جامعه بشری: تفاوت میان نسخه‌ها
←اجتماع بشری
(←منابع) |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
#در بُعد تمایزات پایگاهی، رواج [[ستم]] و توزیع نابحقّ امتیازات و امکانات<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 237.</ref>. | #در بُعد تمایزات پایگاهی، رواج [[ستم]] و توزیع نابحقّ امتیازات و امکانات<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 237.</ref>. | ||
==مقدمه== | |||
[[اجتماع]] از افرادی تشکیل شده است، در واقع از افرادی مرکّب شده است. اجتماع تنها تألیف افراد نیست بلکه ترکیب‌شده از افراد است. همانگونه که هر ترکیب زنده‌ای یک حالت [[اعتدال]] دارد و یک حالت [[انحراف]]، و در حالت انحراف، [[بیماری]] آن ترکیب است و اگر خیلی انحراف داشته باشد، [[موت]] او است؛ و در حالت اعتدال بقا و [[حیات]] او است ترکیب اجتماع نیز فی حدّ ذاته حالت [[اعتدالی]] دارد که اگر اجتماع به آن وضع [[معتدل]] ترکیب شده باشد، باقی می‌ماند، و اگر [[انحرافی]] از این اعتدال پدید آمد و کم و زیادی بشود | |||
این حرف درست نیست که اجتماع فقط مجموع افراد است. اجتماع بیش از مجموع افراد است<ref>اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۳۲۸.</ref>. اجتماع مثل یک مخلوط نیست. البته آن شدت حالت ترکیبی که در آب مثال زدیم را هم ندارد. ولی شبیه مرکب‌هاست. اجتماع روی [[فرد]] اثر می‌گذارد و فرد روی اجتماع. اجتماع واقعاً مجموعش یک واحد است، خودش [[روح]] دارد، [[عمر]] دارد<ref>اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۳۲۹.</ref>. اجتماع خودش وجود دارد چون ترکیب وجود دارد، و به [[دلیل]] اینکه اجتماع مسیر و خط [[سیر]] دارد، [[تکامل]] دارد، عمر دارد، حیات و موت دارد و نمی‌تواند نداشته باشد؛ اجتماع [[حقوق]] دارد<ref>اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۳۳۱.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۵۸.</ref> | |||
==اجتماع بشری== | ==اجتماع بشری== | ||
اجتماع بشری مانند [[فرد]] است، دوره [[کودکی]] دارد، دوره [[رشد]] دارد، نزدیک به مرحله [[بلوغ]] دارد، دوره بلوغ دارد. [[بشریت]] در ابتدا حالت یک [[کودک]] را دارد یعنی اساساً [[قدرت]] دریافتش [[ضعیف]] و کم است. هرچه که پیش می‌رود و رشدش بیشتر می‌‌شود، [[استعداد]] بیشتری پیدا می‌کند<ref>اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۳۶۵.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۵۸.</ref> | اجتماع بشری مانند [[فرد]] است، دوره [[کودکی]] دارد، دوره [[رشد]] دارد، نزدیک به مرحله [[بلوغ]] دارد، دوره بلوغ دارد. [[بشریت]] در ابتدا حالت یک [[کودک]] را دارد یعنی اساساً [[قدرت]] دریافتش [[ضعیف]] و کم است. هرچه که پیش می‌رود و رشدش بیشتر می‌‌شود، [[استعداد]] بیشتری پیدا می‌کند<ref>اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۳۶۵.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۵۸.</ref> | ||