اوضاع امپراتوری روم در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*امپراتوری [[روم شرقی ]](بیزانس)، یکی از دو [[قدرت]] مهم دوره [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بوده است<ref>ایران نیز از قدرت‌های مهم این زمان بوده است.</ref>. این [[کشور]] [[وارث]] امپراطوری [[روم]] غربی بود که در سال ۴۷۶ میلادی سقوط کرد و مرکز آن [[قسطنطنیه]] ([[استانبول]] فعلی) بود<ref>عبدالرحمان بن خلدون، تاریخ عبدالرحمان عبدالرحمان عبدالرحمان ابن خلدون، ج۱، ص۲۰۳.</ref>.[[سال]] ۴۷۶ میلادی در پی [[شورش]] بردگان از داخل و [[هجوم]] بربرها که از خارج آمده بودند و در رم ساکن شده بودند، امپراتوری [[روم]] غربی سقوط کرد<ref>کاظم علمداری، چرا ایران عقب ماند و غرب پیش رفت، ص۱۳۰.</ref>. مناطق بسیاری از اروپا که در واقع جزء قلمرو این امپراتوری بود، تحت [[سلطه]] امپراتوری [[روم شرقی ]](بیزانس) قرار گرفت.

*امپراتوری [[روم]] شرقی، سرزمین وسیعی از جمله جنوب اروپا، بالکان، [[آناتولی]]، شمال [[سوریه]]، بخشی از بین‌النهرین، [[مصر]] و شمال [[آفریقا]] را در بر می‌گرفت<ref>کاظم علمداری، چرا ایران عقب ماند و غرب پیش رفت، ص۲۷۴.</ref>.  

==دوره ژوستی‌نین==

*ژوستی‌نین در سال ۵۲۷ میلادی [[قدرت]]، را در بیزانس به دست گرفته بود و با پیوند [[دین]] به حکومتش به قدرتمندی [[مستبد]] تبدیل شد. او خود را وجودی [[مقدس]] می‌شمرد و به [[نام خدا]] [[فرمان]] صادر می‌کرد <ref>کاظم علمداری، چرا ایران عقب ماند و غرب پیش رفت، ص۴۵۸.</ref>.

==[[ازدواج]] با تئودورا==

==رقابت سبزپوشان و آبی‌پوشان==

*منابع، یکی دیگر از علت‌های [[ضعف]] امپراتوری بیزانس را در این زمان، رقابت دو گروه ورزشی سبزپوش و آبی‌پوش دانسته‌اند. رقابت‌هایی که سالیان متمادی تداوم داشت.[[اختلاف]] شدید این دو گروه و حامیان آنها، باعث ویرانی‌های بسیاری شده است.

*[[ادوارد گیبون]] می‌نویسد: "رقابت سبزپوشان و ازرق‌پوشان، مدت طولانی تداوم یافت. این دو گروه، به شدت مخالف یکدیگر بودند؛ به گونه‌ای که سبزپوشان در دوره [[سلطنت]] آناستازیوس، سه هزار نفر از [[دشمنان]] ازرق‌پوش خود را کشتند. این [[فتنه]] به سراسر شهرهای متصرفات [[مشرق]] رخنه کرد.... از تفاوت رنگ [[لباس]]، دو دسته ورزشی، دو حزب نیرومند و آشتی‌ناپذیر به وجود آمد که [[مبانی حکومت]] ضعیف امپراتوری را [[متزلزل]] کرد"<ref>ادوارد گیبون، انحطاط و سقوط امپراتوری روم، ج۲، ص۹۳۲-۹۳۰.</ref>.

