فرشته در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

فرشته در معارف و سیره سجادی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۷

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'بزرگی' به 'بزرگی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۲۲

ویرایش

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 ==ویژگی [[فرشتگان]]==
-فرشتگان پیوسته به [[تسبیح]] و [[تقدیس]] ذات [[حق]] مشغول‌اند<ref>{{متن قرآن|{{متن قرآن|تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ}} «نزدیک است که آسمان‌ها بر فراز سرشان بشکافند و فرشتگان با سپاس پروردگارشان را به پاکی می‌ستایند و برای هر کس که در زمین است آمرزش می‌خواهند؛ آگاه باشید که بی‌گمان خداوند است که آمرزنده بخشاینده است» سوره شوری، آیه ۵.</ref>. هرگز [[معصیت]] نمی‌کنند و از [[فرمان خدا]] برنمی‌تابند و هرچه [[فرمان]] یابند همان می‌کنند<ref>{{متن قرآن|{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ}} «ای مؤمنان! خود و خانواده خویش را از آتشی بازدارید که هیزم آن آدمیان و سنگ‌هاست؛ فرشتگان درشتخوی سختگیری بر آن نگاهبانند که از آنچه خداوند به آنان فرمان دهد سر نمی‌پیچند و آنچه فرمان یابند بجای می‌آورند» سوره تحریم، آیه ۶.</ref>. نه [[خواب]] دارند و نه [[سستی]] و [[غفلت]]، نه [[غذا]] می‌خورند و نه آب و نه [[ازدواج]] دارند. علی‌رغم کوشش خود هرگز خسته و ملول نمی‌شوند؛ زیرا خستگی و ملالت از لواحق قوای طبیعی و [[انسانی]] است؛ حال آنکه [[ملائکه]] از این قوا مبرّا و [[نور]] محض هستند و ماهیت آنها [[ملکوتی]] محض است. [[امام سجاد]]{{ع}} آنان را چنین توصیف می‌کند: آنان که به خاطر کوشش پیوسته و دائمشان، ملالت بر آنها وارد نمی‌شود و از هیچ زحمتی خستگی و سستی و [[ناتوانی]] به آنان [[راه]] پیدا نمی‌کند. [[امیال]] و [[شهوات]]، از تسبیح بازشان نمی‌دارد، و [[فراموشی]] ناشی از [[غفلت‌ها]] آنان را از [[تعظیم]] به تو جدا نمی‌کند، فروهشته دیدگانند، بنابراین نظر کردن به [[جمال]] و جلال حضرتت را درخواست نمی‌کنند. از [[حقارت]] و [[خواری]]، در برابر عظمتت سر به زیر افتاده‌اند. شوقشان به آنچه نزد توست، طولانی شد. به یاد نعمت‌هایت شیفته‌اند و در برابر [[عظمت]] و [[بزرگی]] کبریایی‌ات فروتن‌اند<ref>نیایش سوم.</ref>.
+فرشتگان پیوسته به [[تسبیح]] و [[تقدیس]] ذات [[حق]] مشغول‌اند<ref>{{متن قرآن|{{متن قرآن|تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ}} «نزدیک است که آسمان‌ها بر فراز سرشان بشکافند و فرشتگان با سپاس پروردگارشان را به پاکی می‌ستایند و برای هر کس که در زمین است آمرزش می‌خواهند؛ آگاه باشید که بی‌گمان خداوند است که آمرزنده بخشاینده است» سوره شوری، آیه ۵.</ref>. هرگز [[معصیت]] نمی‌کنند و از [[فرمان خدا]] برنمی‌تابند و هرچه [[فرمان]] یابند همان می‌کنند<ref>{{متن قرآن|{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ}} «ای مؤمنان! خود و خانواده خویش را از آتشی بازدارید که هیزم آن آدمیان و سنگ‌هاست؛ فرشتگان درشتخوی سختگیری بر آن نگاهبانند که از آنچه خداوند به آنان فرمان دهد سر نمی‌پیچند و آنچه فرمان یابند بجای می‌آورند» سوره تحریم، آیه ۶.</ref>. نه [[خواب]] دارند و نه [[سستی]] و [[غفلت]]، نه [[غذا]] می‌خورند و نه آب و نه [[ازدواج]] دارند. علی‌رغم کوشش خود هرگز خسته و ملول نمی‌شوند؛ زیرا خستگی و ملالت از لواحق قوای طبیعی و [[انسانی]] است؛ حال آنکه [[ملائکه]] از این قوا مبرّا و [[نور]] محض هستند و ماهیت آنها [[ملکوتی]] محض است. [[امام سجاد]]{{ع}} آنان را چنین توصیف می‌کند: آنان که به خاطر کوشش پیوسته و دائمشان، ملالت بر آنها وارد نمی‌شود و از هیچ زحمتی خستگی و سستی و [[ناتوانی]] به آنان [[راه]] پیدا نمی‌کند. [[امیال]] و [[شهوات]]، از تسبیح بازشان نمی‌دارد، و [[فراموشی]] ناشی از [[غفلت‌ها]] آنان را از [[تعظیم]] به تو جدا نمی‌کند، فروهشته دیدگانند، بنابراین نظر کردن به [[جمال]] و جلال حضرتت را درخواست نمی‌کنند. از [[حقارت]] و [[خواری]]، در برابر عظمتت سر به زیر افتاده‌اند. شوقشان به آنچه نزد توست، طولانی شد. به یاد نعمت‌هایت شیفته‌اند و در برابر [[عظمت]] و بزرگی کبریایی‌ات فروتن‌اند<ref>نیایش سوم.</ref>.
