پرش به محتوا

زنان: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی')
خط ۱۱: خط ۱۱:
==مقدمه==
==مقدمه==
*در پی دگرگونی‌هایی که در [[جامعه بشری]] رخ می‌‌دهد [[انسان‌ها]] نیز تغییر و تحول می‌‌یابند. در [[زمان غیبت]] و پس از آن، در [[زمان ظهور]] و [[رجعت]]، [[مردم]] دارای ویژگی‌های مختلف [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] و مذهبی می‌‌شوند که [[جامعه]] زنان از آن جمله است. برخی از تغییرات و ویژگی‌ها در این دوره‌های خاص در [[روایات]] بیان شده است. [[رسول خدا]]{{صل}} درباره زیاد شدن تعداد زن‌ها نسبت به مردها می‌‌فرماید: [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} نخواهد رسید مگر وقتی که زنان (به خاطر کثرت‌شان) هر پنجاه نفر، یک قیّم و [[سرپرست]] مرد داشته باشند<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۵۱. </ref>. در روایتی دیگر [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[خداوند]] چنان [[مردم]] را مورد [[آزمایش]] قرار خواهند داد که تمامی [[دوستان]] از میان منافقین و [[گمراهان]] و فرزندان‌شان جدا شوند، و این به حدی خواهد بود که در مقابل هر پنجاه [[زن]] یک مرد خواهد بود که تقاضا می‌‌کنند به کنیزی او درآیند یا فقط جایی برای سکونت در اختیارشان بگذارد<ref>بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۲۲۵.</ref>. هم اکنون نیز آمارهای جهانی نیز از فزونی تعداد زن‌ها نسبت به مردان خبر می‌‌دهد و بی‌سرپرستی زنان ـ که قشری آسیب پذیرتر نیست به مردان هستند و [[توان]] خود اتکایی آنها از مردها کمتر است ـ یکی از معضلات اصلی [[جهان]] امروز است.  
*در پی دگرگونی‌هایی که در [[جامعه بشری]] رخ می‌‌دهد [[انسان‌ها]] نیز تغییر و تحول می‌‌یابند. در [[زمان غیبت]] و پس از آن، در [[زمان ظهور]] و [[رجعت]]، [[مردم]] دارای ویژگی‌های مختلف [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] و مذهبی می‌‌شوند که [[جامعه]] زنان از آن جمله است. برخی از تغییرات و ویژگی‌ها در این دوره‌های خاص در [[روایات]] بیان شده است. [[رسول خدا]]{{صل}} درباره زیاد شدن تعداد زن‌ها نسبت به مردها می‌‌فرماید: [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} نخواهد رسید مگر وقتی که زنان (به خاطر کثرت‌شان) هر پنجاه نفر، یک قیّم و [[سرپرست]] مرد داشته باشند<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۵۱. </ref>. در روایتی دیگر [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[خداوند]] چنان [[مردم]] را مورد [[آزمایش]] قرار خواهند داد که تمامی [[دوستان]] از میان منافقین و [[گمراهان]] و فرزندان‌شان جدا شوند، و این به حدی خواهد بود که در مقابل هر پنجاه [[زن]] یک مرد خواهد بود که تقاضا می‌‌کنند به کنیزی او درآیند یا فقط جایی برای سکونت در اختیارشان بگذارد<ref>بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۲۲۵.</ref>. هم اکنون نیز آمارهای جهانی نیز از فزونی تعداد زن‌ها نسبت به مردان خبر می‌‌دهد و بی‌سرپرستی زنان ـ که قشری آسیب پذیرتر نیست به مردان هستند و [[توان]] خود اتکایی آنها از مردها کمتر است ـ یکی از معضلات اصلی [[جهان]] امروز است.  
*[[رسول خدا]]{{صل}} در ضمن بیان [[فتنه‌ها]] فرمود: در [[زوراء]]<ref>ر.ک: زوراء.</ref> آشوبی به پا خواهد شد که مردان و زنان بسیاری کشته خواهند شد و [[اموال]] زیادی به [[غارت]] رفته و چه بسیار بی‌حرمتی‌ها خواهد شد. [[خداوند]] [[رحمت]] کند کسانی را که در آن روز به زنان بنی‌هاشمی [[پناه]] دهند زیرا آنان پردگیان منند... سپس [[فتنه]] به [[مدینه]] می‌‌رسد و مردان کشته می‌‌شوند و شکم زنان بنی‌هاشمی دریده می‌‌شود. هر کسی که این روز را [[درک]] کرد باید (از [[شر]] چنین فتنه‌ای) به قله‌ها و پستوها [[پناه]] ببرد (یعنی خودداری کند و خود را داخل آن [[فتنه‌ها]] ننماید) زیرا این [[آشوب]] نه ماه بیشتر به طول نمی‌انجامد، زیرا [[شعیب بن صالح]] [[قیام]] خواهد کرد و [[خداوند]] [[پیروزی]] و [[یاری]] خود را بدرقه راه او خواهد کرد و او با [[پرچم‌های سیاه]] [[زمین]] را سیراب می‌‌کند. (و از لوث [[کافران]] [[پاک]] می‌‌نماید)، تا اینکه او در میان [[رکن و مقام]] با [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[بیعت]] خواهد نمود<ref>ملاحم: ص ۱۳۷. </ref>. در روایتی آمده است که مردی از [[بنی‌هاشم]] به [[حکومت]] می‌‌رسد و بیشتر [[بنی‌امیه]] را می‌‌کشد. سپس شخصی از [[بنی‌امیه]] [[حکومت]] را باز می‌‌ستاند و به ازای هر نفر که از [[بنی‌امیه]] کشته شده، دو نفر از [[بنی‌هاشم]] را می‌‌کشد، تا آنجا که جز زنان بنی‌هاشمی کسی از آنان [[باقی]] نمی‌ماند؛ در این هنگام خواهد بود که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] خواهد نمود<ref>ملاحم: ص ۵۹.</ref>. درباره ویژگی‌های [[زنان آخرالزمان]] [[احادیث]] زیادی آمده است. این [[روایات]] گویای آن است که در [[جامعه جهانی]] نزدیک [[ظهور]] اکثراً زن‌ها دچار [[فتنه‌ها]] می‌‌شوند و در مقابل [[هجوم]] آفت‌ها رنگ می‌‌بازند. این خصوصیات شامل نوع و نحوه پوشش، چگونگی حضور آنها در اجتماع، [[رفتار]] آنها در [[خانواده]]، طریقه [[شوهرداری]] آنها و بسیاری از رفتارها که از نظر [[اسلام]] و [[هویت]] زنانگی زنان [[ناپسند]] است، می‌‌شود. در روایتی برخی ویژگی‌های [[زنان آخرالزمان]] را شوخ بودن و بی‌باکی آنها می‌‌داند. در [[حدیث]] دیگری آنان را "پوشیدگان برهنه"! توصیف می‌‌کند که گیسوان خود را چون کوهان شتر برآمده می‌‌بندند و ایشان را مورد نفرین قرار می‌‌دهد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۸.</ref>.