==[[تعصبات]] مذهبی==

==برخوردهای نظامی==

*درگیری‌های نظامی و حملات خارجی نیز به بحرانی‌تر شدن اوضاع این زمان کمک می‌کرد. درگیری [[رومیان]] با امپراتوری [[ایران]] موجبات [[ضعف]] هر دو [[دولت]] را فراهم می‌کرد. "فرسایش و تحلیل امپراتوری [[ایران]] و بیزانس، پس از سال‌ها جنگ‌های متعدد، [[دلیل]] عمده [[پیروزی]] [[اعراب]] ذکر شده است<ref>احسان یار شاطر و دیگران، تاریخ ایران از سلوکیان تا فروپاشی دولت ساسانیان، ص۲۶۹.</ref>. [[ایران]] به مدت ۲۴ سال (۶۰۴ تا ۴۲۸ م) در [[جنگ]] با امپراتوری [[روم شرقی ]](بیزانس) بود. این [[جنگ]] هر دو طرف را به شدت بی‌بنیه کرد و شرایط مساعدتری را برای قوای [[اعراب]] فراهم آورد که بر هر دو نیرو [[غلبه]] کند<ref>کاظم علمداری، چرا ایران عقب ماند و غرب پیشرفت کرد، ص۳۰۹.</ref>.

*[[رومیان]]، افزون بر اینکه مجبور بودند با [[رقیب]] قدرتمندی چون [[ایران]] [[مبارزه]] کنند با سایر [[ملت‌ها]] نیز [[خصومت]] داشتند و باید به جنگ‌های متعددی می‌پرداختند. ژوستی‌نین در طول دوره حکومتش، بیش از پنجاه [[جنگ]] با رقیبان و [[مخالفان]] خود کرد<ref>محمد جواد باهنر و اکبر هاشمی رفسنجانی، جهان در آستانه بعثت، ص۷۳.</ref>. [[حکومت]] ژوستی‌نین، افزون بر [[مشکلات]] مزبور، با [[فساد]] [[اداری]]، [[مالیات]] گزاف و [[عفو]] و مجازات هوس‌بازانه عجین شده بود<ref>ویل دورانت، تاریخ تمدن (عصر ایمان)، ج۴، ص۱۴۴.</ref>.

==پس از ژوستی‌نین==

*یکی از [[پادشاهان]] پس از ژوستی‌نین، "مریس" بود که [[ارتش]] به صورت ناگهانی علیه او [[شورش]] کرد. [[قیام]] سبزپوشان نیز به [[طغیان]] انجامید. "فکاس"، سرجوخه‌ای ارتشی، مریس و فرزندانش را به [[قتل]] رساند <ref>منتسکیو، علل عظمت و انحطاط رومیان، ص۲۴۶.</ref>. هنوز فکاس بر [[کارها]] مسلط نشده بود که هراکلیوس (هرقل) از [[آفریقا]] به [[روم]] آمد و فکاس را به [[قتل]] رساند. [[کشور]] در این زمان از هر سو در معرض حمله مهاجمان بود، [[ارتش]] از هم پاشیده بود و [[هرج و مرج]] همه جا [[حکم]] فرما بود. او با کمال زحمت در [[فکر]] چاره و درمان دردها افتاد که شاید آشفتگی‌ها را سر و سامان دهد؛ ولی این دفعه، حمله [[اعراب]] شروع شد.[[اعراب]] به همه جا حمله و همه جا را تسخیر می‌کردند...<ref>منتسکیو، علل عظمت و انحطاط رومیان، ص۲۵۲-۲۵۳.</ref> [[مسلمانان]]، [[سال]] سیزده [[هجری]] وارد [[شام]] شدند. هرقل (هراکلیوس)، امپراتور [[روم]] با تمام قوایی که در [[آسیای صغیر]] داشت به مقابله آنها شتافت؛ ولی نتوانست کاری از پیش از ببرد و سرانجام در [[یرموک]] [[شکست]] خورد و به [[قسطنطنیه]] مراجعت کرد<ref>مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref>.

*از این‌رو، [[ابوعبیده جراح]] به سهولت، شهرهای [[شام]] و [[فلسطین]] را یکی پس از دیگری به [[تصرف]] درآورد. البته [[اعراب]] [[مسلمان]]، امپراتوری [[روم]] شرقی را به طور کامل [[فتح]] نکردند. تنها بخش‌هایی از قلمرو آنها، یعنی [[شامات]]، بخشی از بین‌النهرین، [[مصر]] و شمال آفیرقا به [[تصرف]] [[مسلمانان]] درآمد.