پرش به محتوا

افشای راز پیامبر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'بویژه' به 'به‌ویژه'
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}}' به '')
جز (جایگزینی متن - 'بویژه' به 'به‌ویژه')
خط ۷: خط ۷:
==نکات==
==نکات==
در این دوآیه: بر این محورها تأکید شده است:
در این دوآیه: بر این محورها تأکید شده است:
#نگاه داشتن سر افراد [[امانت]] داری است. و افشای آن در [[حقیقت]]، یک نوع [[خیانت]]، در [[امانت]] است بویژه سر میان [[زن]] و شوهر، که افشای آن روابط [[خانواده]] را متزلزل می‌کند. و [[پیامبر]] [[رازی]] را به یکی از زنهایش، گفت و با این که سِر بود؛ آن [[زن]] به یکی دیگر از [[زنان پیامبر]] گفت و [[خداوند]] [[پیامبر]] را از افشای سر [[آگاه]] فرمود و بر این مسئله تأکید دارد که افشا کننده سر [[توبه]] کند چون با این [[گناه]] [[قلب]] او به [[انحراف]] تمایل پیدا کرده است.
#نگاه داشتن سر افراد [[امانت]] داری است. و افشای آن در [[حقیقت]]، یک نوع [[خیانت]]، در [[امانت]] است به‌ویژه سر میان [[زن]] و شوهر، که افشای آن روابط [[خانواده]] را متزلزل می‌کند. و [[پیامبر]] [[رازی]] را به یکی از زنهایش، گفت و با این که سِر بود؛ آن [[زن]] به یکی دیگر از [[زنان پیامبر]] گفت و [[خداوند]] [[پیامبر]] را از افشای سر [[آگاه]] فرمود و بر این مسئله تأکید دارد که افشا کننده سر [[توبه]] کند چون با این [[گناه]] [[قلب]] او به [[انحراف]] تمایل پیدا کرده است.
#[[ازدواج]] با [[زن]] پسر خوانده پس از [[طلاق]]، [[دستور خداوند]] به [[پیامبر]] بود. و پیامبراین مسئله را مخفی، نگاه می‌داشت، چون نگران بود، که با این [[ازدواج]] [[مردم]] از [[دین]] برگردند و به امر [[دعوت]] آسیب برسد؛ و لذا [[خداوند]] می‌فرماید از [[مردم]] نترس، و از [[خدا]] بترس، منظور [[ترس]] شخصی [[پیامبر]] نیست، بلکه [[ترس]] از آسیب رسیدن به امر [[دعوت]] است، چون [[ازدواج]] نکردن با [[زن]] پسر خوانده از عرف و [[قوانین]] و سنت‌های محکم [[جاهلی]] بود و [[خداوند]] این گونه با این [[سنت]] مقابله کرد<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۵۳.</ref>.
#[[ازدواج]] با [[زن]] پسر خوانده پس از [[طلاق]]، [[دستور خداوند]] به [[پیامبر]] بود. و پیامبراین مسئله را مخفی، نگاه می‌داشت، چون نگران بود، که با این [[ازدواج]] [[مردم]] از [[دین]] برگردند و به امر [[دعوت]] آسیب برسد؛ و لذا [[خداوند]] می‌فرماید از [[مردم]] نترس، و از [[خدا]] بترس، منظور [[ترس]] شخصی [[پیامبر]] نیست، بلکه [[ترس]] از آسیب رسیدن به امر [[دعوت]] است، چون [[ازدواج]] نکردن با [[زن]] پسر خوانده از عرف و [[قوانین]] و سنت‌های محکم [[جاهلی]] بود و [[خداوند]] این گونه با این [[سنت]] مقابله کرد<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۵۳.</ref>.


۲۱۸٬۱۳۹

ویرایش