اوضاع امپراتوری روم: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*امپراتوری [[روم]] شرقی، سرزمین وسیعی از جمله جنوب اروپا، بالکان، [[آناتولی]]، شمال [[سوریه]]، بخشی از بین‌النهرین، [[مصر]] و شمال [[آفریقا]] را در بر می‌گرفت<ref>کاظم علمداری، چرا ایران عقب ماند و غرب پیش رفت، ص۲۷۴.</ref>.  

*به نظر می‌رسد به منظور بررسی اوضاع این امپراتوری در دوره [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، باید کمی به عقب بازگردیم و به دوره‌ای اشاره کنیم که ژوستی‌نین (۵۲۷ - ۵۶۵ م) [[قدرت]] را در [[قسطنطنیه]] در دست داشت. مسائل پیش‌آمده این دوره، در حوادث پس از آن کاملاً تأثیرگذار بوده است. در همین دوره، [[حکومت]] بیزانس، گرفتار [[هرج و مرج]] شد. قانون‌های [[خشن]] و مأموران مالیاتی چپاول‌گر، [[ملت]] [[روم]] را ناراضی کرد. خرابی‌های ناشی از جنگ‌های دوره ژوستی‌نین، [[نارضایتی]] [[مردم]] و اسباب [[ضعف]] امپراتوری را فراهم کرد<ref>[[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[اوضاع امپراتوری روم (مقاله)|اوضاع امپراتوری روم]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۶۸.</ref>.

==برخوردهای نظامی==

*[[رومیان]]، افزون بر اینکه مجبور بودند با [[رقیب]] قدرتمندی چون [[ایران]] [[مبارزه]] کنند با سایر [[ملت‌ها]] نیز [[خصومت]] داشتند و باید به جنگ‌های متعددی می‌پرداختند. ژوستی‌نین در طول دوره حکومتش، بیش از پنجاه [[جنگ]] با رقیبان و [[مخالفان]] خود کرد<ref>محمد جواد باهنر و اکبر هاشمی رفسنجانی، جهان در آستانه بعثت، ص۷۳.</ref>. [[حکومت]] ژوستی‌نین، افزون بر [[مشکلات]] مزبور، با [[فساد]] [[اداری]]، [[مالیات]] گزاف و [[عفو]] و مجازات هوس‌بازانه عجین شده بود<ref>ویل دورانت، تاریخ تمدن (عصر ایمان)، ج۴، ص۱۴۴.</ref>.

*به جز اشرافِ سناتوری و بازرگانان بزرگ، سایر [[مردم]] گرفتار مالیات‌های سنگین، مزد کم، تحمیلات ناروا و گرانی قیمت و [[زندگی]] ناگوار بودند<ref>محمد جواد باهنر و اکبر هاشمی رفسنجانی، جهان در آستانه بعثت، ص۹۱.</ref>. هر چند [[استبداد]] و [[خشونت]] ژوستی‌نین و عوامل دیگر، سبب شد امپراتوری بیزانس در این زمان خود را [[حفظ]] کند؛ پس از [[مرگ]] او همه جای [[کشور]]، گرفتار [[هرج و مرج]] شد<ref>[[ یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[اوضاع امپراتوری روم (مقاله)|اوضاع امپراتوری روم]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۷۱.</ref>.

*یکی از [[پادشاهان]] پس از ژوستی‌نین، "مریس" بود که [[ارتش]] به صورت ناگهانی علیه او [[شورش]] کرد. [[قیام]] سبزپوشان نیز به [[طغیان]] انجامید. "فکاس"، سرجوخه‌ای ارتشی، مریس و فرزندانش را به [[قتل]] رساند <ref>منتسکیو، علل عظمت و انحطاط رومیان، ص۲۴۶.</ref>. هنوز فکاس بر [[کارها]] مسلط نشده بود که هراکلیوس (هرقل) از [[آفریقا]] به [[روم]] آمد و فکاس را به [[قتل]] رساند. [[کشور]] در این زمان از هر سو در معرض حمله مهاجمان بود، [[ارتش]] از هم پاشیده بود و [[هرج و مرج]] همه جا [[حکم]] فرما بود. او با کمال زحمت در [[فکر]] چاره و درمان دردها افتاد که شاید آشفتگی‌ها را سر و سامان دهد؛ ولی این دفعه، حمله [[اعراب]] شروع شد.[[اعراب]] به همه جا حمله و همه جا را تسخیر می‌کردند...<ref>منتسکیو، علل عظمت و انحطاط رومیان، ص۲۵۲-۲۵۳.</ref> [[مسلمانان]]، [[سال]] سیزده [[هجری]] وارد [[شام]] شدند. هرقل (هراکلیوس)، امپراتور [[روم]] با تمام قوایی که در [[آسیای صغیر]] داشت به مقابله آنها شتافت؛ ولی نتوانست کاری از پیش از ببرد و سرانجام در [[یرموک]] [[شکست]] خورد و به [[قسطنطنیه]] مراجعت کرد<ref>مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref>.

*از این‌رو، [[ابوعبیده جراح]] به سهولت، شهرهای [[شام]] و [[فلسطین]] را یکی پس از دیگری به [[تصرف]] درآورد. البته [[اعراب]] [[مسلمان]]، امپراتوری [[روم]] شرقی را به طور کامل [[فتح]] نکردند. تنها بخش‌هایی از قلمرو آنها، یعنی [[شامات]]، بخشی از بین‌النهرین، [[مصر]] و شمال آفیرقا به [[تصرف]] [[مسلمانان]] درآمد.