*[[رسول خدا]]{{صل}} در ضمن بیان [[فتنه‌ها]] فرمود: در [[زوراء]]<ref>ر.ک: زوراء.</ref> آشوبی به پا خواهد شد که مردان و زنان بسیاری کشته خواهند شد و [[اموال]] زیادی به [[غارت]] رفته و چه بسیار بی‌حرمتی‌ها خواهد شد. [[خداوند]] [[رحمت]] کند کسانی را که در آن روز به زنان بنی‌هاشمی [[پناه]] دهند زیرا آنان پردگیان منند... سپس [[فتنه]] به [[مدینه]] می‌‌رسد و مردان کشته می‌‌شوند و شکم زنان بنی‌هاشمی دریده می‌‌شود. هر کسی که این روز را [[درک]] کرد باید (از [[شر]] چنین فتنه‌ای) به قله‌ها و پستوها [[پناه]] ببرد (یعنی خودداری کند و خود را داخل آن [[فتنه‌ها]] ننماید) زیرا این [[آشوب]] نه ماه بیشتر به طول نمی‌انجامد، زیرا [[شعیب بن صالح]] [[قیام]] خواهد کرد و [[خداوند]] [[پیروزی]] و [[یاری]] خود را بدرقه راه او خواهد کرد و او با [[پرچم‌های سیاه]] [[زمین]] را سیراب می‌‌کند. (و از لوث [[کافران]] [[پاک]] می‌‌نماید)، تا اینکه او در میان [[رکن و مقام]] با [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[بیعت]] خواهد نمود<ref>ملاحم: ص ۱۳۷. </ref>. در روایتی آمده است که مردی از [[بنی‌هاشم]] به [[حکومت]] می‌‌رسد و بیشتر [[بنی‌امیه]] را می‌‌کشد. سپس شخصی از [[بنی‌امیه]] [[حکومت]] را باز می‌‌ستاند و به ازای هر نفر که از [[بنی‌امیه]] کشته شده، دو نفر از [[بنی‌هاشم]] را می‌‌کشد، تا آنجا که جز زنان بنی‌هاشمی کسی از آنان باقی نمی‌ماند؛ در این هنگام خواهد بود که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] خواهد نمود<ref>ملاحم: ص ۵۹.</ref>. درباره ویژگی‌های [[زنان آخرالزمان]] [[احادیث]] زیادی آمده است. این [[روایات]] گویای آن است که در [[جامعه جهانی]] نزدیک [[ظهور]] اکثراً زن‌ها دچار [[فتنه‌ها]] می‌‌شوند و در مقابل [[هجوم]] آفت‌ها رنگ می‌‌بازند. این خصوصیات شامل نوع و نحوه پوشش، چگونگی حضور آنها در اجتماع، [[رفتار]] آنها در [[خانواده]]، طریقه [[شوهرداری]] آنها و بسیاری از رفتارها که از نظر [[اسلام]] و [[هویت]] زنانگی زنان [[ناپسند]] است، می‌‌شود. در روایتی برخی ویژگی‌های [[زنان آخرالزمان]] را شوخ بودن و بی‌باکی آنها می‌‌داند. در [[حدیث]] دیگری آنان را "پوشیدگان برهنه"! توصیف می‌‌کند که گیسوان خود را چون کوهان شتر برآمده می‌‌بندند و ایشان را مورد نفرین قرار می‌‌دهد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۸.</ref>.
*شوخ بودن به خودی خود نمی‌تواند صفت ناپسندی باشد، اما واضح است که منظور این [[حدیث]] شوخی و گفتگوهای بی‌پرده و دور از عفاف با هم‌نوعان و نامحرمان می‌‌باشد و بی‌باکی و گستاخی برای زنان با توجه با خصوصیات تکرینی [[زن]]، امری [[پسندیده]] نیست. آری زمانی که شرایط طوری اقتضا کند که زنان [[استوار]] و شیردل در مقابل [[دشمن]] بایستند، به گونه‌ای دیگر خواهد بود. نمونه این امر را در احوال [[حضرت]] [[صدیقه]] صغری، [[زینب]] کبری{{ع}} می‌‌توان یافت. زمانی که ایشان وارد مجلس شوم [[یزید]] شدند، [[یزید]] از [[ابهت]] و مهابت ایشان در شگفت شد و از اطرافیان پرسید: کیست این [[زن]] که این گونه متکبرانه و با هیبت قدم بر‌می‌‌دارد؟! به او پاسخ دادند: او دختر [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} است. اما در [[حقیقت]] [[خداوند]] [[زن]] را برای آوردهای سخت نیافریده، بنابراین بی‌باکی را نصیب مردان نموده که باید در میادین [[جهاد]] پنجه در پنجه [[دشمن]] افکنند. در [[حدیثی]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|الْمَرْأَةَ رَيْحَانَةٌ لَيْسَتْ بِقَهْرَمَانَةٍ}}<ref>بحار الانوار: ج ۱۰۰، ص ۲۵۳.