عهد: تفاوت میان نسخه‌ها

: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عهد در قرآن]] | [[عهد در حدیث]] | [[عهد الهی]] | [[عهد در سیره پیامبر خاتم]]</div>

* [[قرآن]] از واژه‌هایی چون [[میثاق]]، عهد، [[یمین]] و [[ذمه]] در مورد معاهدات و [[لزوم]] پای‌بندی به آن استفاده می‌کند. و پای‌بندی به آن را [[واجب]] و لازم میشمارد: {{متن قرآن|وَاحْفَظُوا أَيْمَانَكُمْ}}<ref>«حرمت سوگندهای خود را بدارید» سوره مائده، آیه ۸۹.</ref>، {{متن قرآن|وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ وَلَا تَنْقُضُوا الْأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ}}<ref>«و چون با خداوند پیمان بستید وفا کنید و سوگندهای خود را چون استوار کردید در حالی که خداوند را بر خود گواه گرفته‌اید مشکنید؛ بی‌گمان خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره نحل، آیه ۹۱.</ref>، {{متن قرآن|لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ}}<ref>«درباره هیچ مؤمنی نه پیوندی را پاس می‌دارند و نه پیمانی را و آنانند که تجاوزگرند» سوره توبه، آیه ۱۰.</ref>. این در حالی است که یکی از اصول مهم [[اخلاقی]] [[انسان]] و [[اسلام]] رعایت عهد و [[پیمان]] و از برجسته‌ترین اصول تتمیم مکارم [[پیامبر]] است، که در [[قرآن]] بارها به آن تأکید و [[ارشاد]] شده است: {{متن قرآن|وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا}}<ref>«و به پیمان وفا کنید که از پیمان خواهند پرسید» سوره اسراء، آیه ۳۴.</ref>. حتی گفته شده معیار خوبی به این نیست که به سمت [[مکه]] بروید و به سمت [[خدا]] روی بگردانید، بلکه معیار [[ایمان به خدا]] و [[وفای به عهد]] است: {{متن قرآن|لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ}}<ref>«نیکی آن نیست که روی را سوی خاور و باختر بگردانید، بلکه نیکی (از آن) کسی است که به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیامبران ایمان آورد و دارایی را با دوست داشتنش به نزدیکان و یتیمان و بیچارگان و به راه‌ماندگان و کمک‌خواهان و در راه (آزادی) بردگان ببخشد و نماز برپا دارد و زکات پردازد و (نیکی از آن) آنان (است) که چون پیمان بندند وفا کنند؛ و به ویژه شکیبایان در سختی و رنج و در هنگامه کارزار، آنها راستگویند و آنانند که به راستی پرهیزگارند» سوره بقره، آیه ۱۷۷.</ref> و حتی [[پیمان‌شکنان]] ملامت و [[تهدید]] شده: {{متن قرآن|وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ وَلَا تَنْقُضُوا الْأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا}}<ref>«و چون با خداوند پیمان بستید وفا کنید و سوگندهای خود را چون استوار کردید در حالی که خداوند را بر خود گواه گرفته‌اید مشکنید» سوره نحل، آیه ۹۱.</ref> تا جایی که با تعبیرهایی چون [[ضرورت]] رعایت: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ}}<ref>«و آنان که سپرده‌های نزد خویش و پیمان خود را پاس می‌دارند» سوره مؤمنون، آیه ۸ و سوره معارج، آیه۳۲.</ref> و ایجاد [[خسران]] در ترک آن را مطرح می‌کند: {{متن قرآن|الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}<ref>«همان کسان که پیمان با خداوند را پس از بستن آن می‌شکنند و چیزی را که خداوند فرمان به پیوند آن داده است می‌گسلند و در زمین تباهی می‌ورزند، آنانند که زیانکارند» سوره بقره، آیه ۲۷.</ref>. یا رابطه‌ای میان رعایت عهد و [[تقوا]] قائل می‌شود: {{متن قرآن|بَلَى مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ وَاتَّقَى فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ}}<ref>«چرا، (بازخواست خواهند شد ولی) آن کس که به پیمان خود وفا کند و پرهیزگاری ورزد (بداند) بی‌گمان خداوند پرهیزگاران را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۷۶.</ref> یا می‌گوید کسانی که نقض عهد می‌کنند، [[تقوا]] ندارند: {{متن قرآن|الَّذِينَ عَاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ يَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِي كُلِّ مَرَّةٍ وَهُمْ لَا يَتَّقُونَ}}<ref>«همان کسانی از ایشان که با آنان پیمان بستی سپس هر بار پیمان خود را می‌شکنند و پرهیزگاری نمی‌ورزند» سوره انفال، آیه ۵۶.</ref>. البته عهد جنبه‌های فردی و [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] دارد. عهدی که [[انسان]] با خود می‌گذارد، یا با خدای خود دارد: {{متن قرآن|الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَلَا يَنْقُضُونَ الْمِيثَاقَ}}<ref>«آنان که به عهد خداوند وفا می‌کنند و پیمان را نمی‌شکنند؛» سوره رعد، آیه ۲۰.</ref>. و یا [[خانواده]] و یا [[جامعه]]. اما شاید مهم‌ترین آنها عهد با [[پیامبران]] در پس [[ایمان به خدا]] و [[رسول]] است. [[فهم]] بسیاری از [[رفتارهای پیامبر]] در [[شناخت]] [[جایگاه]] عهد در [[اسلام]] و معاهدات ایشان در [[غزوات]] و در تعامل با [[مردم]] [[مکه]] و [[مدینه]] در همین اصل [[اخلاقی]] است. نمونه روشن آن در [[آیات]] آغازین [[سوره توبه]] تا [[آیه]] ۱۲ است که نشان می‌دهد که [[اعلام برائت]] و [[جنگ]] با [[مشرکین]]، جنبه [[عقیدتی]] و به [[دلیل]] [[شرک]] آنان نبوده، و جنبه [[اخلاقی]] و نقض عهد آنان داشته که بارها آن را یادآور شده و آنان [[نظام]] [[امنیت جامعه]] را [[تهدید]] نموده‌اند.