پرش به محتوا

سهل بن حنیف اوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۲۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۹ نوامبر ۲۰۲۰
خط ۱۰۷: خط ۱۰۷:
[[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} پس از انتقال [[مرکز حکومت]] خود به [[کوفه]] سهل را [[استاندار]] فارس قرار داد ولی [[مردم]] فارس [[تسلیم]] وی نشدند و او نتوانست آن [[سرزمین]] را اداره کند تا [[عاقبت]] مردم او را از فارس [[اخراج]] کردند و او به کوفه برگشت، سپس [[حضرت]] [[زیاد بن ابیه]] را به فارس فرستاد و او آنجا را اداره کرد<ref>تاریخ خلیفة بن خیاط، خلیفة بن خیاط، ص۱۴۴.</ref>.<ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[سهل بن حنیف اوسی (مقاله)|مقاله «سهل بن حنیف اوسی»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم،]] ج۲، ص:۳۰۷.</ref>
[[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} پس از انتقال [[مرکز حکومت]] خود به [[کوفه]] سهل را [[استاندار]] فارس قرار داد ولی [[مردم]] فارس [[تسلیم]] وی نشدند و او نتوانست آن [[سرزمین]] را اداره کند تا [[عاقبت]] مردم او را از فارس [[اخراج]] کردند و او به کوفه برگشت، سپس [[حضرت]] [[زیاد بن ابیه]] را به فارس فرستاد و او آنجا را اداره کرد<ref>تاریخ خلیفة بن خیاط، خلیفة بن خیاط، ص۱۴۴.</ref>.<ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[سهل بن حنیف اوسی (مقاله)|مقاله «سهل بن حنیف اوسی»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم،]] ج۲، ص:۳۰۷.</ref>


==نامه‌های علی{{ع}} به سهل==
==نامه‌های [[علی]]{{ع}} به سهل==
گویا [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نامه‌هایی به سهل نوشته که به چند نمونه اشاره می‌کنیم. [[امام]]{{ع}} در نامه‌ای به سهل فرمودند: “سوگند به [[خدا]]، من در [[خیبر]] را با نیروی [[انسانی]] از جای نکندم بلکه با نیروی ملکوتی و نفسی که به پر تو خدای خود [[نورانی]] بود، کندم و من شعاعی از شعاع احمدم. به خدا [[سوگند]]، اگر تمام [[عرب]] برای [[جنگ]] با من پشت در پشت هم نهند، از جنگ نمی‌گریزم و اگر بر آنان چیره شوم، هرگز [[ستم]] نمی‌کنم. هر کس از شما [[پرهیز]] نکند، مرگش بر او فرود می‌آید و قلبش همواره آکنده از [[بیم]] است”<ref>الامالی، شیخ صدوق، ص۵۱۴؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ج۱، ص۱۲۷.</ref>.
گویا [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نامه‌هایی به سهل نوشته که به چند نمونه اشاره می‌کنیم.
در [[سال ۳۷ هجری]]، آن‌گاه که گروهی از [[مدینه]] گریخته، به [[معاویه]] پیوستند، امام{{ع}} در نامه‌ای به سهل، که [[فرماندار]] مدینه بود، فرمودند: “پس از [[یاد خدا]] و [[درود]] بر او؛ به من خبر رسیده که گروهی از [[مردم مدینه]] به سوی معاویه گریخته‌اند. مبادا به خاطر از دست دادن آنان و [[قطع]] شدن یاریشان افسوس بخوری! که این فرار برای گمراهی‌شان، و [[نجات]] تو از [[رنج]] آنان کافی است، آنان از [[حق]] و [[هدایت]] گریختند و به سوی [[کور]] دلی و [[جهالت]] شتافتند. آنان دنیاپرستانی هستند که به آن روی آوردند و شتابان در پی آن روان‌اند. [[عدالت]] را شناختند و دیدند و شنیدند و به خاطر سپردند و دانستند که همه [[مردم]] در نزد ما در [[حق]] یکسان‌اند، پس به سوی [[انحصار‌طلبی]] گریختند. از [[رحمت]] حق دور باشند و [[لعنت]] بر آنان باد! [[سوگند]] به [[خدا]]، آنان از [[ستم]] نگریختند و به عدالت نپیوستند. همانا آرزومندیم تا در این حادثه، خدا [[سختی‌ها]] را بر ما آسان و [[مشکلات]] را هموار فرماید. إن شاء الله”<ref>نهج البلاغه، ص۴۶۱، نامه ۷۰: {{عربی|أما بعد فقد بلغنی أن رجالا ممن قبلک یتسللون إلی معاویة فلا تأسف علی ما یفوتک من عددهم و یذهب عنک من مددهم فکفی لهم غیا و لک منهم شافیا فرارهم من الهدی و الحق و ایضاعهم الی العمی و الجهل فإنما هم أهل دنیا مقبلون علیها و مهطعون إلیها و قد عرفوا العدل و رأوه و سمعوه و وعوه و علموا أن الناس عندنا فی الحق أسوة فهربوا الی الأثرة فبعدا لهم و سحقا إنهم و الله لم یفروا ینفروا من جور و لم یلحقوا بعدل و إنا لنطمع فی هذا الأمر أن یذلل الله لنا صعبه و یسهل لنا حزنه إن شاء الله و السلام علیک و رحمة الله و برکاته}}؛ انساب الاشراف، بلاذری، ج۲، ص۱۵۷؛ تاریخ الیعقوبی، یعقوبی، ج۲، ص۲۰۳.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[سلمان فارسی - عباسی (مقاله)|مقاله «سلمان فارسی»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۴۳-۲۴۴.</ref>
 
[[امام]]{{ع}} در نامه‌ای به سهل فرمودند: "سوگند به [[خدا]]، من در [[خیبر]] را با نیروی [[انسانی]] از جای نکندم بلکه با نیروی ملکوتی و نفسی که به پر تو خدای خود [[نورانی]] بود، کندم و من شعاعی از شعاع احمدم. به خدا [[سوگند]]، اگر تمام [[عرب]] برای [[جنگ]] با من پشت در پشت هم نهند، از جنگ نمی‌گریزم و اگر بر آنان چیره شوم، هرگز [[ستم]] نمی‌کنم. هر کس از شما [[پرهیز]] نکند، مرگش بر او فرود می‌آید و قلبش همواره آکنده از [[بیم]] است"<ref>الامالی، شیخ صدوق، ص۵۱۴؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ج۱، ص۱۲۷.</ref>.
 
در [[سال ۳۷ هجری]]، آن‌گاه که گروهی از [[مدینه]] گریخته، به [[معاویه]] پیوستند، امام{{ع}} در نامه‌ای به سهل، که [[فرماندار]] مدینه بود، فرمودند: "پس از [[یاد خدا]] و [[درود]] بر او؛ به من خبر رسیده که گروهی از [[مردم مدینه]] به سوی معاویه گریخته‌اند. مبادا به خاطر از دست دادن آنان و [[قطع]] شدن یاریشان افسوس بخوری! که این فرار برای گمراهی‌شان، و [[نجات]] تو از [[رنج]] آنان کافی است، آنان از [[حق]] و [[هدایت]] گریختند و به سوی [[کور]] دلی و [[جهالت]] شتافتند. آنان دنیاپرستانی هستند که به آن روی آوردند و شتابان در پی آن روان‌اند.  
 
[[عدالت]] را شناختند و دیدند و شنیدند و به خاطر سپردند و دانستند که همه [[مردم]] در نزد ما در حق یکسان‌اند، پس به سوی [[انحصار‌طلبی]] گریختند. از [[رحمت]] حق دور باشند و [[لعنت]] بر آنان باد! سوگند به خدا، آنان از ستم نگریختند و به عدالت نپیوستند. همانا آرزومندیم تا در این حادثه، خدا [[سختی‌ها]] را بر ما آسان و [[مشکلات]] را هموار فرماید. إن شاء الله"<ref>نهج البلاغه، ص۴۶۱، نامه ۷۰: {{متن حدیث|أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رِجَالاً مِمَّنْ قِبَلَكَ يَتَسَلَّلُونَ إِلَى مُعَاوِيَةَ فَلاَ تَأْسَفْ عَلَى مَا يَفُوتُكَ مِنْ عَدَدِهِمْ وَ يَذْهَبُ عَنْكَ مِنْ مَدَدِهِمْ فَكَفَى لَهُمْ غَيّاً وَ لَكَ مِنْهُمْ شَافِياً فِرَارُهُمْ مِنَ اَلْهُدَى وَ اَلْحَقِّ وَ إِيضَاعُهُمْ إِلَى اَلْعَمَى وَ اَلْجَهْلِ وَ إِنَّمَا هُمْ أَهْلُ دُنْيَا مُقْبِلُونَ عَلَيْهَا وَ مُهْطِعُونَ إِلَيْهَا قَدْ عَرَفُوا اَلْعَدْلَ وَ رَأَوْهُ وَ سَمِعُوهُ وَ وَعَوْهُ وَ عَلِمُوا أَنَّ اَلنَّاسَ عِنْدَنَا فِي اَلْحَقِّ أُسْوَةٌ فَهَرَبُوا إِلَى اَلْأَثَرَةِ فَبُعْداً لَهُمْ وَ سُحْقاً إِنَّهُمْ وَ اَللَّهِ لَمْ يَنْفِرُوا مِنْ جَوْرٍ وَ لَمْ يَلْحَقُوا بِعَدْلٍ وَ إِنَّا لَنَطْمَعُ فِي هَذَا اَلْأَمْرِ أَنْ يُذَلِّلَ اَللَّهُ لَنَا صَعْبَهُ وَ يُسَهِّلَ لَنَا حَزْنَهُ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ }}؛ انساب الاشراف، بلاذری، ج۲، ص۱۵۷؛ تاریخ الیعقوبی، یعقوبی، ج۲، ص۲۰۳.</ref>.<ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[سهل بن حنیف اوسی (مقاله)|مقاله «سهل بن حنیف اوسی»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۳۰۷-۳۰۸.</ref>


==سهل و [[عدالت علی]]{{ع}}==
==سهل و [[عدالت علی]]{{ع}}==
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش