وظیفه مسلمانان نسبت به امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*«یکی از [[وظایف]] [[مؤمنان]]، [[گریه]] کردن در [[فراق]] آن [[حضرت]] و یا بر آن‌چه از [[مصیبت‌ها]] و ناملایمات به ایشان رسیده است، می‌باشد. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "هرکس ما را یاد کند، اگر از چشم او به اندازه بال پشه‌ای [[اشک]] بیرون آید، [[خداوند]] [[گناهان]] او را می‌آمرزد، هرچند به اندازه کف دریا باشد"<ref>بحار الانوار، ج ۴۴، ص ۲۷۸.</ref>. سُدیر صِیرَفی می‌گوید: با بعضی [[اصحاب]] بر [[امام صادق]] {{ع}} وارد شدیم. دیدیم بر روی [[خاک]] نشسته و هم‌چون کسی که [[فرزند]] خود را از دست داده و جگرش سوخته باشد، می‌گریست و می‌گفت: "ای آقای من! [[غیبت]] تو، [[خواب]] را از من گرفته و [[زمین]] را بر من تنگ کرده است..." [[سدیر]] می‌گوید: از این حالتِ [[حضرت]]، ناراحت شدیم و عرض کردیم: [[خداوند]] دیدگانت را نگریاند! چه حالتی سبب شده که چنین در ماتم بنشینید؟ [[حضرت]] آهی کشید و فرمود: [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}}<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۲؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۹.</ref>. از دیگر [[تکالیف مؤمنان]]، گریاندن دیگران بر [[فراق]] آن [[حضرت]] یا بر شداید وارده بر آن [[حضرت]] است. از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است: هرکس بر [[مصیبت]] [[اهل بیت]] [[گریه]] کند و یا کسی را بگریاند، [[بهشت]] برای او است و هرکس نیز تباکی -خود را شبیه گریه‌کنندگان سازد- نماید، [[بهشت]] برای او است<ref>لهوف، ص ۱۱؛ بحار الانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۸.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۰۱.</ref>.