|
|
| خط ۱۵: |
خط ۱۵: |
|
| |
|
| ==[[فضائل]] [[قوم]] عبدالله== | | ==[[فضائل]] [[قوم]] عبدالله== |
| درباره فضائل قوم عبدالله [[نقل]] شده که اولین کسی که از مزینه به نزد پیامبر{{صل}} آمد، [[خزاعی]] پسر عبدنهم بود که به همراه ده تن از قوم خود برای [[بیعت]] با [[پیامبر]]{{صل}} به نزد پیامبر{{صل}} آمدند و [[اسلام]] آوردند. هنگامی که آنها به سوی [[قوم]] خود برگشتند اسلام را نپذیرفتند، [[گمان]] [[خزاعی]] که از قبل درباره [[اسلام آوردن]] قومش داشت، تحقق نیافت و خزاعی با تأخیر به نزد پیامبر{{صل}} رفت. [[رسول خدا]]{{صل}} تأخیر او را دید، به [[حسان بن ثابت]] فرمود: "اشعاری را درباره خزاعی بسرا، بدون این که او را هجو کنی". [[حسان]] ابیاتی را سرود. وقتی خزاعی از این امر [[آگاه]] شد، به سوی قوم خود برگشت و از آنها [[شکایت]] کرد و آنها را به بیعت با پیامبر{{صل}} سفارش کرد. قوم او به همراه خزاعی به نزد پیامبر{{صل}} آمدند و با پیامبر بیعت کردند<ref>سبل الهدی و الرشاد، صالحی شامی، ج۶، ص۴۱۲؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ج۴، ص۷۸.</ref>. در [[روز فتح مکه]] هم پیامبر{{صل}} [[پرچم]] مزینه را بالا برد، چرا که در روز فتح مکه تعداد هزار نفر از قوم مزینه در این [[جنگ]] شرکت داشتند<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۱، ص۲۲۳؛ سبل الهدی و الرشاد، صالحی شامی، ج۶، ص۴۱۲؛ السیرة النبویة، ابن کثیر، ج۴، ص۷۸.</ref>.
| |
|
| |
| در بعضی از [[تفاسیر]] [[نقل]] شده، [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>"خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است" سوره بقره، آیه ۱۷۳.</ref>؛ و آیه {{متن قرآن|وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ}}<ref>"نخستین پیش‌آهنگان مهاجران و انصار " سوره توبه، آیه ۱۰۰.</ref>؛ در [[شأن]] قوم [[عبدالله]] و در بیان [[فضیلت]] آنها نازل شده است<ref>شأن نزول این آیات را درباره عبدالله ذی البجادین و قومش از مزینه گفته‌اند و گفته شده درباره اسلم و غفار و جهینه است و ابوهریره روایت کرده است که پیامبر{{صل}} فرمود: قبیله‌های اسلم و غفار و قسمتی از جهینه و مزینه روز قیامت نزد خدا بهتر هستند از قبیله‌های تمیم، اسد و بنی خزیمه، هوازن و غطفان (تفسیر ابی السعود، ابی السعود، ج۴، ص۹۶؛ تفسیر آلوسی، آلوسی، ج۱۱، ص۷).</ref>.
| |
|
| |
| هنگام [[فتح مکه]] [[عبدالله]] به عنوان راهنمای [[پیامبر]]{{صل}} در بعضی مواقع که [[راه]] بر آن [[حضرت]] سخت می‌شد، پیامبر{{صل}} را [[راهنمایی]] می‌کرد و زمام [[ناقه پیامبر]]{{صل}} را می‌گرفت و به [[ناقه]] می‌گفت: این [[ابوالقاسم]] است؛ پس [[استقامت]] کن و گردنه‌های سخت بین کوه‌ها را طی کن. و با این الفاظ شتر را راهنمایی می‌کرد تا شتر پیامبر{{صل}} از گردنه‌های سخت به [[راحتی]] عبور کند<ref>الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۱۴۰؛ نهایة فی غریب الحدیث، ابن اثیر، ج۲، ص۱۱۱؛ لسان العرب، ابن منظور، ج۱۴، ص۱۲۳.</ref>.
| |
|
| |
| او در بعضی از [[غزوات پیامبر]]{{صل}} چون [[تبوک]] برای شتران آواز می‌خواند و راهنمای پیامبر{{صل}} در این [[غزوات]] بود<ref>الاعلام، زرکلی، ج۴، ص۱۰۲.</ref>. در برخی منابع او به [[صحابی]] راجز مشهور شده است <ref>الاعلام، زرکلی، ج۴، ص۱۰۲.</ref>.<ref>[[مریم قدمی |قدمی، مریم]]، [[عبدالله ذوالبجادین (مقاله)|مقاله «عبدالله ذوالبجادین»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۵ (کتاب)| دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۵، ص:۶۶۵-۶۶۶.</ref>
| |
|
| |
|
| ==[[جنگ تبوک]] و [[مرگ]] عبدالله== | | ==[[جنگ تبوک]] و [[مرگ]] عبدالله== |
