پرش به محتوا

علائم و نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'پنهان' به 'پنهان'
جز (جایگزینی متن - 'پنهان' به 'پنهان')
خط ۶۱: خط ۶۱:
:::::*بنابراین، در [[حقیقت]] [[سفیانی]] یک جریان است، نه یک شخص. [[سفیانی]] جریان [[باطل]] در بستر [[تاریخ]] است، و بر فرض هم که [[سفیانی]] را از [[نسل]] [[ابو سفیان]] بدانیم، اشکالی پدید نمی‌آید و واپسین مهره این زنجیره، همان [[سفیانی]] است که [[در آستانه ظهور]] [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} [[خروج]] می‌کند.
:::::*بنابراین، در [[حقیقت]] [[سفیانی]] یک جریان است، نه یک شخص. [[سفیانی]] جریان [[باطل]] در بستر [[تاریخ]] است، و بر فرض هم که [[سفیانی]] را از [[نسل]] [[ابو سفیان]] بدانیم، اشکالی پدید نمی‌آید و واپسین مهره این زنجیره، همان [[سفیانی]] است که [[در آستانه ظهور]] [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} [[خروج]] می‌کند.
:::::*'''۲. [[خسف به بیداء]]؛''' از [[روایات]] [[نشانه‌های ظهور]] استفاده می‌شود: فرو برده شدن در سرزمین [[بیداء]]- که از آن به "[[خسف به بیداء]]" یاد شده است- از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} شمرده شده است. این نشانه در احادیثی که درباره [[سفیانی]] سخن گفته‌اند، فراوان ذکر شده است<ref> نعمانی، الغیبة، ص۳۰۴، ح ۱۴.</ref>
:::::*'''۲. [[خسف به بیداء]]؛''' از [[روایات]] [[نشانه‌های ظهور]] استفاده می‌شود: فرو برده شدن در سرزمین [[بیداء]]- که از آن به "[[خسف به بیداء]]" یاد شده است- از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} شمرده شده است. این نشانه در احادیثی که درباره [[سفیانی]] سخن گفته‌اند، فراوان ذکر شده است<ref> نعمانی، الغیبة، ص۳۰۴، ح ۱۴.</ref>
:::::*"[[خسف]]" در لغت به معنای فرو رفتن و [[پنهان]] شدن است و "[[بیداء]]" نام سرزمینی بین [[مکه]] و [[مدینه]] است<ref> ابن منظور، لسان العرب، ماده خسف و بیداء.</ref> منظور از "[[خسف به بیداء]]" آن است که [[سفیانی]] با لشکری عظیم به قصد [[جنگ]] با [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} عازم [[مکه]] می‌شود؛ اما در بین [[مکه]] و مدینه- در محلی که به سرزمین "[[بیداء]]" معروف است- به گونه‌ای [[معجزه‌آسا]]، به امر [[خداوند]]، در [[دل]] [[زمین]] فرو می‌روند. از این نشانه در [[روایات]] بسیاری- از [[اهل سنت]] و [[شیعه]]- به عنوان یکی از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] یاد شده است<ref> شیخ کلینی، کافی، ج ۸، ص۳۱۰، ح ۴۸۳؛ شیخ صدوق، خصال، ج ۱، ص۳۰۳، ح ۸۲؛ نعمانی، الغیبة، ص۲۵۷، ح ۱۵.</ref>.
:::::*"[[خسف]]" در لغت به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است و "[[بیداء]]" نام سرزمینی بین [[مکه]] و [[مدینه]] است<ref> ابن منظور، لسان العرب، ماده خسف و بیداء.</ref> منظور از "[[خسف به بیداء]]" آن است که [[سفیانی]] با لشکری عظیم به قصد [[جنگ]] با [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} عازم [[مکه]] می‌شود؛ اما در بین [[مکه]] و مدینه- در محلی که به سرزمین "[[بیداء]]" معروف است- به گونه‌ای [[معجزه‌آسا]]، به امر [[خداوند]]، در [[دل]] [[زمین]] فرو می‌روند. از این نشانه در [[روایات]] بسیاری- از [[اهل سنت]] و [[شیعه]]- به عنوان یکی از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] یاد شده است<ref> شیخ کلینی، کافی، ج ۸، ص۳۱۰، ح ۴۸۳؛ شیخ صدوق، خصال، ج ۱، ص۳۰۳، ح ۸۲؛ نعمانی، الغیبة، ص۲۵۷، ح ۱۵.</ref>.
