بنی‌عبدالدار: تفاوت میان نسخه‌ها

#«اِنَّ شَرَّ الدَّوابِّ عِندَ اللّهِ الصُّمُّ البُکمُ الَّذینَ لا یَعقِلون = همانا بدترین جنبندگان، کران و گنگانی هستند که [[تعقل]] نمی‌‌کنند». ([[انفال]] / ۸، ۲۲) به گفته مفسران چون از جمعیت بسیار بنی عبدالدار اندکی مسلمان شده بودند و سران آنان بر [[کفر]] مانده، با [[اسلام]] و [[پیامبر]]{{صل}} [[دشمنی]] می‌‌کردند می‌‌گفتند که ما نسبت به آنچه [[محمد]]{{صل}} آورده کر و کوریم و نمی‌‌شنویم و پاسخش نمی‌‌گوییم و بنا به [[نقلی]] از [[رسول خدا]]{{صل}} خواستند تا [[مردگان]] آنان از جمله قصی‌‌بن [[کلاب]] را زنده کند تا به رسالتش [[گواهی]] دهد تا [[ایمان]] بیاورند. این [[آیه]] در شأن آنان فرود آمد.<ref>جامع البیان، مج ۶، ج ۹، ص ۲۸۰؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج ۵، ص‌‌۱۶۷۷؛ التبیان، ج ۵، ص ۹۹؛ مجمع البیان، ج ۴، ص ۸۱۸‌‌.</ref> به روایتی این آیه در شأن [[نضر بن حارث]] یکی از عبادره فرود آمده است.<ref>التبیان، ج ۵، ص ۹۹؛ مجمع البیان، ج ۴، ص ۸۱۸.</ref>

#«و ما کانَ صَلاتُهُم عِندَ البَیتِ اِلاّ مُکاءً وتَصدِیَةً فَذوقُوا العَذابَ بِما کُنتُم تَکفُرون = و [[نماز]] آنان نزد [[بیت]] جز دست زدن و سوت زدن نیست، پس [[عذاب]] را بچشید به سبب آنکه کفر ورزیدید». (انفال / ۸، ۳۵) به نقلی قریش و از جمله بنی عبدالدار اطراف [[کعبه]] عریان [[طواف]] می‌‌کردند و به هنگام طواف سوت و کف می‌‌زدند و این آیه در شأن آنان فرود آمد. به [[نقل]] دیگر هرگاه پیامبر{{صل}} در [[مسجدالحرام]] [[نماز]] می‌‌گزارد دو تن از بنی‌‌عبدالدار از یک سوی او سوت می‌‌زدند و دو تن دیگر از دیگر سوی او کف می‌‌زدند و نماز او را بر هم می‌‌زدند و [[خداوند]] همه آنان را در [[بدر]] کشت و [[آیه]] در [[شأن]] این ۴ تن نازل شده است.<ref>جامع البیان، مج ۶، ج ۹، ص ۳۱۹؛ مجمع البیان، ج ۴، ص ۸۳۱؛ بحارالانوار، ج ۹، ص ۹۷.</ref>

#«و مِنَ النّاسِ مَن یَشتَری لَهوَ الحَدیثِ لِیُضِلَّ عَن سَبِیلِ اللّهِ بِغَیرِ عِلم و یَتَّخِذَها هُزُوًا اُولئِکَ لَهُم عَذابٌ مُهین».([[لقمان]] / ۳۱، ۶) گویند: یکی از [[بنی عبدالدار]] که بنابر برخی نقلها نضربن [[حارث]] <ref>انساب الاشراف، ج ۱، ص ۱۵۹؛ تفسیر عبدالرزاق، ج ۳، ص‌‌۳۱.</ref> است نوازندگی و خوانندگی آموخت و در [[مکه]] به چند تن نیز [[آموزش]] داد و چند [[کنیز]] آوازه‌‌خوان نیز خرید و برای [[مردم]] مکه آواز می‌‌خواند و این [[آیات]] درباره او فرود آمد.<ref>تفسیر عبدالرزاق، ج ۳، ص ۳۱؛ بحارالانوار، ج ۹، ص ۲۳۰.</ref>

#«فاستَفتِهِم اَلِرَبِّکَ البَناتُ ولَهُمُ البَنون = پس از آنان بپرس آیا خدای تو را [[دختران]] است و آنان را پسران؟» (صافّات / ۳۷، ۱۴۹) به گفته [[قرطبی]]<ref>تفسیر قرطبی، ج ۱۵، ص ۸۷.</ref> شماری از [[قبایل عرب]] از جمله بنی عبدالدار می‌‌پنداشتند که [[فرشتگان]] دختران خدایند و خداوند با این [[پرسش]] آنان را [[توبیخ]] کرده، می‌‌پرسد: آیا هنگام [[آفرینش]] فرشتگان شما حاضر بودید و دیدید که آنان مؤنث‌‌اند؟  

#«سَتَجِدونَ ءاخَرینَ یُریدونَ اَن یَأمَنوکُم ویَأمَنوا قَومَهُم کُلَّ ما رُدّوا اِلَی الفِتنَةِ اُرکِسوا فیها فَاِن لَم یَعتَزِلوکُم ویُلقوا اِلَیکُمُ السَّلَمَ ویَکُفّوا اَیدِیَهُم فَخُذوهُم واقتُلوهُم حَیثُ ثَقِفتُموهُم واُولئِکُم جَعَلنا لَکُم عَلَیهِم سُلطـنـًا مُبینا».([[نساء]] / ۴، ۹۱) به [[نقلی]] از [[ابن عباس]] این آیه درباره بنی عبدالدار نازل شده است.<ref> الوسیط، ج ۲، ص ۹۳؛ تفسیر بغوی، ج ۱، ص ۳۶۷.</ref> این آیه تنها می‌‌تواند درباره [[نضر بن حارث]] باشد که در بدر [[اسیر]] شده بود و مکرر از [[مصعب بن عمیر]] عبدری می‌‌خواست تا از [[رسول خدا]] بخواهد با او مانند دیگر [[اسیران]] [[رفتار]] کند و از او فدیه بگیرد که‌‌مصعب واسطه نشد و او به [[فرمان پیامبر]]{{صل}} کشته شد.

# «ما کانَ لِلمُشرِکینَ اَن یَعمُروا مَسـجِدَ [[اللّه]]...= سزاوار نیست [[مشرکان]] [[مساجد]] [[خداوند]] را [[آبادان]] کنند... ‌‌». ([[توبه]] / ۹، ۱۷) به [[نقلی]] این [[آیه]] درباره بنی‌‌عبدالدار فرود آمد.<ref>کشف الاسرار، ج ۴، ص ۱۰۲.</ref> چون آنان سدانت و [[حجابت]] [[کعبه]] را داشتند، با وجود شرکشان همچنان خواستار بقای این سِمَت بودند که این آیه نازل شد و [[شایستگی]] و اهلیت [[خدمت]] و [[اداره امور]] کعبه و [[مسجدالحرام]] را از آنان [[سلب]] کرد.

 

 

.<ref>[[محمد الله‌اکبری|الله‌اکبری، محمد]]، [[بنی عبدالدار (مقاله)|مقاله «بنی عبدالدار»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶.</ref>.