توحید افعالی در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[توحید]] در مالکیّت [[حقیقی]]:''' به این معنی که سراسر هستی، مخلوق او و در تملّک [[قدرت]] اوست: {{متن قرآن|وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ}}<ref>«و فرمانفرمایی آسمان‌ها و زمین از آن خداوند است » سوره آل عمران، آیه ۱۸۹.</ref>.

#'''[[توحید]] در مالکیّت اعتباری / غیر [[حقیقی]] :'''  بدان معنی که مالکیّت‌های اعتباری [[مردمان]] بر اشیاء نیز، تنها و تنها در دائره اعتبار – و نه واقعیّت - بوده، هیچ موجودی نه حقیقتاً و نه به اعتبار، از مالکیت او خارج نیست. [[حضرت حق]] خود در این رابطه می‌‌فرماید: {{متن قرآن|وَآتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِي آتَاكُمْ}}<ref>«و از مال خداوند که به شما بخشیده است به آنان (برا» سوره نور، آیه ۳۳.</ref> و باز می‌‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ}}<ref>«به خداوند و پیامبرش ایمان آورید و از آنچه شما را در آن جانشین کرده است ببخشید؛ بنابراین از شما آن کسان که ایمان آورند و انفاق کنند پاداشی بزرگ خواهند داشت» سوره حدید، آیه ۷.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۳۳۵-۳۳۶.</ref>.

*کوتاه سخن آنکه: تصرّف در مِلک [[الهی]] بدون اجازة او [[شرک]] است؛ همانگونه که نپذیرفتن [[فرمان]] او در این امور نیز، [[شرک]] و بلکه [[کفر]] می‌‌باشد<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۳۳۶.</ref>.