←پرسشهای وابسته
خط ۵۰۶: | خط ۵۰۶: | ||
*در [[تفسیری]] در اهمیت عجز و [[حاجت]] در پیشگاه کریمانه [[الهی]] مینویسد: "اما [[انسانی]] که [[خلق]] شده برای رسیدن به نهایت (کمال)، همیشه در [[ضعف]]، انکسار، عجز و نیاز است، همراه با حفظ کردن او را [[خدای متعال]] و رساندن او از منزلی به [[منزل]] دیگر، پس تا هنگامی که چیزی در [[مقام]] [[حاجت]] و عجز باشد، بر او واردات و [[انوار]] [[الهی]] [[افاضه]] میشود و تا زمانی که در [[مقام]] انانیت و [[افتخار]] باشد، [[فضل الهی]] از او منع میشود و آن حالتی که داشت، بر او [[فاسد]] میشود تا برسد به پایینترین مقامی که بر آن بود"<ref>تفسیر القرآن الکریم، ج۲، ص۳۱۲.</ref>. | *در [[تفسیری]] در اهمیت عجز و [[حاجت]] در پیشگاه کریمانه [[الهی]] مینویسد: "اما [[انسانی]] که [[خلق]] شده برای رسیدن به نهایت (کمال)، همیشه در [[ضعف]]، انکسار، عجز و نیاز است، همراه با حفظ کردن او را [[خدای متعال]] و رساندن او از منزلی به [[منزل]] دیگر، پس تا هنگامی که چیزی در [[مقام]] [[حاجت]] و عجز باشد، بر او واردات و [[انوار]] [[الهی]] [[افاضه]] میشود و تا زمانی که در [[مقام]] انانیت و [[افتخار]] باشد، [[فضل الهی]] از او منع میشود و آن حالتی که داشت، بر او [[فاسد]] میشود تا برسد به پایینترین مقامی که بر آن بود"<ref>تفسیر القرآن الکریم، ج۲، ص۳۱۲.</ref>. | ||
*لذا وقتی [[دعاهای ائمه]] اطهار{{عم}} را ملاحظه میکنیم، میبینیم که در فقرات دعاهایشان، نهایت اظهار عجز و [[خشوع]] دارند و با آن حالت از [[درگاه الهی]] مسألت و درخواستِ [[حاجت]] دارند، و آن برای ما که در نهایت [[فقر معنوی]] و گرفتار مادّیات هستیم، [[بهترین]] [[اسوه]] و [[برترین]] مضامین عالی دعایی برای استفاده از آنها برای [[دعا کردن]] در درگاه [[پروردگار]] [[مهربان]] است.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۲۹-۴۳۵.</ref> | *لذا وقتی [[دعاهای ائمه]] اطهار{{عم}} را ملاحظه میکنیم، میبینیم که در فقرات دعاهایشان، نهایت اظهار عجز و [[خشوع]] دارند و با آن حالت از [[درگاه الهی]] مسألت و درخواستِ [[حاجت]] دارند، و آن برای ما که در نهایت [[فقر معنوی]] و گرفتار مادّیات هستیم، [[بهترین]] [[اسوه]] و [[برترین]] مضامین عالی دعایی برای استفاده از آنها برای [[دعا کردن]] در درگاه [[پروردگار]] [[مهربان]] است.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۲۹-۴۳۵.</ref> | ||
==عواقب زیانبار [[ولایت شیطان]]== | |||
*[[هدف]] اصلی [[شیطان]] از [[سلطه]] بر افراد، تأثیرگذاری و سوق دادن آنان به سوی عواقبی [[اجتماعی]]، همچون [[سلب]] [[امنیت]] از [[جامعه اسلامی]] چه محدود آن، مانندِ [[خانواده]] و [[دوستان]] و چه بزرگ آن است. و به سوی عواقب خطرناک و زیانبار فردی و سوق دادن افراد به پوچیگری و [[گمراهی]] و در نهایت: [[گرفتاری]] در عالَم [[آخرت]] و لقا با [[قهر]] و [[غضب]] [[پروردگار]] [[متعال]] و معذبشدن با [[آتش]] سوزان [[جهنم]] است. | |||
از هریک از آیاتی که در فصول گذشته مطرح شد، امکان نتیجهگیری و طرح آنها در عنوان تأثیر [[ولایت شیطان]] وجود دارد، اما مبنای کتاب، استناد به آیاتی است که تصریح به مطالب عنواندار شده باشد، لذا در این عنوان فقط به [[آیات]] مذکور اکتفا میشود.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۳۹.</ref> | |||
===زیان آشکار و خسارت همهجانبه=== | |||
*{{متن قرآن|وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُبِينًا}}<ref>«و هر که به جای خداوند، شیطان را به یاوری برگزیند زیانی آشکار کرده است» سوره نساء، آیه ۱۱۹.</ref>. | |||
کلمه "خسر" به معنای [[نقص]] و کم شدن است و "اینکه [[ضلالت]] و [[هلاکت]] را از معانی آن شمردهاند، بدان جهت است که [[ضلالت]] و [[هلاکت]] نوعی نقصان و زیان است"<ref>قاموس قرآن، ج۲، ص۲۴۳، کلمه خسر.</ref>. و مفهوم اصلی آن، عبارت است از: "معنایی که در مقابل ربح (سود) است، اما [[نقص]]، [[ضلالت]]، [[هلاکت]] و غبن، گاهی منطبق بر بعضی از معانی اصلی [[خسران]] میکنند و گاهی نیز هر یک از آنها، از آثار یا اسباب و مقدمات [[خسران]] هستند و در [[فارسی]] از آن، تعبیر به زیان میشود و آن زیان غیر معنای ضرر در مقابل نفع است... سپس این نوع [[نقص]]، گاهی در [[مال]] و [[امور مادّی]] و گاهی در امور نَفسی و [[معنوی]] است. [[خسران]] [[مالی]]، در برخی موارد، بر آن مفهوم غبن و [[نقص]] [[صدق]] میکند و [[خسران]] [[معنوی]]، در برخی موارد، بر آن مفهوم [[ضلالت]] و [[هلاکت]] منطبق میشود... پس [[حقیقت]] [[خسران]]، عبارت از [[نقص]] مخصوص در امر [[مادّی]] یا [[معنوی]] است که حاکی از [[لطف]] تعبیر به این مادّه در [[قرآن کریم]] است... [[تبعیت]] و [[سرپرست]] قرار دادن [[شیطان]] بر خود، یکی از مواردی است که موجب سقوط [[انسان]] از مقامش که [[امید]] رسیدن به آن داشت و سبب [[محروم]] شدن [[انسان]] از سعادتمندی و کمال او میشود"<ref>التحقیق، ج۳، ص۵۴ و ۵۵، کلمه خسر.</ref>. | |||
*[[خسران]] [[ولایتپذیری]] از [[ولایت شیطان]]، همهجانبه جسمی و [[روحی]] است. جسمی، [[وسوسه]] به استفاده از خوارکیها و آشامیدنیهای [[مضر]] [[بدن]]، همچون: شراب، موادّ مخدر و [[تغذیه]] از موارد غیر [[حلال]] که موجب ضرر به [[بدن]] افراد میشود و [[روحی]]، [[سلب]] [[آرامش]] روان و [[گرفتاری]] در [[آخرت]] بعد از [[مرگ]] است که وقتی شخصی از [[دنیا]] میرود، از [[تعلقات دنیوی]] [[قطع]] رابطه میکند، اما آثار آن تعلقات [[دنیا]] در نَفس [[فرد]] متوفا هنوز باقی است، و آن حالت، در عالَمِ [[آخرت]]، موجب نهایت [[ذلت]] برای او میشود؛ چون میبیند به ناچار باید چشم و [[دل]] از [[دنیا]] برکند و به سوی [[آخرت]] متوجه شود. در آن حالت ناچاری، آرزوی رسیدن به [[زندگی]] وسیع و راحت [[روحانی]] همراه با انبساط [[روحی]] دارد، البته با توجه به مقتضای حال و درکش، لذا توجهش را به سوی آن سعه [[روحانی]] همراه با انبساط [[روحی]] میکند، اما در آن حال [[مشاهده]] [[ضعف]] و محدودیتش مینماید، به طوری که [[قدرت]] گذشتن از حدّ موجودش را ندارد و [[راه]] تعالی و [[ترقی]] را از حدّی که کسب کرده، ندارد و هر چه تلاش میکند، نمیتواند. آن هنگام خود را در نهایت [[حقارت]]، [[ذلت]] و [[گرفتاری]] همیشگی میبیند و حتی [[راه]] [[نجات]]، خلاصی و [[آزادگی]] از آن حالت را [[گمان]] نمیکند. آن هنگام است که در خودش [[حسرت]] و [[ناامیدی]] را میبیند و خسارت همهجانبه را [[درک]] و لمس میکند و آن حالت عذابی است که از [[عذاب]] [[جهنم]] و حرارت آن، بالاتر است، چون [[حسرت]] و [[ناامیدی]] در جانش [[آتش]] شدیدی را ایجاد کرده است. میبیند [[جایگاه]] خودش را که [[انتظار]] رسیدن به آن بود، بر اثر [[پیروی]] از وسوسههای [[شیطان]]، از [[دست]] داده است: {{متن قرآن|لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا}}<ref>«به راستی او مرا از قرآن پس از آنکه به من رسیده بود گمراه کرد و شیطان آدمی را وا مینهد» سوره فرقان، آیه ۲۹.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۳۹-۴۴۰.</ref> | |||
===[[گمراهی]] و [[آتش]] سوزان=== | |||
*{{متن قرآن|كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ}}<ref>«بر او مقرّر است که هر کس او را دوست گیرد وی، گمراهش میکند و او را به عذاب آتش رهنمون میشود» سوره حج، آیه ۴.</ref>؛ {{متن قرآن|أُولَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا}}<ref>«جایگاه آنان دوزخ است و از آن گریزگاهی نمییابند» سوره نساء، آیه ۱۲۱</ref>؛ {{متن قرآن|قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْءُومًا مَدْحُورًا لَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكُمْ أَجْمَعِينَ}}<ref>«فرمود: نکوهیده و رانده از آنجا بیرون رو! سوگند که از ایشان هر کس از تو پیروی کند دوزخ را از همه شما خواهم انباشت» سوره اعراف، آیه ۱۸</ref>؛ {{متن قرآن|تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«سوگند به خداوند که ما به سوی امّتهای پیش از تو (نیز پیامبرانی) فرستادهایم امّا شیطان کردار آنان را در چشمشان آراست، پس او در آن روز سرور آنهاست و آنان را عذابی دردناک خواهد بود» سوره نحل، آیه ۶۳</ref>؛ {{متن قرآن|فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا}}<ref>«سوگند به پروردگارت آنان را با شیطانها گرد میآوریم سپس آنها را دورادور دوزخ در افتاده به زانو حاضر میگردانیم» سوره مریم، آیه ۶۸</ref>؛ {{متن قرآن|وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ}} <ref>«و چون به آنان گویند: از آنچه خداوند فرو فرستاده است پیروی کنید، میگویند: خیر، ما از آنچه پدرانمان را بر آن یافتهایم پیروی میکنیم؛ آیا حتّی اگر شیطان آنان را به عذاب آتش (دوزخ) فرا میخواند؟» سوره لقمان، آیه ۲۱.</ref>؛ {{متن قرآن|إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ}}<ref>«به راستی شیطان دشمن شماست پس او را دشمن بدارید! جز این نیست که او گروه خویش را فرا میخواند تا (سرانجام) از دوزخیان باشند» سوره فاطر، آیه ۶.</ref>؛ {{متن قرآن|لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَمِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ}}<ref>«که دوزخ را از تو و هر کس از ایشان که از تو پیروی کند همگی، خواهم انباشت» سوره ص، آیه ۸۵.</ref>؛ {{متن قرآن|اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}<ref>«شیطان بر آنان چیرگی یافت و یادکرد خداوند را از یاد آنان برد، آنان حزب شیطانند، آگاه باشید که بیگمان حزب شیطان است که (گرویدگان به آن) زیانکارند» سوره مجادله، آیه ۱۹.</ref>. | |||
*[[گمراهی]] در [[دنیا]] و نپیمودن [[راه]] [[سعادت]] و کمال، در عالَمِ [[آخرت]] [[ظهور]] کرده و افراد بهجای رفتن به [[مظهر]] [[راه مستقیم]] که لقای پُر مِهر [[پروردگار]] و [[بهشت]] باشد، به سوی [[مظهر]] [[گمراهی]] که لقای با [[قهر]] [[الهی]] و [[جهنم]] (مکان [[آتش]] سوزان) است، خواهند رفت.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۱.</ref> | |||
===[[کینه]] و [[دشمنی]] بین افراد=== | |||
*{{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ}}<ref>«شیطان، تنها بر آن است تا میان شما دشمنی و کینه افکند» سوره مائده، آیه ۹۱.</ref>؛ {{متن قرآن|وَقُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ}}<ref>«و به بندگانم بگو تا گفتاری که نیکوتر است بر زبان آورند که شیطان میان آنان را میشوراند؛ بیگمان شیطان برای انسان دشمنی آشکار است» سوره اسراء، آیه ۵۳.</ref>. | |||
*یکی از آثار و نشانههای [[ولایتپذیری]] از [[ولایت شیطان]]، داشتن [[دشمنی]] و [[کینه]] از همنوعان [[مسلمان]] و [[اقوام]] و اطرفیان نزدیک و دور نَسَبی و سَبَبی است، چرا [[شیطان]] در پی ایجاد آن [[دشمنی]] است؟! زیرا هنگامی که با دقت، آثار زیانبار آن بررسی شود، معلوم خواهد شد که آثار [[دشمنی]] با هممسلکان، موجب امراض جسمی و [[روحی]]، [[سلب]] [[امنیت]] و [[آرامش]] [[روانی]]، [[سلب]] توفیقات [[الهی]] و [[محروم]] شدن از [[عنایات]] و [[فضل]] ویژه [[پروردگار]] [[متعال]] و [[مغفرت]] او میشود که فقط به مورد اخیر با ذکر آیهای اشاره میشود: {{متن قرآن|وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و باید در گذرند و چشم بپوشند، آیا دوست نمیدارید که خداوند شما را بیامرزد؟ و خداوند آمرزندهای بخشاینده است» سوره نور، آیه ۲۲.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۱-۴۴۲.</ref> | |||
===[[کفر]]=== | |||
*{{متن قرآن|كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنْسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِنْكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«همچون شیطان که به آدمی گفت: کافر شو و چون کافر شد گفت: من از تو بیزارم که من از خداوند پروردگار جهانیان میهراسم» سوره حشر، آیه ۱۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۲.</ref> | |||
===عدم [[محبوبیت]] [[الهی]]=== | |||
*در عناوین قبلی، آیاتی ذکر شد که در آنها از خصوصیت یا عوامل تحقق [[ولایت شیطان]] مطرح شد، مانندِ مُختال فَخور، [[کفر]] و [[ظلم]]...، و خدای [[مهربان]] از افراد متصف به آن صفات، اعلام عدم [[محبوبیت]] آنان در پیشگاه کریمانه خود کرده است. | |||
*{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا}}<ref>«بیگمان خداوند کسی را که خودپسندی خویشتنستای باشد دوست نمیدارد» سوره نساء، آیه ۳۶.</ref>؛ | |||
*{{متن قرآن|إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ}}<ref>«بیگمان او کافران را دوست نمیدارد» سوره روم، آیه ۴۵.</ref>؛ | |||
*{{متن قرآن|إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ}}<ref>«بیگمان او ستمگران را دوست نمیدارد» سوره شوری، آیه ۴۰.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۲.</ref> | |||
== صفات افراد در تحت لوای [[ولایت شیطان]]== | |||
*آیاتی از [[صفات]] [[پیروان]] [[شیطان]] مطرح میشود تا افراد بدانند که هر کس متصّف به یک یا چندی از آنها باشد، در واقع [[مدبر]] و جهتدهی [[فکری]] و عملی او [[شیطان]] بوده و از [[پیروان]] وی و تحت سلطهاش قرار دارد که تنها [[راه]] [[نجات]]، [[استغفار]] و [[توبه]] کردن از آنها و [[سعی]] و کوشش در ترک [[عقاید]] [[باطل]] و [[اعمال]] یا [[عمل]] [[شیطانی]] همراه با [[استعانت]] عاجزانه از درگاه کریمانه و [[مهربان]] [[الهی]] برای کسب [[توفیق]] در ترک آنها است. | |||
*البته با توجه به عناوین دیگر که در بخش سوم مطرح شد و آیاتی نیز در ذیل آن عناوین مذکور شد، امکان طرح آنها و نتیجهگیری و استخراج صفات دیگری برای افراد در تحت لوای [[ولایت شیطان]]، همچون: [[کبر]] و از [[مستکبرین]] بودن یا [[فسق]] و از [[فاسقین]] شدن و... بود، اما در این کتاب، [[سعی]] شده به [[آیات]] تصریح شده درباره هر یک از عناوین اکتفا شود.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۳.</ref> | |||
===[[کافران]]=== | |||
*{{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا}}<ref>«آیا ندیدهای که ما شیطانها را به سراغ کافران میفرستیم که آنان را خوب از راه به در میکنند؟» سوره مریم، آیه ۸۳.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۳.</ref> | |||
===[[مشرکان]]=== | |||
*{{متن قرآن|وَإِنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إِلَى أَوْلِيَائِهِمْ لِيُجَادِلُوكُمْ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ}}<ref>«و شیطانها بیگمان در یاران خویش میدمند که با شما چالش ورزند و اگر از آنان فرمانبرداری کنید به یقین مشرک خواهید بود» سوره انعام، آیه ۱۲۱.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۳.</ref> | |||
===[[گمراهان]]=== | |||
*{{متن قرآن|إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ}}<ref>«بیگمان تو بر بندگان من چیرگی نداری مگر آن گمراهان که از تو پیروی کنند» سوره حجر، آیه ۴۲.</ref><ref>فرق غاوین با ضالین، این است که غاوین از ماده "غی"، به معنای گمراهی بی هدف و بی مقصد است، پس غاوین کسانی هستند که پوچگرا و حتّی دارای هدف و مقصد باطلی نیز نیستند، اما ضالین کسانی هستند که دارای مقصد و هدف باطل بوده و منحرف از حق باشند، البته ممکن است که متوجه انحراف و بطلان عقیده خود نباشند: {{متن قرآن|فَرِيقًا هَدَى وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ}} «دستهای را رهنمایی کرده است و بر دستهای، گمراهی سزاوار است. بیگمان آنها به جای خداوند شیطانها را سرپرستان خویش گزیدند و میپندارند که رهیافتهاند» سوره اعراف، آیه ۳۰.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۴.</ref> | |||
===اسرافگران=== | |||
*{{متن قرآن|إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا}}<ref>«که فراخ رفتاران یاران شیطانند و شیطان به پروردگارش ناسپاس است» سوره اسراء، آیه ۲۷.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۴.</ref> | |||
===ظلمکنندگان=== | |||
*{{متن قرآن|وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِي وَهُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که به فرشتگان گفتیم برای آدم فروتنی کنید! (همه) فروتنی کردند جز ابلیس که از پریان بود و از فرمان پروردگارش سر پیچید؛ با این حال آیا شما او و فرزندانش را به جای من به سروری برمیگزینید با آنکه آنان دشمن شمایند؟ بد جایگزینی برای ستمگرانند» سوره کهف، آیه ۵۰.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۴-۴۴۵.</ref> | |||
===[[دروغگویان]] و [[گناهکاران]]=== | |||
*{{متن قرآن|هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ * تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ}}<ref>«آیا شما را بیاگاهانم که شیطانها بر که فرود میآیند؟ * بر هر دروغزن بزهکاری فرود میآیند» سوره شعراء، آیه ۲۲۱-۲۲۲.</ref>. | |||
*{{متن قرآن|أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْكَاذِبُونَ * اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ}}<ref>«آگاه باشید آنانند که دروغگویند * شیطان بر آنان چیرگی یافت و یادکرد خداوند را از یاد آنان برد» سوره مجادله، آیه ۱۸-۱۹.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۵.</ref> | |||
===[[حزب شیطان]]=== | |||
*{{متن قرآن|اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ}}<ref>«شیطان بر آنان چیرگی یافت و یادکرد خداوند را از یاد آنان برد، آنان حزب شیطانند» سوره مجادله، آیه ۱۹.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۵.</ref> | |||
===زیانکاران=== | |||
*{{متن قرآن|أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}<ref>«آگاه باشید که بیگمان حزب شیطان است که (گرویدگان به آن) زیانکارند» سوره مجادله، آیه ۱۹.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۵.</ref> | |||
===[[بیخردان]]=== | |||
*{{متن قرآن|أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَكِنْ لَا يَعْلَمُونَ * وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ}}<ref>«آگاه باشید! آنان خود کم خردند امّا نمیدانند * و هرگاه با کسانی که ایمان آوردهاند دیدار کنند میگویند ایمان آوردهایم و چون با شیطانهای خود تنها شوند میگویند ما با شماییم، ما تنها (مؤمنان را) ریشخند میکنیم» سوره بقره، آیه ۱۳-۱۴.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۶.</ref> | |||
===[[یاران]] آتشِ سوزان=== | |||
{{متن قرآن|إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ}}<ref>«به راستی شیطان دشمن شماست پس او را دشمن بدارید! جز این نیست که او گروه خویش را فرا میخواند تا (سرانجام) از دوزخیان باشند» سوره فاطر، آیه ۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حقجو|حقجو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴۶.</ref> | |||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |