گستره خلافت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*در مورد اینکه محدوده [[جانشینی انسان از خداوند]] تا چه اندازه است؟ دو نظر ارائه شده است:

*توصیه [[اسلام]] به بهره‌گیری از منابع طبیعی می‌باشد. [[قرآن کریم]] گاهی با بیان {{متن قرآن|وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ}}<ref>«و (روزی خود را) از بخشش خداوند فرا جویید» سوره جمعه، آیه ۱۰.</ref> و زمانی با عبارت: {{متن قرآن|فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا}}<ref>«بر شانه‌های آن گام نهید» سوره ملک، آیه ۱۵.</ref>، [[انسان]] را به بهره‌گیری از منابع طبیعی فراخوانده می‌فرماید: روی دوش [[زمین]] بروید و روزی بگیرید. لازمه این [[فرمان]]، تلاش برای استخراج معادن، [[کشاورزی]]،... و بهره‌گیری هرچه بهتر از مواد خام [[طبیعت]] است. [[امتثال]] این [[دستور الهی]] کار آسانی نیست، بلکه نیاز به تلاش و [[همت]] جدی دارد. این سفره گسترده نعم [[الهی]] در صحرا و دریا و در اعماق کوه‌ها برای [[بشر]] پهن شده و [[انسان]] باید با تلاش خویش از آنها بهره‌مند شود. [[خداوند]] قبل از [[خلقت انسان]] همه نعمت‌های لازم جهت [[زندگی]] را آفرید؛ یعنی [[زمین]] و زمینه را برای [[زندگی]] [[بشر]] فراهم کرد، آنگاه [[بشر]] را روی [[زمین]] [[خلق]] کرد.

*چنین نبود که [[انسان]] ابتدا [[آفریده]] شود سپس برای رفع نیاز او موجودات دیگر [[خلق]] شوند؛ چنان‌که نوزاد چون توان هضم [[غذا]] ندارد، ابتدا شیر [[مادر]] برای او فراهم شد و پس از مدتی که توان [[غذا خوردن]] و کار کردن یافت [[غذا]] و فعالیت او مشخص گردید، به [[انسان]] نیز [[عقل]] و [[خرد]] داد، ابزار در [[اختیار]] او نهاد، [[فرمان]] تلاش در روی [[زمین]] و آباد کردن آن را بیان کرد و فرمود: شما حرکت کنید، {{متن قرآن|ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ}}<ref>«آنگاه راه را بر او هموار ساخته» سوره عبس، آیه ۲۰.</ref><ref>[[فاطمه زیوری کبیرنیا|زیوری کبیرنیا، فاطمه]]، [[بررسی ابعاد خلیفة اللهی انسان (کتاب)|بررسی ابعاد خلیفة اللهی انسان]]، ص:۱۲۴-۱۲۷.</ref>