ظلم‌ستیزی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

ظلم‌ستیزی در معارف مهدویت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۰۰

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Saqi

مدیران

۱۹٬۴۱۸

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 *[[ظلم‌ستیزی]] و [[بیداری]] [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] در برابر حکومت‌های [[جور]] و [[ستم]] و مدعیان [[غاصب]] [[منصب ولایت]]<ref>ر.ک. [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۰۳-۳۰۴؛ [[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص ۵۳-۶۱.</ref>. نتیجۀ [[امیدها]] و حرکت‌ها، [[مقاومت]] در برابر جریان باطلی است که در مقابل [[انتظار]]، [[صف‌آرایی]] کرده است<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>. [[مقاومت]] و برخورد [[فکری]] و [[رفتاری]] با حرکت‌های [[اجتماعی]] منحط و تخریب‌گر و یا نهضت‌های مخالف و حفظ [[امت اسلام]] از [[مبتلا]] شدن به انحراف‌های [[فکری]] ورفتاری درسطح اجتماع ضروری است<ref>ر.ک. [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۰۳-۳۰۴.</ref>. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در توصیف [[یاران امام مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: «[[اصحاب]] [[مهدی]] {{ع}} مانند شیرهایی‌اند که از جنگل بیرون آمده‌اند. قلب‌های آنان تکه‌های آهن است. اگر بخواهند کوهی را از جا درآورند از جا در خواهند آورد. روش و [[لباس]] یکسانی دارند، مثل اینکه همه از یک پدرند»<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج۲، ص۹۴</ref>.<ref>ر.ک. [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۵۵.</ref> از آنجا که [[شرط ظهور]] [[دولت حق]]، [[آمادگی]] جمعی ‌است، هرکس به اندازه [[توان]] خود برای [[اصلاح جامعه]] می‌کوشد و در برابر ناهنجاری‌های [[اجتماعی]]، ساکت و بی‌تفاوت نمی‌ماند<ref>ر.ک. [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۴۲؛ [[محمد رضا ضمیری|ضمیری، محمد رضا]]، [[کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌های اجتماعی (مقاله)|کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌های اجتماعی]] ص ۲۹۲-۲۹۳.</ref>.
-*[[رسول گرامی اسلام]] فرمود: {{متن حدیث|لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ رَجُلًا مِنِّي أَوْ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِي اسْمُهُ اسْمِي وَ اسْمُ أَبِيهِ اسْمُ أَبِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}<ref>اربلی، علی ابن عباس، کشف الغمه، ج۲، ص۴۷۶.</ref>. معنای [[حدیث]] فوق این است که اگر از [[دنیا]] به جز یک روز باقی نمانده باشد، [[خدای متعال]] آن روز را چندان طولانی می‌‌کند تا در آن روز مردی از [[اهل بیت]] من [[مبعوث]] شود، او همنام من است و [[زمین]] را پس از آنکه پر از [[ظلم و جور]] شده، پر از [[قسط]] [[عدل]] می‌‌کند. [[فلسفه بعثت]] [[انبیاء]] [[اجرای عدالت]] در [[جهان]] بوده است، ولی این [[هدف]] [[مقدس]] تا کنون محقق نشده است. [[خداوند]] [[آخرین امام]] و [[حجت]] خود را [[ذخیره]] کرده است تا در لحظه [[موعود]] [[قیام]] کند و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] سازد. [[دولت]] [[منتظر]]، [[دولت]] عدالت‌خواه است و در تمام اقدامات خود ([[سیاست]]، [[اقتصاد]]، [[فرهنگ]] و...) به [[اعتدال]] در امور می‌‌اندیشد. چنین دولتی نه گرفتار [[افراط]] شده و نه در دام تفریط قرار می‌‌گیرد. در غیر این صورت نمی‌تواند در کسوت [[منتظران]] درآید و در آرزوی تشکیل [[دولت]] [[عدل مهدوی]] باشد. البته باید توجه داشت که استقرار [[عدالت]] همه‌جانبه در سراسر [[جهان]]، در غیر [[حکومت مهدوی]] ممکن نیست. چنین آرمانی تا کنون تحقق پیدا نکرده و از این پس نیز محقق نخواهد شد. این آرزوی بزرگ تنها در [[حکومت مهدوی]] برآورده می‌‌شود و تنها اوست که بر استقرار [[عدالت]] به معنای ذکر شده [[دانا]] و توانا است<ref>امام خمینی در این باره فرموده‌اند: «هریک از انبیاء که آمده‌اند برای اجرای «عدالت» آمده‌اند و مقصدشان هم این بود که اجرای عدالت را در همه عالم بکنند، لکن موفق نشدند. حتی رسول ختمی{{صل}} که برای اصلاح بشر آمده بود و برای اجرای عدالت آمده بود و برای تربیت بشر آمده بود، باز در زمان خودشان موفق نشدند به این معنا...». صحیفه نور، ج۱۲ ص۲۰۷.</ref>. این مطلب، [[تکلیف]] را از حکومت‌های [[اسلامی]] در راه تلاش برای [[اجرای عدالت]] برنمی‌دارد. حکومت‌های [[دینی]] باید بکوشند [[ظلم]] را از بین ببرند. تلاش آنان اگرچه [[ظلم]] را به کلی‌ از بین نمی‌برد، ولی آن را به حداقل می‌رساند و [[عدالت]] نسبی را در منطقه‌ای محدود و معین محقق خواهد ساخت<ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۲۸-۱۳۲.</ref>.
