اتباع در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

*'''قرینه سوم:''' واژه [[شریعت]] به معنای راه [[زندگی]] است و راه [[زندگی]] همان [[قانون]] [[فرمانروایی]] و [[حکومت]] بر [[جامعه]] است؛ زیرا هر قانونی که به وسیله [[حکومتی]] [[اجرا]] می شود، راه [[زندگی]] [[مردم]] را ترسیم می کند و در [[حقیقت]] [[قانون]] هر [[جامعه]] ای راه و [[آیین]] [[زندگی]] [[مردم]] آن [[جامعه]] است.

*بی‌‌شک کسی که [[رضوان]] [[الهی]] را [[پیروی]] می‌‌کند، با کسی که به خشمی از [[خدا]] دچار گردیده، جایگاهش [[جهنم]] است برابر نیست: {{متن قرآن|أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ كَمَنْ بَاءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ}}<ref>«آیا آن کس که در پی خشنودی خداوند است با آن کس که دچار خشم خداوند است، برابر است؟» سوره آل عمران، آیه ۱۶۲.</ref>، زیرا [[خداوند]] [[پیروان]] [[رضوان]] [[الهی]] را به وسیله [[قرآن]] به راه‌های [[سلامت]] رهنمون می‌‌شود و آنان را از تاریکی‌ها به سوی [[روشنایی]] بیرون می‌‌برد و به راهی راست هدایتشان می‌‌کند: {{متن قرآن|يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}}<ref>«خداوند با آن (روشنایی) هر کسی را که پی خشنودی وی باشد به راه‌های بی‌گزند، راهنمایی می‌کند و آنان را به اراده خویش  از تیرگی ‌ها به سوی روشنایی بیرون می‌آورد و آنها را به راهی راست رهنمون می‌گردد» سوره مائده، آیه ۱۶.</ref><ref>مجمع‌‌البیان، ج۳، ص۲۷۰؛ المیزان، ج۵، ص۲۴۵.</ref>. در [[روایات]] از [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} به عنوان [[پیروان]] [[رضوان]] [[الهی]] یاد شده است<ref>تفسیر عیاشی، ج۱، ص۲۰۵؛ المیزان، ج۴، ص۷۰.</ref><ref>[[حسن رمضانی|رمضانی، حسن]]، [[پیروی (مقاله)|پیروی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۶.</ref>.