</ref> یعنی زنان چون برگ گل هستند و قهرمان و زورآور نیستند. از واژه گستاخی در این [[حدیث]] می‌توان فهمید که در [[آخرالزمان]] بی‌باکی و تهور زنان به مقتضای [[موقعیت]] نیست بلکه یکی از ویژگی‌های همیشگی زنان خواهد بود. واژه "کاسیات عاریات" به معنای پوشیدگان برهنه، نیز خبری معجزه‌گونه درباره روش پوشش [[زنان آخرالزمان]] دارد؛ زیرا در این زمان می‌‌بینیم که چگونه دست [[شیطان]] و [[استعمار]] از آستین بعضی از طراحان مد و [[لباس]] بیرون می‌‌آید و جامه‌هایی را برای زنان و حتی مردان، طراحی می‌‌کند که شاید بتوان گفت در جلب توجه و جذابیت کم از برهنگی ندارد! و این خود یکی از حربه‌های اصلی برای [[انحراف]] و [[انحطاط]] یک [[جامعه آرمانی]] سالم است. در [[حدیث]] دیگری دارد که زنان مانند [[قبله]] مردان خواهند شد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۸. </ref>.  
*شوخ بودن به خودی خود نمی‌تواند صفت ناپسندی باشد، اما واضح است که منظور این [[حدیث]] شوخی و گفتگوهای بی‌پرده و دور از عفاف با هم‌نوعان و نامحرمان می‌‌باشد و بی‌باکی و گستاخی برای زنان با توجه با خصوصیات تکرینی [[زن]]، امری [[پسندیده]] نیست. آری زمانی که شرایط طوری اقتضا کند که زنان [[استوار]] و شیردل در مقابل [[دشمن]] بایستند، به گونه‌ای دیگر خواهد بود. نمونه این امر را در احوال [[حضرت]] [[صدیقه]] صغری، [[زینب]] کبری{{ع}} می‌‌توان یافت. زمانی که ایشان وارد مجلس شوم [[یزید]] شدند، [[یزید]] از [[ابهت]] و مهابت ایشان در شگفت شد و از اطرافیان پرسید: کیست این [[زن]] که این گونه متکبرانه و با هیبت قدم بر‌می‌‌دارد؟! به او پاسخ دادند: او دختر [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} است. اما در [[حقیقت]] [[خداوند]] [[زن]] را برای آوردهای سخت نیافریده، بنابراین بی‌باکی را نصیب مردان نموده که باید در میادین [[جهاد]] پنجه در پنجه [[دشمن]] افکنند. در [[حدیثی]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|الْمَرْأَةَ رَيْحَانَةٌ لَيْسَتْ بِقَهْرَمَانَةٍ}}<ref>بحار الانوار: ج ۱۰۰، ص ۲۵۳.</ref> یعنی زنان چون برگ گل هستند و قهرمان و زورآور نیستند. از واژه گستاخی در این [[حدیث]] می‌توان فهمید که در [[آخرالزمان]] بی‌باکی و تهور زنان به مقتضای [[موقعیت]] نیست بلکه یکی از ویژگی‌های همیشگی زنان خواهد بود. واژه "کاسیات عاریات" به معنای پوشیدگان برهنه، نیز خبری معجزه‌گونه درباره روش پوشش [[زنان آخرالزمان]] دارد؛ زیرا در این زمان می‌‌بینیم که چگونه دست [[شیطان]] و [[استعمار]] از آستین بعضی از طراحان مد و [[لباس]] بیرون می‌‌آید و جامه‌هایی را برای زنان و حتی مردان، طراحی می‌‌کند که شاید بتوان گفت در جلب توجه و جذابیت کم از برهنگی ندارد! و این خود یکی از حربه‌های اصلی برای [[انحراف]] و [[انحطاط]] یک [[جامعه آرمانی]] سالم است. در [[حدیث]] دیگری دارد که زنان مانند [[قبله]] مردان خواهند شد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۸. </ref>.  
