سلیمان بن صرد خزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

*[[سلیمان بن صرد]]، از چهره‌های برجسته و سرشناس [[شیعه در کوفه]] و از بزرگان طایفۀ خودش به شمار می‌رفت و [[قدر]] و منزلتی [[عظیم]] داشت. نامش در [[جاهلیت]]، "[[یسار]]" بود. نام "[[سلیمان]]" را [[پیامبر اسلام]] بر او نهاد. کنیه‌اش "ابو المطرف" بود. از [[اصحاب پیامبر]] محسوب می‌شد و در [[جنگ صفّین]] و معرکه‌های دیگر نیز در رکاب [[امیر المؤمنین]]{{ع}} بود. از اوّلین مسلمانانی بود که ساکن [[کوفه]] شد. وی از کسانی بود که پس از [[مرگ]] [[معاویه]]، به [[امام حسین]]{{ع}} [[نامه]] نوشت و از آن [[حضرت]] خواست که به [[کوفه]] بیاید. در حرکت [[مسلم بن عقیل]]، فعالیت داشت، امّا [[ابن زیاد]] او را در [[کوفه]] به زندان افکند. از این رو [[توفیق]] [[شرکت]] در حماسۀ [[عاشورا]] را نداشت.

*پس از [[حادثه کربلا]] که [[کوفیان]] از کوتاهی خود در [[یاری امام]] [[حسین]]{{ع}} پشیمان شده بودند، وی [[رهبری]] [[نهضت]] "[[توابین]]" را بر عهده گرفت و با هم پیمانان خود، در سال ۶۵ [[هجری]] [[قیام]] کردند. [[شعار]] [[توّابین]]، "[[یا لثارات الحسین]]" بود<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۳۵۸.</ref>. او را "[[امیر]] التوّابین" نیز می‌گفتند. سرانجام، در درگیری با [[سپاه]] [[ابن زیاد]] در "[[عین الورده]]"، همراه با جمعی از یارانش [[شهید]] شد. بعضی نیز شهادتش را در درگیری با نیروهای اعزامی از [[شام]] که به [[حجاز]] آمده بودند دانسته‌اند. [[سلیمان بن صرد]]، هنگام [[شهادت]] ۹۳ سال داشت. پس از [[شهادت]]، سر او را نزد [[مروان حکم]] در [[شام]] بردند<ref>سفینة البحار، ج۱، ص۶۵۰.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۴۸.</ref>.