:::::*[[امام باقر]]{{ع}} در بخشی از یک [[روایت]] مفصل فرمود: "... و [[سفیانی]] گروهی را به [[مدینه]] روانه کند و [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} از آنجا به [[مکه]] رخت بربندد و خبر به [[فرمانده]] [[سپاه سفیانی]] رسد که [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} به سوی [[مکه]] بیرون شده است، پس او لشکری از پی آن [[حضرت]] روانه کند ولی او را نیابد تا اینکه [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} با حالت [[ترس]] و نگرانی بدان [[سنّت]] که [[موسی بن عمران]] داشت داخل [[مکه]] شود. آنگاه آن [[حضرت]] در ادامه فرمود: [[فرمانده]] [[سپاه سفیانی]] در صحرا فرود می‌آید، پس آواز دهنده‌ای از [[آسمان]] ندا می‌کند که ای دشت آن [[قوم]] را نابود ساز پس آن نیز ایشان را به درون خود می‌برد و هیچ یک از آنان [[نجات]] نمی‌یابد مگر سه نفر ..."<ref> نعمانی، الغیبة، ص۲۷۹، باب ۱۴، ح ۶۷.</ref>
:::::*[[امام باقر]]{{ع}} در بخشی از یک [[روایت]] مفصل فرمود: "... و [[سفیانی]] گروهی را به [[مدینه]] روانه کند و [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} از آنجا به [[مکه]] رخت بربندد و خبر به [[فرمانده]] [[سپاه سفیانی]] رسد که [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} به سوی [[مکه]] بیرون شده است، پس او لشکری از پی آن [[حضرت]] روانه کند ولی او را نیابد تا اینکه [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} با حالت [[ترس]] و نگرانی بدان [[سنّت]] که [[موسی بن عمران]] داشت داخل [[مکه]] شود. آنگاه آن [[حضرت]] در ادامه فرمود: [[فرمانده]] [[سپاه سفیانی]] در صحرا فرود می‌آید، پس آواز دهنده‌ای از [[آسمان]] ندا می‌کند که ای دشت آن [[قوم]] را نابود ساز پس آن نیز ایشان را به درون خود می‌برد و هیچ یک از آنان [[نجات]] نمی‌یابد مگر سه نفر ..."<ref> نعمانی، الغیبة، ص۲۷۹، باب ۱۴، ح ۶۷.</ref>
:::::*'''۳. [[خروج یمانی]]؛''' یکی دیگر از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، [[خروج]] سرداری از اهل [[یمن]] است که [[مردم]] را به [[حق]] و [[عدل]] [[دعوت]] می‌کند. در کتاب‌های [[شیعه]]، [[روایات]] فراوانی در این باره وجود دارد<ref> شیخ کلینی، کافی، ج ۸، ص۳۱۰، ح ۴۸۳؛ الغیبة، ص۲۵۲، ح ۱۱.</ref>؛ به گونه‌ای که برخی آنها را [[مستفیض]] دانسته‌اند.<ref> ر. ک: سید محمّد صدر، تاریخ غیبت کبرا، ص۵۲۵.</ref>
:::::*'''۳. [[خروج یمانی]]؛''' یکی دیگر از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، [[خروج]] سرداری از اهل [[یمن]] است که [[مردم]] را به [[حق]] و [[عدل]] [[دعوت]] می‌کند. در کتاب‌های [[شیعه]]، [[روایات]] فراوانی در این باره وجود دارد<ref> شیخ کلینی، کافی، ج ۸، ص۳۱۰، ح ۴۸۳؛ الغیبة، ص۲۵۲، ح ۱۱.</ref>؛ به گونه‌ای که برخی آنها را [[مستفیض]] دانسته‌اند.<ref> ر. ک: سید محمّد صدر، تاریخ غیبت کبرا، ص۵۲۵.</ref>
۲۱۸٬۰۵۴

ویرایش