شبهه تعارض نصوص امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امامت امیرالمؤمنین]]، [[علی]]{{ع}} بر پایه [[نصوص]] بسیاری از [[کتاب و سنت]] [[استوار]] است؛ مانند آیاتی چون: [[آیه ولایت]] ([[مائده]] / ۵۵)، [[آیه اکمال دین]] (مائده / ۳)، [[آیه تبلیغ]] (مائده / ۶۷)، [[آیه مباهله]] ([[آل عمران]] / ۶۱)، [[آیه اولی الامر]] ([[نساء]] / ۵۹) و روایاتی مانند: [[حدیث غدیر]]، [[حدیث منزلت]]، [[حدیث الدار]]، [[حدیث ثقلین]]، [[حدیث]] [[نور]]، حدیث مشابهت با [[پیامبران]]، [[حدیث مدینة العلم]] و [[آیات]] و [[روایات]] بسیار دیگری که در کتاب‌های [[کلام]] و [[عقاید شیعه]] بیان شده است. در این میان، عده‌ای از [[اهل حدیث]] و گروهی به نام “بکریه<ref>پیروان بکر بن اخت عبدالواحد، که معاصر واصل بن عطای معتزلی بود و آرای کلامی شاذی داشت، ذهبی، او را بکر بن زید باهلی نامیده و از ابن‌حبان نقل کرده که درباره‌اش گفته است: {{عربی|دجال یضع الحدیث}}؛ “دجال جعل‌کننده حدیث بود” (میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۴۵). همچنین ر.ک: مقالات الاسلامیین، ج۱، ص۳۴۲؛ الفَرق بین الفِرَق، ص۲۱۲-۲۱۳.</ref>“ آیات و روایاتی را به‌عنوان نصوص [[خلافت ابوبکر]] مطرح کرده‌اند و شماری از [[متکلمان]] [[اهل‌سنت]] نیز -با اینکه به [[نص]] درباره خلافت ابوبکر [[معتقد]] نیستند - این آیات و روایات را به‌عنوان معارض با [[نصوص امامت علی]]{{ع}} برشمرده‌اند. در این فصل، به [[تبیین]] و نقد این نصوص ادعایی خواهیم پرداخت.<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[براهین و نصوص امامت (کتاب)|براهین و نصوص امامت]]، ص ۳۵۹.</ref>

{{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}} «خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند -چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند؛ (آنان) مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌گردانند و کسانی که پس از این کفر ورزند نافرمانند» سوره نور، آیه ۵۵.

==گفتار دوم: [[آیه]] مخلَّفین==

[[قرآن کریم]] در [[سوره فتح]] آیه ۱۷ می‌فرمایند: “به [[اعراب]] متخلف از [[جنگ]] بگو: به زودی به [[جهاد]] با قومی نیرومند و مجهز فراخوانده خواهید شد یا با آنان می‌جنگید یا آنان [[اسلام]] می‌آورند. اگر گروه متخلف، [[فرمان]] جنگ را [[اطاعت]] کنند، [[خداوند]]، [[پاداش]] [[نیکو]] به شما خواهد داد و اگر روی بگردانند - چنان‌که قبلاً [[تخلف]] کردید- به [[عذاب]] دردناکی دچار خواهید شد”<ref>{{متن قرآن|قُلْ لِلْمُخَلَّفِينَ مِنَ الْأَعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ إِلَى قَوْمٍ أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ فَإِنْ تُطِيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْرًا حَسَنًا وَإِنْ تَتَوَلَّوْا كَمَا تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا}} «به جهادگریزان از تازی‌های بادیه‌نشین بگو: به زودی به سوی قومی سخت جنگجو فرا خوانده خواهید شد که با آنان کارزار کنید (تا کشته شوند) یا اسلام آورند آنگاه، اگر فرمان برید خداوند پاداشی نیکو به شما خواهد داد و اگر روی برتابید چنان که پیش‌تر روی برتافتید شما را عذابی دردناک خواهد کرد» سوره فتح، آیه ۱۶.</ref>.