امنیت: تفاوت میان نسخه‌ها

امنیت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۲۹

۵٬۳۰۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰

←‏فواید و کارکردهای امنیت

دیداریویکی‌متن

Saqi

مدیران

۱۹٬۴۱۸

ویرایش

@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 ==نشانه‌های امنیت==
 ==فواید و کارکردهای امنیت==
+*تعدّد مؤلفه‌های ایمنی‌بخش در [[دین]]، نشان از اهمیت مسأله و توسعه‌بخشی در [[راه]] این نیازِ محوری است. فارغ از امنیت‌های بیرونی که معلول عوامل [[اجتماعی]] است، بخشی از پارامترهای ایمنی‌بخش در [[درون انسان]] و مربوط به حوزه [[تفکر]] و [[اندیشه]] اوست. تنها بودن [[انسان]]، یا حتّی [[حس]] [[تنهایی]] که به جهت عدم همراهیِ [[روحی]] اطرافیان رخ می‌دهد،[[ امنیت]] و [[آسایش]] [[روانی]] را [[سلب]] می‌نماید. انواع جدایی‌های [[عاطفی]] و تنها بودن‌های [[ذهنی]]، با [[اطمینان]] به همراهیِ تکیه‌گاهی [[امن]] و مطمئن، از [[انسان]] دور می‌شود. این در حالی است که [[فرد]] [[منتظِر]]، با [[تأسی]] به مؤلفه‌های [[انتظار]]، همراه [[مهربان]] و تکیه‌گاه بی‌مانندی را در درون خود یافته و به بخش قابل توجهی از نیازی مربوط به حوزه ایمنی و [[همراهی]] خود را [[دست]] یازیده است؛ زیرا،[[ ایمان]] به آئین [[توحیدی]] [[اسلام]] و [[یقین]] به [[مراقبت]] و [[دستگیری]] [[امام]] معصومی که [[حجت]] و [[خلیفه خداوند]] در [[زمین]] و [[سرپرست]] و [[پناهگاه]][[ انسان]] است، بسی امنیت‌بخش است و در زیر چتر این [[ایمان]]،[[ انسان]] دیگر [[احساس]] [[تنهایی]]، [[تهدید]]، و [[ترس]] و [[اضطراب]] نمی‌کند. همان‌طور که [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا... لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که ایمان آورده‌اند... نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره بقره، آیه ۶۲.</ref>.[[ ایمان]] به [[مهدویت]] که بر شناخت‌های [[حقیقی]] و باورهای منطقی [[استوار]] است و ریشه در آغاز و فرجام [[تاریخ]] دارد، مانند [[دژ]] مستحکمی [[آدمی]] را از [[هجوم]] [[ترس]] و اضطراب‌ها که ریشه در باورهای غیر منطقی [[آخرالزمانی]] دارد، [[حفظ]] و صیانت می‌کند و چتر [[حفاظت]] و [[امنیت]] ولی و [[حجت خدا]] را بر سرِ ساکنان [[زمین]] می‌گستراند. زیرا، بر اساس [[باور]] به [[امامت و مهدویت]]، [[خداوند متعال]] بر اساس [[لطف]] و [[رحمت]] خود، [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} را [[خلیفه]] و [[حجت]] خود در [[زمین]] و [[پناهگاه]][[ انسان]] و مایه [[امنیت]] و ایمنی [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است<ref>[[عبدالله نظری شار|نظری شاری، عبدالله]]، [[مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.
+*همان‌طور که [[پیامبر اعظم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ فَإِذَا ذَهَبَ أَهْلُ بَيْتِي ذَهَبَ أَهْلُ الْأَرْضِ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۰۵.</ref>؛ "[[اهل بیت]] من مایه [[امنیت]] و [[امان]] [[اهل]] [[زمین]] است، پس زمانی‌که آنان از [[زمین]] بروند، [[اهل]] [[زمین]] نیز از میان خواهند رفت". بر همین اساس، [[امام باقر]]{{ع}}، [[امام]] و [[حجت خدا]] را عامل بقا و مایه [[امنیت]] [[اهل]] [[زمین]] معرفی فرموده است: {{متن حدیث|لَوْ بَقِيَتِ الْأَرْضُ يَوْماً بِلَا إِمَامٍ مِنَّا، لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا، وَ لَعَذَّبَهُمُ اللَّهُ بِأَشَدِّ عَذَابِهِ، ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ جَعَلَنَا حُجَّةً فِي أَرْضِهِ، وَ أَمَاناً فِي الْأَرْضِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ}}<ref>عده‌ای از علماء، الأصول الستة عشر، ص۱۴۰.</ref>؛ "اگر [[زمین]] یک روز بدون امامی از ما [[اهل بیت]] باشد، اهلش را در خود فرو خواهد بُرد و [[خداوند]] [[اهل]] [[زمین]] را به شدیدترین عذاب‌ها گرفتار خواهد کرد. این بدان جهت است که که [[خداوند]] ما [[اهل بیت]] را [[حجت]] خود در [[زمین]] و عامل [[امنیت]] [[اهل]] [[زمین]] قرار داده است"<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.
 ==گستره امنیت==
 *[[احساس امنیت]]، به عنوان یکی از [[آثار روان‌شناختی انتظار]] در بُعد ارتقای [[بهداشت روانی]] به این معناست که [[ایمان]] به [[مهدویت]] و [[باور]] به مُنجیِ که ولی و [[حجت خدا در زمین]] و حاضر و ناظر بر احوال [[مؤمنان]] و [[آگاه]] بر جریانات [[زندگی]] آنهاست و در بحران‌ها و [[خطرها]] مراقب و کمک‌کار آنان می‌باشد، به [[مؤمنان]] و [[پیروان]] [[مکتب انتظار]]، [[امنیت روانی]] می‌بخشد و آنان با این [[باور]] [[راسخ]]، در برابر هر گونه فشار و رویداد تنش‌زا و تهدیدها و خطرات احتمالی، بدون [[ترس]] و [[اضطراب]] و [[استرس]]، [[قادر]] به مقابله هستند. همان‌طور که پژوهش‌گران عرصه [[مهدویت]] به این واقعیت واقفند و آن را اظهار کرده‌اند: "[[شیعه]] [[معتقد]] به [[امام]] زمانی زنده و حاضر و ناظر بر [[اعمال]] خود است که او را در مواقع حسّاس کمک‌کار خواهد بود. این [[اعتقاد]] از جهت [[روان‌شناختی]] آثار عمیقی را در [[روحیه]] [[شیعیان]] خواهد داشت"<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[ موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)| موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۲۰.</ref>. [[ایمان به امامت]] و [[باور به مهدویت]] که در [[مکتب]] [[شیعه]] به عنوان [[کمال دین]] و اتمام [[نعمت خداوند]] و یگانه [[راه]] [[نجات]] [[بشریت]] از [[ظلم]] دیرین و [[استبداد]] فراگیر و [[تاریخی]] معرفی شده است، آثار و [[برکات]] فراوان در [[دوران غیبت]] برای [[جامعه]] [[دین‌باور]] دارد. یکی از پیامدهای بسیار مثبت [[انتظار ظهور امام مهدی]]{{ع}}، نقش آن امنیت‌بخشی [[روانی]] و ارتقای [[بهداشت]] و [[سلامت روان]] "[[جامعه]] [[منتظِر]]" در دوران بسیار پر تنش و طاقت‌فرسای "[[عصر غیبت]]" است<ref>[[عبدالله نظری شار|نظری شاری، عبدالله]]، [[مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.