مسیب بن نجبه فزاری: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از سخنان وی، افسر [[رشید]] [[اسلام]] [[رفاعة بن شداد]] برخاست و پیشنهاد داد [[سلیمان بن صرد]] به [[فرماندهی]] [[قوم]] [[منصوب]] شود، بلافاصله [[عبدالله بن سعد]] برخاست و [[فرماندهی]] [[سلیمان بن صرد]] را [[تأیید]] کرد و مسیّب هم پیشنهاد آنان را پذیرا شد و گفت: خوب [[انتخاب]] کردید و من هم بر [[فرماندهی]] [[سلیمان بن صرد خزاعی]] موافقم و همه حاضران بر [[رهبری]] و [[فرماندهی]] [[سلیمان]] [[اتفاق نظر]] کردند و از همین جا (سال ۶۴ [[هجری]]، سه سال پس از [[واقعه کربلا]]) پایه و اساسِ گروه [[توابین]] به [[فرماندهی]] [[سلیمان بن صرد خزاعی]] [[صحابی رسول خدا]]{{صل}} شکل گرفت و آغاز قیامی خونین برای سرکوبی [[جنایتکاران]] [[واقعه کربلا]] فراهم آمد<ref>کامل ابن اثیر، ج۲، ص۶۲۴؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۵۵۲.</ref>.

این گروه ابتدا وارد [[کربلا]] شدند و در آنجا بر فراز [[شهدای کربلا]] بسیار [[زیاد]] [[عزاداری]] کردند و سپس به [[راه]] [[شام]] عزیمت نموده و در [[عین الورده]] محل برخورد بین گروه [[توابین]] و [[سپاهیان]] [[شام]] به [[فرماندهی]] [[عبیدالله بن زیاد]] فرود آمدند. [[سلیمان بن صرد]] [[فرمانده سپاه]] برای [[مردم]] [[سخنرانی]] کرد و در آخر، خطاب به [[مردم]] گفت: "اگر من در این [[جنگ]] کشته شدم مسیب بن نجبه فزاری [[امیر]] و [[فرمانده لشکر]] است، اگر او هم کشته شد [[فرمانده سپاه]]، [[عبدالله بن سعد بن نفیل]] و اگر او نیز به [[شهادت]] رسید [[امیر سپاه]] [[عبدالله بن وال]] و بعد از او [[رفاعة بن شدّاد]] [[فرمانده سپاه]] خواهد بود". در پایان گفت:[[خداوند]] [[رحمت]] کند کسی را که به آنچه با [[خدا]] [[پیمان]] بسته است با [[صداقت]] و [[راستی]] عمل نماید.<ref>{{عربی|"رحم الله امرءا صدق ما عاهد الله عليه"}}؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۵۹۷ و با تفاوتی کامل ابن اثیر، ج۲، ص۶۳۹.</ref>؛