فقر در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخهها
←راهکارهای اجتماعی
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
===راهکارهای [[اجتماعی]]=== | ===راهکارهای [[اجتماعی]]=== | ||
*'''پرداخت وام (قرض):''' پرداخت وام به نیازمندان نوعی [[جهاد مالی]] است که میتواند بهصورت اهرمی برای تحقق جامعل مطلوب [[اسلامی]] درآید. قرض دادن وظیفهای است بر دوش ثروتمندان [[جامعه]] و صاحبان اندوختههای [[مالی]] در راستای حفظ نوع انسانی از فشار و برخورداری از [[جامعه]] سالم. [[امام علی]]{{ع}} وامدهی در زمان برخورداری از امکانات را بهمثابه غنیمتی برمیشمرد برای روز [[نیاز]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 627.</ref>. | *'''پرداخت وام (قرض):''' پرداخت وام به نیازمندان نوعی [[جهاد مالی]] است که میتواند بهصورت اهرمی برای تحقق جامعل مطلوب [[اسلامی]] درآید. قرض دادن وظیفهای است بر دوش ثروتمندان [[جامعه]] و صاحبان اندوختههای [[مالی]] در راستای حفظ نوع انسانی از فشار و برخورداری از [[جامعه]] سالم. [[امام علی]]{{ع}} وامدهی در زمان برخورداری از امکانات را بهمثابه غنیمتی برمیشمرد برای روز [[نیاز]]<ref>{{متن حدیث|وَ اغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَكَ فِي حَالِ غِنَاكَ لِيَجْعَلَ قَضَاءَهُ لَكَ فِي يَوْمِ عُسْرَتِكَ}}؛ نهج البلاغه، نامه ۳۱</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 627.</ref>. | ||
*'''[[خمس]] و [[زکات]]:''' [[تشریع]] [[خمس]] و [[زکات]]، [[قانون]] مقدسی برای تعدیل [[زندگی]] طبقات مختلف است. برنامه [[زکات]] که در [[اسلام]] پیشبینی شده، یک برنامه مالیاتی برای تأمین مخارج فعالیتها و [[مدیریت]] [[دولت]] نیست، بلکه روشی است برای ایجاد توازن درآمد [[جامعه]] تا جایی که برای همه افراد [[رفاه]] نسبی تأمین شود. [[شهید صدر]] در کتاب اقتصادنا [[معتقد]] است برای آنکه پرداخت [[زکات]] شکل زنندهای پیدا نکند و آبروی کسانی را نریزد و [[فقیر]] را از کار بازندارد، میتوان [[زکات]] و [[خمس]] را به شکل بیمههای [[اجتماعی]] درآورد. به این ترتیب پرداخت آبرومندانه میشود و ضررهای [[بخشش]] رایگان به بار نخواهد آمد. [[قرآن کریم]] میفرماید: و بدانید هرگونه غنیمتی بهدست آورید از هر چه باشد یک پنجم آن برای [[خدا]] و [[پیامبر]] و از آن [[خویشاوندان]] و یتیمان و تنگدستان و در راه ماندگان است...<ref>{{متن قرآن|وَاعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِن كُنتُمْ آمَنتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}؛سوره انفال، آیه ۴۱</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 627.</ref>. | *'''[[خمس]] و [[زکات]]:''' [[تشریع]] [[خمس]] و [[زکات]]، [[قانون]] مقدسی برای تعدیل [[زندگی]] طبقات مختلف است. برنامه [[زکات]] که در [[اسلام]] پیشبینی شده، یک برنامه مالیاتی برای تأمین مخارج فعالیتها و [[مدیریت]] [[دولت]] نیست، بلکه روشی است برای ایجاد توازن درآمد [[جامعه]] تا جایی که برای همه افراد [[رفاه]] نسبی تأمین شود. [[شهید صدر]] در کتاب اقتصادنا [[معتقد]] است برای آنکه پرداخت [[زکات]] شکل زنندهای پیدا نکند و آبروی کسانی را نریزد و [[فقیر]] را از کار بازندارد، میتوان [[زکات]] و [[خمس]] را به شکل بیمههای [[اجتماعی]] درآورد. به این ترتیب پرداخت آبرومندانه میشود و ضررهای [[بخشش]] رایگان به بار نخواهد آمد. [[قرآن کریم]] میفرماید: و بدانید هرگونه غنیمتی بهدست آورید از هر چه باشد یک پنجم آن برای [[خدا]] و [[پیامبر]] و از آن [[خویشاوندان]] و یتیمان و تنگدستان و در راه ماندگان است...<ref>{{متن قرآن|وَاعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِن كُنتُمْ آمَنتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}؛سوره انفال، آیه ۴۱</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 627.</ref>. | ||
*کارهایی که [[دولت]] باید انجام دهد: [[امام علی]]{{ع}} نقش [[دولت]] را در [[فقر ستیزی]] [[برتر]] از اغنیا و نیز [[فقیران]] میداند»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 627.</ref>. | *کارهایی که [[دولت]] باید انجام دهد: [[امام علی]]{{ع}} نقش [[دولت]] را در [[فقر ستیزی]] [[برتر]] از اغنیا و نیز [[فقیران]] میداند»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 627.</ref>. |