پرش به محتوا

مسئولیت‌پذیری اجتماعی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی'
جز (جایگزینی متن - ']]' به ' [[')
جز (جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی')
خط ۱۲: خط ۱۲:
==[[مسئولیت پذیری]] در [[انتظار]]==
==[[مسئولیت پذیری]] در [[انتظار]]==
*[[انسان‌ها]] همواره در قبال [[خالق]]، [[امام]] و [[رهبر]]، اجتماع و محیط زیست و...[[مسئولیت]] و [[تعهد]] دارد. یکی از مهمترین سطوح و عرصه‌های [[مسئولیت انسان]] [[مسئولیت]] در قبال [[امام]] و [[رهبر]] است. [[اعتقاد به امام زمان]] و [[منتظر]] او بودن باعث تقویت روحیۀ [[مسئولیت پذیری]] در [[انسان]] می‌‌شود برهمین اساس [[مؤمن]] [[منتظر]] بی کار نمی‌ماند بلکه زمینه را برای [[حضور امام]] مهیا می‌نماید چراکه [[انتظار مهدی]] [[فاطمه]] [[انتظار پویا]]، سازنده، تعهدآور، نیروآفرین و حرکت‌بخش است؛ نه [[انتظار مخرب]] بدون حرکت، تلاش، اسارت‌بخش؛ فلج کننده ونوعی ابا حه‌گری<ref>ر.ک: [[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.
*[[انسان‌ها]] همواره در قبال [[خالق]]، [[امام]] و [[رهبر]]، اجتماع و محیط زیست و...[[مسئولیت]] و [[تعهد]] دارد. یکی از مهمترین سطوح و عرصه‌های [[مسئولیت انسان]] [[مسئولیت]] در قبال [[امام]] و [[رهبر]] است. [[اعتقاد به امام زمان]] و [[منتظر]] او بودن باعث تقویت روحیۀ [[مسئولیت پذیری]] در [[انسان]] می‌‌شود برهمین اساس [[مؤمن]] [[منتظر]] بی کار نمی‌ماند بلکه زمینه را برای [[حضور امام]] مهیا می‌نماید چراکه [[انتظار مهدی]] [[فاطمه]] [[انتظار پویا]]، سازنده، تعهدآور، نیروآفرین و حرکت‌بخش است؛ نه [[انتظار مخرب]] بدون حرکت، تلاش، اسارت‌بخش؛ فلج کننده ونوعی ابا حه‌گری<ref>ر.ک: [[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.
*[[مهدویت]]، یعنی داشتن [[احساس مسئولیت]] بین‌المللی و جهانی برای [[اصلاح]] [[بشریت]]، لذا [[انتظار]] باوری است که با آن [[تعهد]] و [[تکلیف دینی]] [[منتظر]] در هر زمانی [[باقی]] و جاوید است و [[منتظران]] مسئولیت‌های سنگین و عظیمی بر دوش دارند که آنها را می‌‌توان در دو بعد فردی و [[اجتماعی]] این‌گونه برشمرد:
*[[مهدویت]]، یعنی داشتن [[احساس مسئولیت]] بین‌المللی و جهانی برای [[اصلاح]] [[بشریت]]، لذا [[انتظار]] باوری است که با آن [[تعهد]] و [[تکلیف دینی]] [[منتظر]] در هر زمانی باقی و جاوید است و [[منتظران]] مسئولیت‌های سنگین و عظیمی بر دوش دارند که آنها را می‌‌توان در دو بعد فردی و [[اجتماعی]] این‌گونه برشمرد:
#[[مسئولیت]] فردی: [[منتظر واقعی]] با تکیه بر مبانی [[مهدویت]] در قبال خود [[احساس مسئولیت]] می‌‌کند که نخستین و مهم‌ترین [[مسئولیت]]، [[تهذیب نفس]] و [[خودسازی]] است که می‌‌تواند زمینۀ [[تحقق ظهور]] را فراهم سازد<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۶۰-۶۱.</ref>.
#[[مسئولیت]] فردی: [[منتظر واقعی]] با تکیه بر مبانی [[مهدویت]] در قبال خود [[احساس مسئولیت]] می‌‌کند که نخستین و مهم‌ترین [[مسئولیت]]، [[تهذیب نفس]] و [[خودسازی]] است که می‌‌تواند زمینۀ [[تحقق ظهور]] را فراهم سازد<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۶۰-۶۱.</ref>.
#[[مسئولیت‌پذیری اجتماعی]]: از [[تکالیف منتظران]] در [[عصر غیبت]]، احساس [[دیگرخواهی]] و انسان‌دوستی است؛ زیراکه [[انسان]] [[منتظر]]، پیوندی گسست‌ناپذیر با آرمان‌های [[امام]] خود دارد و در آن راستا گام برمی‌دارد. [[امام موعود]]، [[یار]] و [[یاور]] واقعی [[مظلومان]] و حامی [[حقیقی]] [[مستضعفان]] است. پس [[جامعۀ منتظر]] و انسان‌های دارای [[خصلت]] [[انتظار]] باید به [[یاری]] انسان‌های [[مظلوم]] و [[محروم]] بشتابند و دشواری‌ها و مشکلات [[گرفتاران]] را تا [[حد ]] [[توان]]، برطرف کنند<ref>ر.ک: [[سوسن کشاورز|کشاورز، سوسن]]، [[مفاهیم آینده‌نگر در اسلام و آثار تربیتی آنها (مقاله)|مفاهیم آینده‌نگر در اسلام و آثار تربیتی آنها]]، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref>.  
#[[مسئولیت‌پذیری اجتماعی]]: از [[تکالیف منتظران]] در [[عصر غیبت]]، احساس [[دیگرخواهی]] و انسان‌دوستی است؛ زیراکه [[انسان]] [[منتظر]]، پیوندی گسست‌ناپذیر با آرمان‌های [[امام]] خود دارد و در آن راستا گام برمی‌دارد. [[امام موعود]]، [[یار]] و [[یاور]] واقعی [[مظلومان]] و حامی [[حقیقی]] [[مستضعفان]] است. پس [[جامعۀ منتظر]] و انسان‌های دارای [[خصلت]] [[انتظار]] باید به [[یاری]] انسان‌های [[مظلوم]] و [[محروم]] بشتابند و دشواری‌ها و مشکلات [[گرفتاران]] را تا [[حد ]] [[توان]]، برطرف کنند<ref>ر.ک: [[سوسن کشاورز|کشاورز، سوسن]]، [[مفاهیم آینده‌نگر در اسلام و آثار تربیتی آنها (مقاله)|مفاهیم آینده‌نگر در اسلام و آثار تربیتی آنها]]، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref>.  
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش