد. با این دو عمل است که [[احکام]] الاهی تحقق می‌یابد و جامعۀ [[دینی]] از [[انحراف]] رها می‌گردد، پس [[انتظار]] به معنی چشم به راهِ [[اجرای احکام]] الاهی بودن و اجرای نیکی‌ها "معروف‌ها" است و همچنین زدایش پلیدی‌ها و "منکرها" و نامردمی‌ها. بنابراین انسانِ [[منتظر]] نمی‌تواند در این باره بی‌تفاوت باشد و به ولی خود و آن کس که [[منتظر]] ظهورش است [[اقتدا]] نکند. زیرا او در روزگار [[ظهور]]، بزرگترین امرکننده به همۀ معروف‌ها و نهی‌کننده از همۀ منکرهاست. پس چگونه ممکن است جامعۀ [[منتظر]]، [[خشنودی]] [[مهدی]]{{ع}} را نخواهد و بر راه پیشوای خود نرود و با او هم‌آوا و هماهنگ نگردد و در راه و کارش یاری‌گرِ [[راستین]] او نباشد و تنها به زبان بسنده کند و بگوید: {{متن حدیث|"نُصْرَتِی مُعَدَّةٌ لَکُمْ"}} حال آنکه در عمل نه به معروف توجهی داشته باشد و نه از منکر روی گرداند<ref>ر.ک. حکیمی، مهدی، منتظر چشم به راهی فریادگر، ص ۳۵.</ref>. آنها سعی می‌‌کنند با [[امر به معروف و نهی از منکر]] با عمل یا با زبان محیط را دگرگون کنند و در آن اثر مثبت بگذارند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۹۸.</ref>. به نظر آنها [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} حلقه‌ای است از حلقه‌های [[مبارزه]] [[حق]] بر علیه [[باطل]] که در طول [[تاریخ]] استمرار داشته و این آخرین حلقه آن [[مبارزه]] است که به [[پیروزی]] نهایی [[حق]] می‌انجامد. سهیم بودن یک فرد در این کار بزرگ بستگی به این دارد که وی در عمل جزء گروه [[حق طلبان]] باشد و بر ضد [[باطل]] با نهایت تلاش [[ستیز]] کند<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، عبدالرحمن، در انتظار خورشید ولایت، ص۱۲۶. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۷-۱۳۸. حکیمی، مهدی، منتظر چشم به راهی فریادگر، ص ۳۵. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۹۸؛ هرنجی، منصور، انتظار و وظایف منتظران، ص ۴۶ ـ ۶۳.</ref>.