شهوت در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

شهوت در معارف دعا و زیارات (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۰

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'بزرگی' به 'بزرگی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 کلمه شهوت در بیان خواسته‌های مادی و حیوانی و علاقه‌های زیانبار به کار می‌رود. البته میل و اشتیاق [[متعادل]] به لذت‌های [[حلال]] که [[خداوند]] برای [[آسایش]] [[زندگی دنیوی]] و [[کار و تلاش]] قرار داده، در پیش [[عقل و دین]] لازم و [[پسندیده]] است و شهوت محسوب نمی‌شود؛ اما اگر لذّت‌جویی [[هدف]] اصلی [[زندگی]] شد، [[تعادل]] [[جسم]] و [[روح]] به هم می‌خورد و [[آرامش]] [[دنیا]] و [[سعادت]] [[آخرت]] از دست می‌رود. پس شهوت، [[افراط]] در [[لذت‌جویی]] است حتی اگر در امر حلال باشد.
-[[نعمت‌های خداوند]] برای [[تربیت]] [[انسان]] است، اما وقتی همین [[نعمت‌ها]] هدف اصلی آدمی شود، او را شهوت‌پرست می‌کند و از [[خداپرستی]] باز می‌دارد در [[سوره مریم]] [[آیه]] ۵۹ خداوند از مردمانی که پس از [[پیامبران]] [[بزرگی]] همچون [[آدم]]{{ع}} و [[نوح]]{{ع}} و [[ابراهیم]]{{ع}} و [[یعقوب]]{{ع}} بر [[زمین]] [[حکمرانی]] می‌کردند چنین حکایت می‌کند:
+[[نعمت‌های خداوند]] برای [[تربیت]] [[انسان]] است، اما وقتی همین [[نعمت‌ها]] هدف اصلی آدمی شود، او را شهوت‌پرست می‌کند و از [[خداپرستی]] باز می‌دارد در [[سوره مریم]] [[آیه]] ۵۹ خداوند از مردمانی که پس از [[پیامبران]] بزرگی همچون [[آدم]]{{ع}} و [[نوح]]{{ع}} و [[ابراهیم]]{{ع}} و [[یعقوب]]{{ع}} بر [[زمین]] [[حکمرانی]] می‌کردند چنین حکایت می‌کند:
 اما پس از آنان (پیامبران) [[فرزندان]] ناشایسته‌ای روی کار آمدند که [[نماز]] را تباه کردند و در پی [[شهوات]] [[نفسانی]] برآمدند؛ بنابراین [[کیفر]] به زودی [[گمراهی]] خود را خواهند دید.