اخلاص در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'و‌هفتم' به ' و هفتم'
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'و‌هفتم' به ' و هفتم') |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
# '''یقین مخلصین''': یقین دارای درجات و مراتبی است. در [[قرآن کریم]] از “علم الیقین” و “حق الیقین” سخن گفته شده است<ref>{{متن قرآن|كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ *... * ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ}} «هرگز! اگر به «دانش بی‌گمان» بدانید *... * سپس آن را به «دیدار بی‌گمان» خواهید دید» سوره تکاثر، آیه ۵ و ۷.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} از [[خدا]] یقین [[اهل]] اخلاص را می‌طلبد: «بارخدایا... غبار تردید از دل ما بزدای و ما را [[یقینی]] چون یقین [[مخلصان]] [[عطا]] فرمای»<ref>نیایش سی‌وسوم.</ref>. | # '''یقین مخلصین''': یقین دارای درجات و مراتبی است. در [[قرآن کریم]] از “علم الیقین” و “حق الیقین” سخن گفته شده است<ref>{{متن قرآن|كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ *... * ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ}} «هرگز! اگر به «دانش بی‌گمان» بدانید *... * سپس آن را به «دیدار بی‌گمان» خواهید دید» سوره تکاثر، آیه ۵ و ۷.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} از [[خدا]] یقین [[اهل]] اخلاص را می‌طلبد: «بارخدایا... غبار تردید از دل ما بزدای و ما را [[یقینی]] چون یقین [[مخلصان]] [[عطا]] فرمای»<ref>نیایش سی‌وسوم.</ref>. | ||
#'''دعای مخلصانه''': فراوان می‌شود که ما دعا می‌کنیم و خدا را صدا می‌زنیم ولی در عمق دل خویش [[خالص]] نیستیم و امیدمان به اسباب و [[علل]] ظاهری است. حضرت به ما می‌آموزد که تنها و تنها دعای خویش را به محضر خدا برده و اجابتش را به دست او بدانیم: «بارخدایا، مرا از کسانی قرار ده که تو را از روی اخلاص می‌خوانند به هنگام [[آسودگی]]، آن سان که درماندگانت از روی [[اخلاص]] می‌خوانند به هنگام [[درماندگی]]»<ref>نیایش بیست‌ودوم.</ref>. | #'''دعای مخلصانه''': فراوان می‌شود که ما دعا می‌کنیم و خدا را صدا می‌زنیم ولی در عمق دل خویش [[خالص]] نیستیم و امیدمان به اسباب و [[علل]] ظاهری است. حضرت به ما می‌آموزد که تنها و تنها دعای خویش را به محضر خدا برده و اجابتش را به دست او بدانیم: «بارخدایا، مرا از کسانی قرار ده که تو را از روی اخلاص می‌خوانند به هنگام [[آسودگی]]، آن سان که درماندگانت از روی [[اخلاص]] می‌خوانند به هنگام [[درماندگی]]»<ref>نیایش بیست‌ودوم.</ref>. | ||
# '''اخلاص در عمل''': اخلاص در عمل یعنی [[بنده]] هر عملی را محض [[رضای خدا]] انجام دهد. در [[روز]] حساب هر عملی که [[مُهر]] اخلاص نداشته باشد تیره و مردود است. [[امام سجاد]]{{ع}} از [[پروردگار]] درخواست می‌کند: «پروردگارا دلم را از [[خودبینی]] و [[شک]] و ستایش‌جویی در دینت [[پاک]] گردان تا عملم [[خالص]] برای تو باشد»<ref>مفاتیح الجنان، دعای ابوحمزه.</ref>. شرط اخلاص در عمل این است که [[عمل]] [[انسان]] از [[ریا]] و [[سُمعه]] پاک و مبرّا باشد. ریا آن است که [[فرد]] عمل خویش را به قصد نشان دادن به دیگران انجام دهد؛ و سُمعه آن است که عمل [[نیکی]] را دور از چشم [[مردم]] انجام دهد اما هدفش این باشد که آوازه آن بعداً به گوش مردم برسد. امام سجاد{{ع}} در این مورد از [[خدا]] می‌خواهد: «ای خداوندی از تو می‌خواهیم که این همه [[اعمال]] (در [[ماه رمضان]]) را از ریای [[ریاکاران]] و آوازه درافکندن آوازه‌افکنان دور نگه داری. و چنان باد که کسی را در [[عبادت]] با تو [[شریک]] نسازیم و جز تو برای خود مرادی نجوییم»<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>. وی همچنین از خدا می‌خواهد مجاهدت‌های [[ارزشمند]] [[مرزداران]] از هر ریا و سمعه‌ای به دور باشد: «خداوندا.... (مرزدار [[مجاهد]] را) از ریاکاری برکنار دار و از [[دلبستگی]] به نام و آوازه [[برهان]]»<ref>نیایش | # '''اخلاص در عمل''': اخلاص در عمل یعنی [[بنده]] هر عملی را محض [[رضای خدا]] انجام دهد. در [[روز]] حساب هر عملی که [[مُهر]] اخلاص نداشته باشد تیره و مردود است. [[امام سجاد]]{{ع}} از [[پروردگار]] درخواست می‌کند: «پروردگارا دلم را از [[خودبینی]] و [[شک]] و ستایش‌جویی در دینت [[پاک]] گردان تا عملم [[خالص]] برای تو باشد»<ref>مفاتیح الجنان، دعای ابوحمزه.</ref>. شرط اخلاص در عمل این است که [[عمل]] [[انسان]] از [[ریا]] و [[سُمعه]] پاک و مبرّا باشد. ریا آن است که [[فرد]] عمل خویش را به قصد نشان دادن به دیگران انجام دهد؛ و سُمعه آن است که عمل [[نیکی]] را دور از چشم [[مردم]] انجام دهد اما هدفش این باشد که آوازه آن بعداً به گوش مردم برسد. امام سجاد{{ع}} در این مورد از [[خدا]] می‌خواهد: «ای خداوندی از تو می‌خواهیم که این همه [[اعمال]] (در [[ماه رمضان]]) را از ریای [[ریاکاران]] و آوازه درافکندن آوازه‌افکنان دور نگه داری. و چنان باد که کسی را در [[عبادت]] با تو [[شریک]] نسازیم و جز تو برای خود مرادی نجوییم»<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>. وی همچنین از خدا می‌خواهد مجاهدت‌های [[ارزشمند]] [[مرزداران]] از هر ریا و سمعه‌ای به دور باشد: «خداوندا.... (مرزدار [[مجاهد]] را) از ریاکاری برکنار دار و از [[دلبستگی]] به نام و آوازه [[برهان]]»<ref>نیایش بیست و هفتم.</ref>. | ||
# '''[[اخلاص در توبه]]''': [[توبه]] و [[بازگشت به خدا]] نیز باید صادقانه و خالصانه باشد. توبه وقتی خالصانه خواهد بود که با [[قلب]] [[طاهر]] ([[دل]] پاک) صورت گیرد<ref>نیایش دوازدهم.</ref>. همچنین توبه خالص ([[توبه نصوح]]) توبه‌ای است که آمیخته به [[شک و تردید]] نباشد<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، الوفاء، لبنان، ۱۴۰۴ ه: التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن المصطفوی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ۱۴۲۰ ه: الخصال، ابن‌بابویه (شیخ صدوق)، مؤسسه النشرالاسلامی، قم، ۴۰۳ ه؛ الصحیفة السجادیة الجامعة، (تصحیح) سیدمحمدباقر موسوی ابطحی اصفهانی، مؤسسة الامام المهدی، قم، ۱۳۸۱؛ صحیفه سجادیه ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴؛ غررالحکم و دررالکلم، عبدالواحد آمدی، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۳۶۶؛ قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند؛ لغت‌نامه، علی‌اکبر دهخدا، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، ۱۳۷۷ دوره جدید، چاپ دوم؛ مفاتیح الجنان، عباس قمی، انتشارات اسلامی، تهران.</ref>.<ref>[[فاطمه رکنی یزدی|رکنی یزدی، فاطمه]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «اخلاص»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۷.</ref> | # '''[[اخلاص در توبه]]''': [[توبه]] و [[بازگشت به خدا]] نیز باید صادقانه و خالصانه باشد. توبه وقتی خالصانه خواهد بود که با [[قلب]] [[طاهر]] ([[دل]] پاک) صورت گیرد<ref>نیایش دوازدهم.</ref>. همچنین توبه خالص ([[توبه نصوح]]) توبه‌ای است که آمیخته به [[شک و تردید]] نباشد<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، الوفاء، لبنان، ۱۴۰۴ ه: التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن المصطفوی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ۱۴۲۰ ه: الخصال، ابن‌بابویه (شیخ صدوق)، مؤسسه النشرالاسلامی، قم، ۴۰۳ ه؛ الصحیفة السجادیة الجامعة، (تصحیح) سیدمحمدباقر موسوی ابطحی اصفهانی، مؤسسة الامام المهدی، قم، ۱۳۸۱؛ صحیفه سجادیه ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴؛ غررالحکم و دررالکلم، عبدالواحد آمدی، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۳۶۶؛ قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند؛ لغت‌نامه، علی‌اکبر دهخدا، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، ۱۳۷۷ دوره جدید، چاپ دوم؛ مفاتیح الجنان، عباس قمی، انتشارات اسلامی، تهران.</ref>.<ref>[[فاطمه رکنی یزدی|رکنی یزدی، فاطمه]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «اخلاص»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۷.</ref> | ||