اقتصاد در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

==برخی اصول [[اقتصادی]] [[اسلام]] در [[صحیفه سجادیه]]==

[[امام سجاد]]{{ع}} در دعاهای خویش، عزت را فقط از جانب [[خداوند متعال]] دانسته و از او [[طلب]] عزت و توانگری می‌نماید و خواستن عزت از دیگران را جایز نمی‌داند؛ زیرا اصل عزت از جانب [[خداوند]] است چنان که [[قرآن کریم]] نیز می‌فرماید:{{متن قرآن|إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا}}<ref>«بی‌گمان عزّت همه از آن خداوند است» سوره نساء، آیه ۱۳۹.</ref>

در آموزه‌های [[صحیفه سجادیه]]، [[دین]] و بدهکاری علاوه بر ایجاد دغدغه [[فکری]] در شخص بدهکار موجب نوعی [[ضعف]] در [[انسان]] می‌گردد و لذا [[امام سجاد]]{{ع}} از [[بدهی]] و مدیون شدن نسبت به دیگران به [[خداوند]] [[پناه]] می‌برد و در [[نیایش]] خویش می‌گوید: «پروردگارا از غصه وام و بدهی و [[اندیشه]] در آن از [[دل]] شغولی به [[قرض]] و بی‌خوابی آن، به تو پناه می‌برم. پس بر [[محمد و آل او]] درود فرست و مرا از زحمت و مشقتِ بدهی و قرض، پناه ده.»..<ref>نیایش سی‌ام.</ref>.

امام سجاد{{ع}} در یکی از نیایش‌های خود می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ خَلَقَ لَهُمُ‏ النَّهارَ مُبْصِراً لِيَبْتَغُوا فِيهِ‏ مِنْ‏ فَضْلِهِ‏، وَ لِيَتَسَبَّبُوا إِلَى رِزْقِهِ، وَ يَسْرَحُوا فِي أَرْضِهِ، طَلَباً لِمَا فِيهِ نَيْلُ الْعَاجِلِ مِنْ دُنْيَاهُمْ، وَ دَرَكُ الْآجِلِ فِي أُخْرَاهُمْ}}<ref>دعای ۶.</ref>: «و خداوند، [[روز]] را بینایی‌بخش قرار داد تا در آن به جست‌وجوی [[فضل]] [[حق]] خیزند و به اسباب [[رزق و روزی]] او دست یابند، و در [[زمین]] او در پی سود ناپایدار [[دنیا]] و [[ادراک]] نفع همیشگی آن [[جهان]] به [[راه]] افتند، و [[خداوند]] بر اثر همه این امور ([[کار و تلاش]] و رفتن به دنبال رزق و روزی) کار ایشان را به سامان می‌آورد».

“خدایا نسبت به [[فقر]] و [[ناداری]]، ناتوانم، پس روزی‌ام را از من دریغ مدار و مرا به [[خلقت]] وامگذار بلکه حاجتم را خودت برآور و تو خود [[کفاف]] من را بر عهده‌دار”<ref>نیایش بیست‌ودوم.</ref>.

در روایتی، [[رسول خدا]]{{صل}} یکصد و سه [[خصلت]] در عمل و [[نیت]]، برای [[مؤمن]] ذکر می‌فرماید؛ از جمله آن‌که مؤمن، هزینه‌هایش کم و کمک و بازدهی‌اش زیاد است: {{متن حدیث|قَلِيلَ الْمَئُونَةِ كَثِيرَ الْمَعُونَةِ}}<ref>التمحیص، ص۷۴.</ref>.