*[[نماز]] که [[بهترین]] حالت یک [[انسان]] [[مسلمان]] است و [[معراج]] او به سوی [[حق]] است، باید رو به [[قبله]] باشد، یعنی یک [[انسان]] در [[بهترین]] حالات رو به [[قبله]] می‌‌ایستد و هر جای [[دنیا]] که باشد برای توجه به معبود بدان سوی می‌‌گردد، [[قبله]] مرکز توجه [[انسان]] در [[خضوع]] و [[خشوع]] و [[عبادت]] است، [[قبله]] نقطه گردش [[مسلمانان]] یک [[دل]] است. اکنون با این توصیف شاید این [[حدیث]] بدین معنی باشد که در [[آخرالزمان]] زن‌ها تنها مورد مهم برای توجه مردان خواهند بود و تمام سعی مردها بر آن خواهد بود که به [[خواسته‌ها]] و تمنیات آنان روی کنند و [[بهترین]] زمان، زمانی خواهد بود که امیال و آرزوهای آنان [[نصب]] العین مردها باشد. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: زمانی که دیدید زن‌ها بر زین سوار شدند و کنیزان آوازه‌خوان فراوان گشتند و [[گواهی]] ناحق بسیار شد و [[مسلمانان]] در ظرف‌های طلا و نقره ـ مانند [[کافران]] [[مشرکان]] ـ بخورند و بیاشامند و هم‌جنس‌گرایی فزونی یابد، آن‌گاه [[زمین]] (دهان باز می‌‌کند و) ایشان را در خود فرو خواهد برد و [[مسخ]] شوند و از [[آسمان]] بر آنان سنگ باریدن خواهد گرفت؛ قسم به آن خدایی که مرا به [[حق]] فرو فرستاد! [[دنیا]] پایان نیاید مگر آن‌که این امر رخ دهد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۸.</ref>.  
*[[نماز]] که [[بهترین]] حالت یک [[انسان]] [[مسلمان]] است و [[معراج]] او به سوی [[حق]] است، باید رو به [[قبله]] باشد، یعنی یک [[انسان]] در [[بهترین]] حالات رو به [[قبله]] می‌‌ایستد و هر جای [[دنیا]] که باشد برای توجه به معبود بدان سوی می‌‌گردد، [[قبله]] مرکز توجه [[انسان]] در [[خضوع]] و [[خشوع]] و [[عبادت]] است، [[قبله]] نقطه گردش [[مسلمانان]] یک [[دل]] است. اکنون با این توصیف شاید این [[حدیث]] بدین معنی باشد که در [[آخرالزمان]] زن‌ها تنها مورد مهم برای توجه مردان خواهند بود و تمام سعی مردها بر آن خواهد بود که به [[خواسته‌ها]] و تمنیات آنان روی کنند و [[بهترین]] زمان، زمانی خواهد بود که امیال و آرزوهای آنان [[نصب]] العین مردها باشد. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: زمانی که دیدید زن‌ها بر زین سوار شدند و کنیزان آوازه‌خوان فراوان گشتند و [[گواهی]] ناحق بسیار شد و [[مسلمانان]] در ظرف‌های طلا و نقره ـ مانند [[کافران]] [[مشرکان]] ـ بخورند و بیاشامند و هم‌جنس‌گرایی فزونی یابد، آن‌گاه [[زمین]] (دهان باز می‌‌کند و) ایشان را در خود فرو خواهد برد و [[مسخ]] شوند و از [[آسمان]] بر آنان سنگ باریدن خواهد گرفت؛ قسم به آن خدایی که مرا به [[حق]] فرو فرستاد! [[دنیا]] پایان نیاید مگر آن‌که این امر رخ دهد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۸.</ref>.  
۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش