استغفار: تفاوت میان نسخه‌ها

استغفار (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۴

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۰

←‏نقش آمرزش‌خواهی در حیات مادی و معنوی

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۲٬۲۶۷

ویرایش

@@ خط ۱۸: / خط ۱۸: @@
 ==نقش [[آمرزش‌خواهی]] در [[حیات مادی]] و [[معنوی]]==
-از دیدگاه [[قرآن]] و [[حدیث]]،[[ استغفار]] [[راستین]]، افزون بر پاک‌سازی [[گناهان]]،[[ شیطان]] را از [[انسان]] دور می‌کند، [[دل]] را جلا می‌بخشد، [[نور]] [[علم]] را در [[دل]] جلوه‌گر می‌سازد، [[غم]] و [[اندوه]] را از دل می‌برد، به روزی وسعت می‌بخشد و در یک جمله، از انواع آفات مادی و [[معنوی]] [[پیشگیری]] می‌نماید و انواع [[برکات]] [[دنیوی]] و پسادنیوی را برای [[انسان]] به ارمغان می‌آورد<ref>نهج‌الذکر، ج۲، ص۳۴۷-۳۶۸.</ref>.
+از دیدگاه [[قرآن]] و [[حدیث]]، استغفار [[راستین]]، افزون بر پاک‌سازی [[گناهان]]،[[ شیطان]] را از [[انسان]] دور می‌کند، [[دل]] را جلا می‌بخشد، [[نور]] [[علم]] را در [[دل]] جلوه‌گر می‌سازد، [[غم]] و [[اندوه]] را از دل می‌برد، به روزی وسعت می‌بخشد و در یک جمله، از انواع آفات مادی و [[معنوی]] [[پیشگیری]] می‌نماید و انواع [[برکات]] [[دنیوی]] و پسادنیوی را برای [[انسان]] به ارمغان می‌آورد<ref>نهج‌الذکر، ج۲، ص۳۴۷-۳۶۸.</ref>.
-[[علی بن الحسین]]{{ع}}،[[ استغفار]] را سبب ریزش [[گناهان]]<ref>نیایش سی‌ویکم.</ref>، و عامل رها شدن از [[تیره‌بختی]]<ref>نیایش چهل‌ویکم.</ref> دانسته، و از [[خداوند]] به عنوان [[مهربان‌ترین]] کسی که [[غایت]] [[آمال]] جویندگان [[رحمت]] است و آمرزش‌جویان به گرد او [[طواف]] می‌کنند یاد نموده است و می‌گوید: «ای صاحب عطوفتی که مقصود پویندگان استغفاری، ای خداوندی که عفوت از [[انتقام]] بیش است و خشنودیت از [[خشم]] افزون، ای خداوندی که از گناهان [[خلق]]، [[نیکو]] در می‌گذری و از این رو زیر بار منّت تو هستند...»<ref>نیایش دوازدهم.</ref>.
+[[علی بن الحسین]]{{ع}}، استغفار را سبب ریزش [[گناهان]]<ref>نیایش سی‌ویکم.</ref>، و عامل رها شدن از [[تیره‌بختی]]<ref>نیایش چهل‌ویکم.</ref> دانسته، و از [[خداوند]] به عنوان [[مهربان‌ترین]] کسی که [[غایت]] [[آمال]] جویندگان [[رحمت]] است و آمرزش‌جویان به گرد او [[طواف]] می‌کنند یاد نموده است و می‌گوید: «ای صاحب عطوفتی که مقصود پویندگان استغفاری، ای خداوندی که عفوت از [[انتقام]] بیش است و خشنودیت از [[خشم]] افزون، ای خداوندی که از گناهان [[خلق]]، [[نیکو]] در می‌گذری و از این رو زیر بار منّت تو هستند...»<ref>نیایش دوازدهم.</ref>.
 نکته شایان توجه در معنای [[غفران الهی]]، که در عبارت‌هایی از [[صحیفه]] [[امام سجاد]]{{ع}} بازتاب یافته، این است که نه تنها با استغفار و [[طلب]] [[پرده‌پوشی]] از [[خدا]]، آثار و تبعات گناهان [[بنده]] از بین می‌رود<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>، بلکه گاهی این پرده‌پوشی، با تبدیل چند برابر گناهان آمرزش‌خواه به [[کارهای نیک]] صورت می‌گیرد، چنانچه آن [[حضرت]] از خداوند به عنوان {{متن حدیث|مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ‏ الْحَسَنَاتِ‏}}<ref>دعای ۲ و ۲۴.</ref> یاد کرده، می‌گوید: «ای خداوندی که [[بدی‌ها]] را تا چند برابر به خوبی بدل می‌کنی!» و این در حالی است که از نظر [[امام چهارم]]، اساساً بنده [[گناهکار]] هیچ حقی برای اینکه آمرزیده شود بر گردن خداوند ندارد: «بار خدایا،... هیچ کس مستحق آن نیست که تواش بیامرزی و [[آمرزش]] تو به پاس [[شایستگی]] او باشد،... پس هرکه را آمرزیده‌ای از اِنعام توست و از هر که [[خشنود]] گشته‌ای از [[فضل]] و [[احسان]] تو»<ref>نیایش سی‌و‌هفتم.</ref>. امام سجاد{{ع}} در توضیح این [[حقیقت]] می‌گوید: «ای خداوند، اگر چندان بگریم که مژگانم فرو ریزد... [[شایسته]] آن نیستم که حتی یک [[گناه]] از گناهانم را از [[نامه]] عملم محو کنی. اگر مرا به هنگامی که مستوجب [[آمرزش]] تو شدم بیامرزی و هنگامی که مستحق [[عفو]] تو گردم عفو کنی، باز هم نه به سبب [[شایستگی]] من است، زیرا [[کیفر]] من در همان آغاز که سر به [[عصیان]] تو برداشتم [[آتش جهنم]] بوده است و اگر مرا [[عذاب]] کنی در [[حق]] من [[ستم]] نکرده‌ای. ای [[خداوند]]، اکنون که بر [[گناه]] من پرده کشیده‌ای و رسوایم نساخته‌ای... حلاوت [[مغفرت]] خود را به من بچشان و مرا [[آزاد]] کرده عفو و [[رحمت]] خود گردان»<ref>نیایش شانزدهم.</ref>.