+*[[رسول گرامی اسلام]] فرمود: {{متن حدیث|لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ رَجُلًا مِنِّي أَوْ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِي اسْمُهُ اسْمِي وَ اسْمُ أَبِيهِ اسْمُ أَبِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}<ref>اربلی، علی ابن عباس، کشف الغمه، ج۲، ص۴۷۶.</ref>. معنای [[حدیث]] فوق این است که اگر از [[دنیا]] به جز یک روز باقی نمانده باشد، [[خدای متعال]] آن روز را چندان طولانی می‌‌کند تا در آن روز مردی از [[اهل بیت]] من [[مبعوث]] شود، او همنام من است و [[زمین]] را پس از آنکه پر از [[ظلم و جور]] شده، پر از [[قسط]] [[عدل]] می‌‌کند. [[فلسفه بعثت]] [[انبیاء]] [[اجرای عدالت]] در [[جهان]] بوده است، ولی این [[هدف]] [[مقدس]] تا کنون محقق نشده است. [[خداوند]] [[آخرین امام]] و [[حجت]] خود را [[ذخیره]] کرده است تا در لحظه [[موعود]] [[قیام]] کند و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] سازد. [[دولت]] [[منتظر]]، [[دولت]] عدالت‌خواه است و در تمام اقدامات خود ([[سیاست]]، [[اقتصاد]]، [[فرهنگ]] و...) به [[اعتدال]] در امور می‌‌اندیشد. چنین دولتی نه گرفتار [[افراط]] شده و نه در دام تفریط قرار می‌‌گیرد. در غیر این صورت نمی‌تواند در کسوت [[منتظران]] درآید و در آرزوی تشکیل [[دولت]] [[عدل مهدوی]] باشد. البته باید توجه داشت که استقرار [[عدالت]] همه‌جانبه در سراسر [[جهان]]، در غیر [[حکومت مهدوی]] ممکن نیست. چنین آرمانی تا کنون تحقق پیدا نکرده و از این پس نیز محقق نخواهد شد. این آرزوی بزرگ تنها در [[حکومت مهدوی]] برآورده می‌‌شود و تنها اوست که بر استقرار [[عدالت]] به معنای ذکر شده [[دانا]] و توانا است<ref>امام خمینی در این باره فرموده‌اند: «هریک از انبیاء که آمده‌اند برای اجرای «عدالت» آمده‌اند و مقصدشان هم این بود که اجرای عدالت را در همه عالم بکنند، لکن موفق نشدند. حتی رسول ختمی{{صل}} که برای اصلاح بشر آمده بود و برای اجرای عدالت آمده بود و برای تربیت بشر آمده بود، باز در زمان خودشان موفق نشدند به این معنا...». صحیفه نور، ج۱۲ ص۲۰۷.</ref>. این مطلب، [[تکلیف]] را از حکومت‌های [[اسلامی]] در راه تلاش برای [[اجرای عدالت]] برنمی‌دارد. حکومت‌های [[دینی]] باید بکوشند [[ظلم]] را از بین ببرند. تلاش آنان اگرچه [[ظلم]] را به کلی‌ از بین نمی‌برد، ولی آن را به حداقل می‌رساند و [[عدالت]] نسبی را در منطقه‌ای محدود و معین محقق خواهد ساخت<ref>[[هدایت‌نیا، فرج‌الله|فرج‌الله هدایت‌نیا]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۲۸-۱۳۲.</ref>.
 *[[فرد]] [[منتظر]] باید به سهم خود، در [[راه]] [[اصلاح جامعه]] و استقرار [[عدالت]] و [[رفع ظلم]] و [[تعدی]] بکوشد؛ آنکه [[منتظر]] مُصلح جهانی است، خود نیز باید [[صالح]] و مُصلح باشد. [[لزوم]] [[صالح]] بودنِ [[فرد]] [[منتظِر]] در محور شماره یک [[تبیین]] شد. اکنون توضیح کوتاهی در باب [[لزوم]] [[مصلح]] بودن [[منتظران]] ارایه می‌شود. در [[شریعت]] [[مقدس]] [[اسلام]]، تأکیدهای فراوانی مبنی بر [[لزوم]] [[مبارزه]] با هرگونه [[فساد]] [[اخلاقی]] - [[سیاسی]] - [[اجتماعی]] وارد شده است. [[شارع مقدس]] این حساسیت حکیمانه را در قالب تقنین به صورت "اصل [[امر به معروف و نهی از منکر]]" ابراز کرده است. [[امر به معروف]] و [[نهی از منکر]] از دیدگاه [[فقه]] [[اسلام]]ی [[وظیفه شرعی]] و همگانی است. نتیجه مستقیم انجام این [[فریضه]]، "[[اصلاح]]" و مجری آن "مُصلح" نامیده می‌شود.
@@ خط ۲۲: / خط ۲۲: @@
 *'''الف) سطح فردی:''' در هر انقلابی، پس از [[پیروزی]] و تثبیت، نیاز اساسی و نخستین، [[ضرورت]] وجود نیروی [[انسانی]] مجرب و قابل [[اعتماد]] است. از این‌رو، تشکل‌های [[سیاسی]]،[[ احزاب]]، تراست‌های [[قدرت]] و... به مسئله "کادر سازی" اهمیت جدی می‌دهند. [[انقلاب]] [[عظیم]] [[مصلح جهانی]] هم از این قاعده مستثنی نیست؛ یعنی رأس مخروط [[رهبری]] [[انقلاب]] برای اداره کشوری به گستردگی چند قاره و تثبیت پایه‌های [[تمدن]] نوین خود، به حجم عظیمی از نیروی ورزیده قابل [[اعتماد]] [[انسانی]] نیاز دارد و [[جامعه منتظران]] در [[عصر غیبت]] و تا پیش از [[ظهور]] [[حضرت]]، باید در درون خود، عملیات بنیادین کادرسازی را آغاز کند.یکی از شاخص‌های اصلی کادر انقلابی [[حکومت مهدوی]]، [[پارسایی]] و [[تهذیب نفس]] و [[آراستگی به مکارم اخلاق]] و... است. یقیناً در جامعه‌ای که داعیان به خیر و [[نیکی]]، و بازدارندگان از [[شر]] و [[زشتی]] وجود نداشته باشند، [[نفوس]] مهذب بستری مساعد برای [[رشد]] و تکثیر پیدا نمی‌کنند؛ به ویژه اگر قرار نباشد که [[شکوفایی]] استعدادهای [[معنوی]] در قالب تنگ استثناها محصور گردد. بنابراین، [[امر به معروف]] و [[نهی از منکر]] نسبت به تک تک افراد، پیش‌نیازی اساسی برای پرورش کادر [[فرماندهان]] و [[کارگزاران]] [[حکومت]] [[مصلح جهانی]] است. [[حکومتی]] که به [[فرماندهان]] ارشد لشکری و مدیران برجسته کشوری بسیاری در مرحله اول و [[فرماندهان]] و مدیران میانی انبوهی در [[درجه]] دوم [[نیازمند]] است.
