|
|
| خط ۲۱: |
خط ۲۱: |
|
| |
|
| ==ابوالاعور در [[شان نزول]]== | | ==ابوالاعور در [[شان نزول]]== |
| #در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا}}<ref>«ای پیامبر! از خداوند پروا کن و از کافران و منافقان فرمانبرداری مکن، بی‌گمان خداوند دانایی فرزانه است» سوره احزاب، آیه ۱.</ref> آورده‌اند<ref>اسباب‌النزول، ص ۲۹۴؛ الکشّاف، ج ۳، ص ۵۱۹؛ مجمع‌البیان، ج ۸، ص ۵۲۵ و ۵۲۶.</ref> که ابوالاعور با تنی چند از [[مشرکان]] [[مکّه]]، پس از [[جنگ اُحد]] به [[مدینه]] آمده، بر [[عبدالله بن ابی]] وارد شد و پیامبر{{صل}} به آنان [[امان]] داد تا خواسته خویش را با او در میان گذارند. آنان از پیامبر خواستند تا آنها را با خدایانشان ([[لات]]، [[منات]] و عزّی) واگذاشته، برای آن بتان و پرستندگانش، منفعتی قائل شود؛ در مقابل، آنان نیز پیامبر را با خدایش وامی‌نهند. این سخن بر [[حضرت]] گران آمد و به [[اخراج]] آنان از مدینه [[فرمان]] داد و این آیه نازل شد.
| |
| #در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا}}<ref>«و از کافران و منافقان فرمان نبر و به آزارشان بها مده و بر خداوند توکل کن و خداوند (تو را) کارساز، بس» سوره احزاب، آیه ۴۸.</ref> نیز این داستان ذکر شده و مقصود از کافران در آیه را [[ابوالاعور]]، [[عکرمه]] و [[ابوسفیان]] ذکر کرده‌اند که به دنبال [[مداهنه]] با پیامبر در [[دین]] بودند.<ref>قرطبی، ج ۱۴، ص ۱۳۰.</ref>
| |
| #[[قرطبی]]، {{متن قرآن|مِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ}} در آیه {{متن قرآن|إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا}}<ref>«هنگامی که از فراز و فرودتان بر شما تاختند و آنگاه که چشم‌ها کلاپیسه شد و دل‌ها به گلوها رسید و به خداوند گمان‌ها (ی نادرست) بردید؛» سوره احزاب، آیه ۱۰.</ref> را که در [[جنگ خندق]] از مناطق فرودست، بر [[مسلمانان]] تاخته و [[حمله]] آوردند، گروهی از [[فرماندهان]] [[مشرک]]، از جمله ابوالاعور می‌داند<ref>قرطبی، ج ۱۴، ص ۹۵.</ref>.
| |
| # [[شیخ صدوق]] بر پایه روایتی، ابوالاعور را یکی از چهارده مردی دانسته که دربازگشت از [[تبوک]]، در پی [[کشتن پیامبر]]{{صل}} برآمدند؛ امّا به مقصود خویش نرسیدند.<ref>الخصال، ج ۲، ص ۴۹۹.</ref> آیه {{متن قرآن|لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ}}<ref>«اگر در میان شما روانه می‌شدند جز شرّ به شما نمی‌افزودند و در میان شما برای ایجاد آشوب رخنه می‌کردند و آنان میان شما جاسوسانی دارند و خداوند به (حال) ستمگران داناست» سوره توبه، آیه ۴۷.</ref> در این باره فرود آمد؛ البتّه چنان‌که اشاره شد، در [[کلام]] [[صدوق]] روشن نیست که مقصود از [[ابوالاعور]] کدام است؟.<ref>[[سید علی رضا واسعی|واسعی، سید علی رضا]]، [[ابوالاعور سلمی (مقاله)|مقاله «ابوالاعور سلمی»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>.
| |
|
| |
|
| == جستارهای وابسته == | | == جستارهای وابسته == |
