علم معصوم به همه زبان‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

*در [[قرآن مجید]] آیاتی وجود دارد که آشکارا [[آگاهی]] [[پیامبران]] و برخی از [[بندگان]] خاص [[خدا]] از امور پنهان از [[حس]] را [[تصدیق]] می‌کند و هیچ [[فرد]] [[مسلمانی]] که [[قرآن]] را [[وحی]] آسمانی می‌داند، پس از دقت در مفاد آنها، نمی‌تواند در این مسأله تردید داشته باشد.<ref>ر.ک. [[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[آگاهی سوم یا علم غیب (کتاب)|آگاهی سوم یا علم غیب]]، ص ۱۰۱ و ۱۰۳</ref> برخی از این [[آیات]] اشاره به آشنا بودن [[حضرت داوود]] و [[سلیمان]] با زبان پرندگان و حیوانات دارد:<ref>ر.ک. [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم، ناصر]]، پیام قرآن، ج ۷، صفحه؟؟؟؛ [[داوود خوش‌باور|خوش باور، داوود]]، [[علم غیب از منظر ثقلین (کتاب)|علم غیب از دیدگاه فریقین]]، ص ۱۸</ref> {{متن قرآن|وَ وَرِثَ سُلَيْمانُ داوُدَ وَ قالَ يا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ}}<ref>سورۀ نمل، آیۀ ۱۶</ref> این آشنایی و [[آگاه]] بودن از مقصود آنان چیزی جز [[آگاهی از غیب]] نیست.<ref>ر.ک. [[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[آگاهی سوم یا علم غیب (کتاب)|آگاهی سوم یا علم غیب]]، ص ۱۰۱ و ۱۰۳</ref> و یا در آیاتی دیگر به [[آگاه]] بودن [[حضرت سلیمان]] از زبان مورچگان<ref>سورۀ نمل، آیۀ ۱۸ و ۱۹</ref> و یا فهمیدن زبان هدهد<ref>سورۀ نمل، آیۀ ۲۰ ـ ۲۲</ref> اشاره شده است.<ref>ر.ک. [[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[آگاهی سوم یا علم غیب (کتاب)|آگاهی سوم یا علم غیب]]، ص ۱۰۱ و 103</ref> و [[خداوند]] اگر [[اراده]] کند می‌تواند زبان‌های مختلف را به هرکسی بیاموزد.<ref>ر.ک. [[داوود خوش‌باور|خوش باور، داوود]]، [[علم غیب از منظر ثقلین (کتاب)|علم غیب از دیدگاه فریقین]]، ص ۱۸</ref>