سعد بن ایاس شیبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

*سعد، کنیه‌اش ابو عمرو، [[مولی]] ([[غلام]] [[آزاده]] شده) [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} و از [[اصحاب]]<ref>اعیان الشیعه، ش۷.</ref> بلکه از [[خواص اصحاب]] [[حضرت]] و از [[قبیله]] [[نصر]] بود<ref>رجال برقی، ص۴.</ref>. وی در زمان [[رسول خدا]]{{صل}} [[اسلام]] آورد، اما موفق به [[زیارت]] [[حضرت]] نشد، لذا او از [[تابعین]] به شمار آمده و [[مصاحب]] [[ابن مسعود]] بود و روایاتی از او [[نقل]] کرده است.

*سعد مردی جنگ‌جو بود و در سن [[چهل سالگی]] در [[جنگ قادسیه]] در عصر [[خلافت]] [[عمر بن خطاب]] سنه ۲۱ ه.ق. شرکت کرد و سپس ساکن [[کوفه]] شد<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۲۷۰؛ الاصابه، ج۳، ص۲۵۴ و تهذیب التهذیب، ج۳، ص۲۷۹.</ref> و در زمره [[یاران امیرالمؤمنین]]{{ع}} درآمد و برخی از مؤرخین گفته‌اند: او به [[دست]] [[حجاج بن یوسف ثقفی]] در [[کوفه]] به وضع [[بدی]] به [[شهادت]] رسید<ref>أصحاب الإمام أمیر المؤمنین{{ع}}، ج۱، ص۲۴۱، ش۴۱۷.</ref>.

*بنا به [[نقل]] [[ابن ابی الحدید]]، سعد [[مولی]] [[علی]]{{ع}} در [[خدمت]] [[حضرت علی]]{{ع}} بود (و [[حضرت]] برخی امور را به وی واگذار می‌نمود) لذا هنگامی که خبر [[شهادت]] [[اشرس بن حسان بکری]] توسط غارتگر [[معاویه]]، یعنی [[سفیان بن عوف]]، به [[حضرت امیر]]{{ع}} رسید، [[حضرت]] چون [[بیمار]] بود نتوانست [[خطبه]] بخواند و نامه‌ای نوشت و به [[دست]] سعد داد که [[نامه]] را برای [[مردم کوفه]] بخواند، و سعد در حضور [[امیر المؤمنین]]{{ع}} و [[حضرت حسن]] و [[حسین]]{{ع}} [[نامه]] [[امام]]{{ع}} را برای [[مردم]] خواند، و مضمون [[نامه]] [[تشویق]] [[مردم]] به [[جنگ]] با [[غارتگران]] [[معاویه]] و سرکوبی آنهایی که از جانب [[معاویه]] در [[کشور اسلامی]] بلوا و [[ناامنی]] بپا کرده بودند، بود<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۲، ص۸۸؛ تفصیل بیشتر را در شرح حال اشرس بن حسان در همین اثر بخوانید.</ref>.

*سعد [[مولی]] [[علی]] از جمله [[معمرین]] و کسانی بود که [[عمر طولانی]] کرد، زیرا او در سن ۱۲۰ سالگی سال ۹۰ یا ۹۶ - ۹۸ [[هجری]] از [[دنیا]] رفت<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۲۷۰ و الاصابه، ج۳، ص۲۵۴ و....</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۱۲-۶۱۳.</ref>