سوده بنت عماره: تفاوت میان نسخه‌ها

سوده گفت: تو که امروز پیشوای [[مردم]] شده‌ای در [[روز قیامت]] [[مسئول]] [[رفتار]] خویش هستی. تو همواره افرادی را به دیار ما می‌فرستی که به [[مردم]] بسیار [[ظلم]] می‌کنند و هم اکنون [[بُسر بن ارطات]] که از جانب تو به دیار ما آمده مردان ما را می‌کشد و [[اموال]] ما را به یغما می‌برد. اما بدان اگر به خاطر تو نبود، [[بُسر]] را با کمک افراد قبیله‌ام از میان برمی‌داشتم. [[معاویه]] با شنیدن این سخن [[خشمگین]] شد و سوده را [[تهدید]] به [[مرگ]] کرد. در این هنگام سوده سر به زیر انداخت و این اشعار را در منقبت و [[رفتار عادلانه]] [[امام علی]]{{ع}} سرود:

- او با [[حق]] هم قسم شد و برای آن خواستار چیزی نبود، بلکه همواره با [[حقیقت]] و [[ایمان]] هم آغوش بود<ref>{{عربی|صلی الإله [[علی]] [[روح]] تضمنه *** [[قبر]] فأصبح فیه العدل مدفونا