جاهلیت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

*امروزه واژه [[جاهلیت]] بیان کننده اموری نادرست یا ناشایست است؛ [[ارزش‌ها]]، [[باورها]]، [[آداب]] و عادات [[نادرستی]] که در برابر آموزه‌های [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[دین اسلام]] قرار گرفت، مانند زنده به [[گور]] کردن [[دختران]]، برخی ازدواج‌های [[زشت]] از جمله [[ازدواج]] مَقْت، [[جنگ‌ها]] و خونریزی‌های [[قبایل]]، [[جایگاه]] منحط [[زنان]] در [[جامعه]]، [[پیروی]] [[کورکورانه]] از [[پدران]]، تبرّج و [[خودنمایی]] [[زنان]] و اموری از این دست همواره وضعیت [[جاهلی]] را به خاطر می‌‌آورند، در نتیجه مفهوم [[جاهلیت]] در رویارویی با مفهوم [[اسلام]] معنا یافته، به دوره ای خاص اطلاق می‌‌شود. چنین [[تصوری]] از معنای [[جاهلیت]] بی اشکال نیست، زیرا محدود ساختن صفات و عادات ناشایست به دوره، جغرافیا و [[مردم]] معینی، فاقد توجیه است، چرا که [[بشر]] همواره با صفات ناشایست همراه بوده و هست، از این رو آنچه اهمیت دارد دریافت معنای [[جاهلیت]] در کاربردهای [[عصر پیامبر]] است و دیگر کاربردها بیانگر معانی متأخر [[جاهلیت]] در گفتمان‌های بعدی‌اند.

*[[حکم]] [[جاهلیّت]]، [[حمیت]] [[جاهلیّت]]، [[تبرج]] [[جاهلیّت]] و [[ظن]] [[جاهلیّت]] از معدود کاربردهای [[قرآنی]] واژه جاهلیت‌اند که [[تأمل]] در آنها چندان به وضوح معنا نمی‌افزاید و مشخص نمی‌شود که این واژه بیانگر چه معنایی است و آیا می‌‌توان آن را معادل [[بدی]]، [[زشتی]] و مانند آنها دانست یا معنای متمایز آن بر هر امر نامطلوبی [[تطبیق]] پذیر نیست<ref>[[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[جاهلیت (مقاله)|مقاله «جاهلیت»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۹.</ref>.