|
|
| خط ۲۵: |
خط ۲۵: |
|
| |
|
| ==[[اسید بن حضیر]] در [[شان نزول]]== | | ==[[اسید بن حضیر]] در [[شان نزول]]== |
| در [[شأن نزول]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ}}<ref>«و از تو درباره حیض می‌پرسند؛ بگو که آن، گونه‌ای رنج است. پس در حیض از زنان کناره گیرید و با آنان آمیزش نکنید تا پاک شوند و چون شست و شو کردند، از همان‌جا که خداوند به شما فرموده است با آنان آمیزش کنید، بی‌گمان خداوند توبه کاران و شست‌وشوکنندگان را دوست» سوره بقره، آیه ۲۲۲.</ref> گفته شده است که [[یهود]] و [[مجوس]] نه تنها با [[زن]] حایض هم‌بستر و هم‌نشین نمی‌شدند، بلکه اتاق آنها را نیز جدا می‌کردند و [[اعراب جاهلی]] نیز در این کار از آنان [[پیروی]] می‌کردند. [[پس از ظهور]] [[اسلام]] شخصی به نام [[ثابت بن دحداح]]، و به [[نقلی]] [[اسید بن حضیر]] و [[عباد بن بشر]] نزد [[پیامبر]]{{صل}} آمده، از ایشان حدّ فاصله گرفتن از زن حایض را پرسیدند که [[آیه]] مزبور نازل شد<ref>البحرالمحیط، ج ۲، ص ۴۲۱؛ تفسیرالقرآن، ج ۱، ص ۲۲۳؛ تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۵۴.</ref>.
| |
|
| |
| [[قرطبی]] این [[نقل]] را مورد [[پذیرش]] بیشتر [[پژوهشگران]] می‌داند<ref>تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۵۴.</ref>. طبق برخی دیگر از نقل‌ها اسید بن حضیر پس از [[نزول]] این آیه و هنگامی که شنید [[یهودیان]]، پیامبر{{صل}} را به جهت [[مخالفت]] با احکامشان [[نکوهش]] می‌کنند نزد پیامبر{{صل}} آمد و با نقل سخن یهود، پرسید: آیا با [[زنان]] در حال حیض هم‌بستر نشویم؟ پیامبر{{صل}} از سخن یهود برآشفت<ref> التفسیر الکبیر، ج ۶، ص ۶۳؛ مفحمات الاقران، ص ۵۴.</ref>، بنابراین، فقط بر اساس نقل نخست می‌توانیم از نقش اسید بن حضیر در [[نزول آیه]] مزبور با طرح [[پرسش]]، یاد کنیم.<ref>[[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[رافع بن خدیج اوسی انصاری (مقاله)|مقاله «رافع بن خدیج اوسی انصاری»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۳.</ref>
| |
|
| |
|
| == پرسش‌های وابسته == | | == پرسش‌های وابسته == |
