آزمایش مردم قبل از قیام امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: از [[اعراب]] به همراه [[حضرت قائم]]{{ع}} افراد کمی خواهند بود. شخصی پرسید: اما کسانی که ادعای [[تشیع]] دارند بسیارند! [[حضرت]] پاسخ داد: باید [[مردم]] [[آزمایش]] شده و مشخص شوند، و باید آنها [[غربال]] شوند و با [[غربال]] شدن، بسیاری از آنها خارج می‌شوند<ref>همان: ص ۳۷۰.</ref>.

شخصی حضور [[امام صادق]]{{ع}} شرفیاب شد و عرض کرد: فدایت شوم! من شما را [[دوست]] دارم و هر که شما را [[دوست]] دارد نیز [[دوست]] دارم، چقدر [[دوستان]] شما فراوانند! [[حضرت]] فرمود: نام ایشان را بگوی. [[راوی]] عرض کرد: خیلی زیادند. [[حضرت]] فرمود تعداد آنها را بگو. باز هم [[راوی]] گفت: بیش از آن هستند که بشمارم. [[حضرت]] فرمود: هر وقت عده [[یاران]] که [[سیصد و سیزده]] نفر هستند کامل شود، شما به آنچه که دنبال آن هستید خواهید رسید<ref>گویا این شخص از حضرت تقاضای قیام کردن و برپایی حکومت عدل جهانی را داشته است و با برآورد این که مدعیان تشیع بسیار هستند، زمینه را برای قیام حضرت آماده می‌دیده است. اما حضرت بیان می‌کند که ظهور وقتی خواهد بود که سیصد و سیزده تن یاران واقعی برای امام عصر{{ع}} مهیا شود و این مردمی که ادعای تشیع دارند در بوته امتحان ناخالص خواهند بود و به عبارت دیگر امام فرمودند: در حقیقت اکنون من یاران واقعی بسیاری ندارم.</ref>؛ اما بدان! [[شیعیان]] ما کسانی هستند که صدای آنها از گوششان [[تجاوز]] نمی‌کند (اهل فریاد و پرخاشگری نیستند)، [[کینه]] و [[حسادت]] او بر [[نفس]] خویش است (خود را بر [[بدی‌ها]] و نداشتن [[خوبی‌ها]] [[مذمت]] می‌کند)، [[مدح]] ما را آشکارا نمی‌گوید و با مخالفین ما به [[جنگ]] برنمی‌خیزد<ref>این دستور مربوط به زمان تقیه شدید در زمان ائمه معصومین{{عم}} بوده است که مردم نمی‌توانستند آشکارا تشیع خود را اظهار کنند.</ref> و با کسی که [[بدگویی]] ما را می‌کند نشست و برخاست نمی‌کند و با [[دشمنان]] ما به [[گفتگو]] نمی‌نشیند و [[دوستان]] ما را [[دوست]] دارد و [[دشمنان]] ما را [[دشمن]] می‌دارد. [[راوی]] عرض کرد پس [[تکلیف]] ما با این گروه مختلف که ادعای [[تشیع]] دارند چیست؟ [[حضرت]] پاسخ داد: آنها [[آزمایش]] خواهند شد و تغییر خواهند کرد و به سال‌های گرانی [[مبتلا]] خواهند شد به گونه‌ای که آنان را نابود کند. با شمشیرها کشته شوند و با [[اختلاف]] به [[هلاکت]] بیفتند! به درستی که [[شیعیان]] ما کسانی‌اند که مانند سگ صدا نمی‌کنند (پرخاش کننده و نزاع‌گر نیستند) و مانند کلاغ طمع‌کار نیستند. اگر چه از [[گرسنگی]] بمیرند، اما گدایی و تکدی‌گری نمی‌کنند.