 برخی از [[فرشتگان]] به اعتبار [[شأن]] خویش به صورت [[انسان]] در می‌آیند و در مواردی ویژه و نسبت به اشخاص خاص، کارهای دیگری انجام می‌دهند. مانند فرشتگانی که به عنوان مهمان بر [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} نازل شدند<ref>{{متن قرآن| {{متن قرآن|وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُواْ سَلامًا قَالَ سَلامٌ فَمَا لَبِثَ أَن جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ * فَلَمَّا رَأَى أَيْدِيَهُمْ لاَ تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُواْ لاَ تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمِ لُوطٍ * وَامْرَأَتُهُ قَائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَمِن وَرَاء إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ * قَالَتْ يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَأَنَاْ عَجُوزٌ وَهَذَا بَعْلِي شَيْخًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ * قَالُواْ أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَّجِيدٌ * فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَجَاءَتْهُ الْبُشْرَى يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ * إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ * يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَإِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ * وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ}} «و به یقین، فرشتگان ما برای ابراهیم مژده آوردند، گفتند: درود بر تو گفت: درود (بر شما)! دیری نپایید که (ابراهیم) گوساله‌ای بریان آورد * و چون دید که دستشان به سوی آن دراز نمی‌شود؛ آنان را ناآشنا یافت و از ایشان هراسی در دل نهاد؛ گفتند: مهراس! ما به سوی قوم لوط فرستاده شده‌ایم * و همسر او، ایستاده بود و خندید آنگاه ما به او مژده اسحاق و از پی اسحاق، یعقوب را دادیم * گفت: وای بر من! آیا من می‌زایم در حالی که من زنی پیرم و این هم شوهرم که پیر است؟ بی‌گمان این چیزی شگرف است! * گفتند: آیا از کار خداوند در شگفتی با آنکه بخشایش خداوند و برکات او ارزانی شما خاندان (رسالت) است؟ بی‌گمان او ستوده‌ای ارجمند است * پس چون ترس از ابراهیم رخت بربست و (آن) مژده بدو رسید با ما درباره قوم لوط به چالش پرداخت * ابراهیم به راستی بردبار دردمند توبه‌کاری بود * (گفتند:) ای ابراهیم! از این (چالش) درگذر که «امر» پروردگارت فرا رسیده است و بر آنان عذابی بی‌برگشت خواهد رسید * و چون فرشتگان ما نزد لوط آمدند از (آمدن) آنان پریشان گشت و دستش از (یاری به) آنان کوتاه شد و گفت: امروز روز سختی است!» سوره هود، آیه ۶۹-۷۷.</ref> و [[تابوت]] [[بنی‌اسرائیل]] را حمل نمودند<ref>{{متن قرآن| {{متن قرآن|وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}} «و پیامبرشان به آنان گفت: نشانه پادشاهی او این است که تابوت (عهد) نزدتان خواهد آمد که در آن آرامشی از سوی پروردگارتان (نهفته) است و (نیز) بازمانده‌ای از آنچه از خاندان موسی و هارون بر جای نهاده‌اند و فرشتگان آن را حمل می‌کنند، بی‌گمان در آن برای شما اگر مؤمن باشید نشانه‌ای است» سوره بقره، آیه ۲۴۸.</ref> و یا [[بشارت]] به [[حضرت]] [[زکریا]]{{ع}} و [[مریم]]{{س}} دادند<ref>{{متن قرآن| {{متن قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا * فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا * قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا * قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا}} «و در این کتاب از مریم یاد کن هنگامی که از خانواده خویش در جایگاهی خاوری گوشه گزید * و از چشم آنان پنهان شد  و ما روح خود را به سوی او فرو فرستادیم که چون انسانی باندام، بر او پدیدار گشت * (مریم) گفت: من از تو، به (خداوند) بخشنده پناه می‌برم؛ اگر پرهیزگاری (از من دور شو) * گفت: من، تنها فرستاده پروردگار تو هستم تا به تو پسری پاکیزه ببخشم» سوره مریم، آیه ۱۶-۱۹.</ref>.<ref>[[ام‌البنین خالقیان|خالقیان، ام‌البنین]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «فرشته»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۴۷.</ref>