ملاقات: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور آن دسته از آیاتی است که به تماس‌های [[پیامبر]] اشاره می‌کند و باب [[گفتگو]] و بحث را باز کرده است. در این باره افزون بر اصل ملاقات، احیاناً اشاره‌ای به موضع و [[رفتار]] افراد مقابل و [[ادب]] [[پیامبر]] کرده و در این میان برخی از [[آداب]] آنان را نقد کرده که مرتبط با بحث [[آداب]] [[معاشرت]] و یا نقد سخنان [[مخالفان]] و مرتبط با بسیاری از مباحث گذشته است.

# [[آزادی]] ملاقات خصوصی [[مؤمنان]] با [[پیامبر]] و [[صدقه]]، پیش‌شرط موقت ملاقات محرمانه همراه با [[نجوا]] با [[پیامبر]]: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً ذَلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَأَطْهَرُ...}}؛

#آزادی [[منافقان]]، برای ملاقات با [[رسول خدا]] و گفتگوی مستقیم با آن [[حضرت]]: {{متن قرآن| ثُمَّ جَاءُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا إِحْسَانًا وَتَوْفِيقًا... وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا}}، {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى}}، {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى... وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ...}}، {{متن قرآن|إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ}}؛

# [[مسلمانان]]، موظف به [[انتظار]] [[خروج]] [[پیامبر]] از [[خانه]] برای ملاقات با ایشان: {{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ}}؛

# [[آزادی]] [[کافران]]، در ملاقات و بحث با [[پیامبر]]: {{متن قرآن|...حَتَّى إِذَا جَاءُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}؛

# ملاقات قطعی [[پیامبر]] با [[حضرت موسی]] در [[قیامت]]: {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَائِهِ}} [[علامه طباطبایی]] در این باره می‌گوید: ممکن است [[ضمیر]] {{متن قرآن|لِقَائِهِ}} به [[خدای تعالی]] برگردد، و مراد از لقای [[خدا]] مسأله بعث و [[قیامت]] باشد، به این [[عنایت]] که روز بعث روزی است که همه در برابر [[خدا]] قرار می‌گیرند، در حالی که - به‌طوری که [[گذشت]] - حجابی بین آنان و بین پروردگارشان نیست. [[شاهد]] و مؤید این معنایی که ما برای [[لقاء]] کردیم، این است که قبلاً هم در جمله {{متن قرآن|بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ}}<ref>«بلکه آنان لقای پروردگارشان را منکرند» سوره سجده، آیه ۱۰.</ref> [[گفتگو]] از لقای پروردگارشان به میان آورده، و سپس در جمله {{متن قرآن|نَاكِسُو رُءُوسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ}}<ref>«و کاش گناهکاران را آنگاه که نزد پروردگارشان سرافکنده‌اند» سوره سجده، آیه ۱۲.</ref>، نیز از سرافکندگی [[کفار]] در برابر پروردگارشان که آن نیز در معنای [[لقاء]] است سخن گفت. در نتیجه معنای [[آیه شریفه]] این می‌شود که: ما به [[موسی]] هم کتاب دادیم همان‌طور که به تو دادیم، پس تو درباره مسأله بعث که [[قرآن]] از آن سخن می‌گوید در [[شک]] مباش که این [[شک]] مستلزم [[شک]] در [[قرآن]] است. و این [[تأیید]] [[حقانیت قرآن]] به [[وسیله]] [[نزول]] [[تورات]]، تنها در این [[آیه]] نیامده، بلکه در چند جا از [[قرآن]] خاطرنشان شده است<ref>ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۹۸-۳۹۹.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۷۹۰.</ref>.