عکاظ در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*بازارها در شبه [[جزیره عربستان]]، در واقع اماکنی [[عبادی]] بودند که به علت [[شأن]] [[حرم]] [[مکه]]، از تقدس و [[احترام]] بسیاری برخوردار بودند<ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۲، ص۳۸۲.</ref>. بازارها، جزئی از [[حرم]]، به شمار می‌آمدند؛ به گونه‌ای که بازاری مثل [[عکاظ]]، از موسم‌های [[حجاز]] بود<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۷۰.</ref>. در نظر اکثر [[حجاج]]، موسم مترادف کلمه "[[مناسک]]" بود<ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۲، ص۳۸۲.</ref>؛ از این رو [[قبایل]] [[قریش]] و دیگر [[قبایل]]، همواره بر این امر تأکید می‌ورزیدند که در بازارهای [[عکاظ]]، مجنه و ذی‌المجاز فقط با [[لباس]] [[احرام]]، شرکت کنید<ref>محمد بن عبد الله ازرقی، اخبار مکه، ج۱، ص۱۵۴.</ref>. به علت همین [[قداست]]، [[جان]] و [[مال]] [[مردم]] از آغاز موسم تا پایان بازار، در [[امان]] بود و هیچ خونی ریخته نمی‌شد<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۷۰-۲۷۱.</ref>. در [[عکاظ]]، صخره‌هایی به عنوان انصاب و [[حرم]] بود که [[مردم]]، گرد آن، [[طواف]] و [[حج]] انجام می‌دادند<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۱۴۲؛ محمود شکری آلوسی، بلوغ الإرب فی معرفة احوال العرب، ج۱، ص۲۶۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[عکاظ (مقاله)|عکاظ]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۹۷-۹۸.</ref>.