 *'''ب) سطح [[حکومتی]]:''' [[منتظران]] [[مصلح جهانی]] موظف‌اند با [[منکرات کلان]] [[حکومتی]] بر خورد فعال و جدی داشته باشند. از آنجا که {{متن حدیث|الناس علی دینِ مُلوکهم}} (امروزه هر چند مدل حکومت‌های [[پادشاهی]] آرام آرام به طور کلی از صحنه [[سیاسی]][[ دنیا]] خارج شده است، اما مفاد این [[کلام]] هنوز صادق است؛ زیرا دستگاه‌های [[تبلیغاتی]] [[حکومتی]] و رسانه‌های دولتی به نحوی مؤثرتر از پیش، ارزش‌های مورد نظر حاکمیت‌ها را به توده‌ها تزریق می‌کنند) منکراتی که از سوی دستگاه‌های رسمی اشاعه می‌گردد، تأثیری به مراتب مخرب‌تر را دربر دارد. از سوی دیگر، یکی از اساسی‌ترین رسالت‌های [[منجی موعود]]{{ع}}، بر چیدن بساط [[ظلم]] و [[حق]] کشی همین حاکمیت‌های غیرالهی و [[صاحبان زر و زور]] است. او می‌آید تا بازوان اُختاپوس [[نظام]] [[سلطه]] جهانی را با تبر ابراهیمی خود برای همیشه [[قطع]] کند. به پا خاستن [[مستضعفان]] در رکاب [[منجی]] عالم و مواجهه آنان با صاحبان بمب‌های هسته‌ای، موشک‌های بالستیک و کلاهک‌های اتمی و سلاح‌های میکربی و شیمیایی و... نیازمندِ پیش زمینه [[روانی]] مساعد است. اگر آنان عمری را در [[پذیرش]] [[سلطه]] جائران سپری کرده باشند و اگر کسی را به یاد نیاورند که یکبار به خود جرأت مواجهه با سرکردگان [[استکبار جهانی]] را داده باشد، مرعوب بودن در مقابل حزب الشیطان، چون عادتی ثانوی در وجودشان رخنه خواهد کرد، و این [[ضعف]] عمده [[روحی]]، در موج خیز خطرات قدم‌های آنان را [[سست]] خواهد کرد. [[امر به معروف]] و [[نهی از منکر]] [[حاکمان]] و [[دولت‌ها]]، یکی از ارزشمندترین اقدامات [[فرد]] [[مسلمان]] شمرده شده است. [[پیامبر خاتم|رسول مکرم اسلام]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|أَفْضَلَ الْجِهَادِ كَلِمَةُ حَقٍّ عِنْدَ سُلْطَانٍ جَائِرٍ}}<ref>کنز العمال، متقی هندی، ج ۳، ص ۶۶، ح ۵۵۷۶.</ref>  "[[برترین]] [[ جهاد]]،[[ سخن]] عادلانه‌ای است که در برابر [[حاکم]] [[ستمگری]] بر زبان جاری شود". [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|وان الأمرَ بالمَعروفِ والنهی عن المُنکرِ لایقربانِ من أجلٍ ولا ینقُصانِ من رزقٍ، وأفضلُ مِن ذلک کله کلمهُ عدلٍ عَند إمام جائر}}<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۷۴؛ و قریب به آن: غرر الحکم، کلمه ۳۶۴۸.</ref> "[[امر به معروف و نهی از منکر]]، نه اجلی را نزدیک و نه رزقی را کم می‌کند، اما [[برتر]] از آن همه،[[ سخن]] عادلانه‌ای است که پیش روی [[حاکم]] [[ستمگری]] بر زبان جاری شود".[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|مَنْ مَشی إلی سلطانٍ جائر فأَمَرَه بِتقوی اللهِ ووَعَظَه وخَوفَه، کانَ له مثلُ أجْرِ الثَقَلین مِن الجن والأنسِ ومثلُ أعمالِهم}}<ref>مستطرفات السرائر، ابن ادریس حلی، ص ۱۴۱؛ بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۳۷۵.</ref>؛ هرکس به سوی [[حاکم]] [[ستمگری]] رود و او را به [[پروای الهی]][[ امر]] نموده و موعظه‌اش کند و بترساند، [[خداوند]] مانند [[اجر]] [[جن]] و [[انس]] و [[عبادات]] ایشان را به وی عطا کند".
-*باری [[منتظران واقعی]]، این [[زمینه سازان]] [[ظهور]] با [[اقتدا]] به مولای [[قائم]]{{ع}} خود، مشی مبارزاتی و [[قیام]] علیه دستگاه [[جباران]] را پیشه خود می‌سازند. آنان به هنگام شنیدن [[لقب]] مولای خود "[[قائم]]" ([[قیامگر]]) به پا می‌ایستند و با این [[عمل ]][[آمادگی]] همیشگی خود را اعلام می‌دارند. آنان [[پیام]] [[رئیس]] [[مذهب]]، [[امام صادق]]{{ع}} را که فرمود: {{متن حدیث|لِیعِد أحدُکُم لخروجِ القائمِ ولو سَهماً}}<ref>بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۶۶.</ref>  حتماً هر یک از شما [[منتظران]] برای [[قیام]] [[حضرت]] [[قائم]][[ سلاح]] فراهم سازد، هر چند یک تیر". لبیک می‌گویند و خطاب به [[خداوند سبحان]] عرضه می‌دارند:{{متن حدیث|اللهم إنْ حالَ بینی وبینه الموتُ الذی جَعَلْتَه علی عبادِک حَتماً مَقْضیاً، فأخْرِجنی مِن قَبْری، مُؤتَزِراً کَفنی، شاهراً سیفی، مُجَرداً قَناتی، مُلَبیاً دعوهَ الداعی فی الحاضِرِ والبَادی}}<ref>قسمتی از دعای شریف «عهد» که از امام صادق{{ع}} صادر شده است.</ref>؛ بارالها! هرگاه میان من و مولایم [[مرگ]] حایل گردد که [[سرنوشت]] حتمی بندگانت قرار داده‌ای، از تو می‌خواهم که مرا از قبرم بیرون آری، در حالی که [[کفن]] به تن کرده، با [[شمشیر]] برکشیده و نیزه برهنه، [[دعوت]] آن [[داعی]] إلی الخیر را در [[شهر]] و [[بادیه]] [[اجابت]] کنم و در رکابش حاضر گردم<ref>[[علی‌زاده، مهدی|مهد علی‌زاده]]، [[ نشانه‌های یار و چکامه انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه انتظار]]، ص40-43</ref>.
+*باری [[منتظران واقعی]]، این [[زمینه سازان]] [[ظهور]] با [[اقتدا]] به مولای [[قائم]]{{ع}} خود، مشی مبارزاتی و [[قیام]] علیه دستگاه [[جباران]] را پیشه خود می‌سازند. آنان به هنگام شنیدن [[لقب]] مولای خود "[[قائم]]" ([[قیامگر]]) به پا می‌ایستند و با این [[عمل ]][[آمادگی]] همیشگی خود را اعلام می‌دارند. آنان [[پیام]] [[رئیس]] [[مذهب]]، [[امام صادق]]{{ع}} را که فرمود: {{متن حدیث|لِیعِد أحدُکُم لخروجِ القائمِ ولو سَهماً}}<ref>بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۶۶.</ref>  حتماً هر یک از شما [[منتظران]] برای [[قیام]] [[حضرت]] [[قائم]][[ سلاح]] فراهم سازد، هر چند یک تیر". لبیک می‌گویند و خطاب به [[خداوند سبحان]] عرضه می‌دارند:{{متن حدیث|اللهم إنْ حالَ بینی وبینه الموتُ الذی جَعَلْتَه علی عبادِک حَتماً مَقْضیاً، فأخْرِجنی مِن قَبْری، مُؤتَزِراً کَفنی، شاهراً سیفی، مُجَرداً قَناتی، مُلَبیاً دعوهَ الداعی فی الحاضِرِ والبَادی}}<ref>قسمتی از دعای شریف «عهد» که از امام صادق{{ع}} صادر شده است.</ref>؛ بارالها! هرگاه میان من و مولایم [[مرگ]] حایل گردد که [[سرنوشت]] حتمی بندگانت قرار داده‌ای، از تو می‌خواهم که مرا از قبرم بیرون آری، در حالی که [[کفن]] به تن کرده، با [[شمشیر]] برکشیده و نیزه برهنه، [[دعوت]] آن [[داعی]] إلی الخیر را در [[شهر]] و [[بادیه]] [[اجابت]] کنم و در رکابش حاضر گردم<ref>[[علی‌زاده، مهدی|مهدی علی‌زاده]]، [[ نشانه‌های یار و چکامه انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه انتظار]]، ص40-43</ref>.
 == پرسش‌های وابسته ==