نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«آنچه که قابل بیان است، نوّاب اربعه در طول دوران [[غیبت صغری]] نقش بسیار مهمّی داشته‌اند و [[وظایف]] آنها را می‌شود در امورات مختلف بیان کرد. که به برخی اشاره می‌نماییم.

:::::#زدودن [[شک]] و [[حیرت]] درباره وجود [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}}.

:::::#سازماندهی و [[سرپرستی]] [[سازمان وکالت]].

:::::#پاسخگویی به پرسش‌‏های فقهی و مشکلات عقیدتی.

::::::'''۱. [[وظایف]] مرتبط با [[امام]]''': [[نایبان خاص]] وظایفی ویژه درباره [[امام]] [[غایب]] داشتند. این [[وظایف]]، عبارت‌اند از:

::::::*بین بردن [[شک]] و [[تردید]] درباره وجود [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}: با توجه به جو اختناق و [[ولایت]] پنهانی [[امام مهدی]] {{ع}}، و نیز [[غیبت]] آن [[حضرت]]، گروه‌هایی از [[شیعیان]] درباره وجود فرزندی برای [[امام عسکری]] {{ع}} در [[شک]] و [[حیرت]] به سر می‌بردند و بعضی نیز به [[عقاید]] [[باطل]] کشیده شدند. [[نایبان خاص]] [[امام]] به ویژه [[نایب]] اوّلِ، کوشیدند تا جریان [[ولایت]] و [[امامت]] آن [[حضرت]] را برای [[شیعیان]] اثبات کنند. این مهم به خوبی به انجام رسید؛ به گونه‌ای که در مدت کوتاهی، [[شک]] و تردیدها از میان رفت و [[عقیده]] [[شیعه]] به [[امامت]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} استوار و مسلم شد.

::::::'''۲. [[وظایف]] مرتبط با [[مردم]]''': [[نایبان خاص]] در کنار وظایفی که نسبت به [[امام مهدی]] {{ع}} داشتند، مسئولیت‌هایی نیز در رابطه با [[امامت]] [[امام]] به عهده داشتند که عبارت‌اند از:

::::::*'''[[سرپرستی]] و تقویت [[سازمان وکالت]]''': از دوره [[امامان]] پیشین، جریان [[وکالت]] به وجود آمده بود و [[امامان]] در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتند که واسطه میان [[مردم]] و [[امام]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر [[شیعیان]] به جریانِ [[وکالت]]،  نایبانِ [[امام]]، [[سازمان وکالت]] را تقویت کرده، به [[دستور]] [[امام]]، خود در رأس آن قرار گرفتند، تا ارتباط [[شیعیان]] با [[امام]] [[غایب]] در قالب تشکیلاتی سالم و مطئمن و به دور از نفوذ عناصر خائن، انجام گیرد. چنان‌که [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، بیزاری خود را از یکی از این خائنان، این‌گونه اعلام فرمود: و ما از ابن هلال و هرکس که از او دوری نکند، بیزاریم. [[خدا]] او را نیامرزد! تو به اسحاقی و هموطنان او آنچه را گفتیم، اعلام کن.<ref>طوسی، الغیبة، ص ۳۵۳ و بحار الانوار، ج ۵، ص ۳۱۸.</ref>.

::::::«برخی [[وظایف]] و فعالیت‌های [[نایبان خاص]] عبارت است از:

:::::*'''برطرف کردن [[تردید]] [[شیعیان]] درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}}‌''': ولادت آخرین [[ذخیره الهی]] به صورت پنهانی صورت گرفت و جز اندکی از [[شیعیان]]، آن [[حضرت]] را در دوران پدر بزرگوارش ندیده بودند و تردیدهایی میان [[شیعیان]] پدید آمده بود؛ ازاین‌رو، یکی از مسؤولیت‌های مهم و حساس [[نواب خاص]]، از میان بردن تردیدهای موجود درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}} بود. این تلاش‌ها، بیشتر در دوران [[نایبان]] اول و دوم انجام شد؛ ولی در موارد مورد نیاز در دوره دیگر [[نواب]] نیز بدان توجه می‌شد. از آن‌جا که این مسأله بسیار مهم و حساس بود، افزون بر ارائه کراماتی از طرف [[نایبان خاص]]، خود [[حضرت]] در موارد مورد نیاز، با صدور توقیعاتی این امر را بر ایشان آسان می‌کرد. در میان توقیعاتی که هم‌اکنون از آن [[حضرت]] در دست است، تعدادی درباره همین مسأله است<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ص ۴۳۵.</ref>.

:::::*'''پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی‌''': [[نایبان خاص]]، پرسش‌های فقهی و شرعی [[شیعیان]] را خدمت [[امام]] و پاسخ آن‌ها را به [[مردم]] می‌رساندند. به ویژه در دوره [[نیابت]] [[نایب دوم]]، [[محمد بن عثمان]]، پرسش‌های فقهی بسیاری مطرح شد و [[امام]]، ضمن [[توقیعات]] متعدد و طولانی به آن‌ها پاسخ داد. فعالیت‌های [[نایبان خاص]] به مسایل فقهی محدود نمی‌شد؛ بلکه [[وظیفه]] دیگر آنان حل مشکلات علمی و شرکت در بحث‌ها و مناظرات عقیدتی بود<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۷۶.</ref>.

:::::*'''سازماندهی وکیل‌های حضرت‌''': یکی از تشکل‌های مهمی که در دوران [[امامان]] پیش از [[حضرت مهدی]] {{ع}} شکل گرفت، "[[تشکیلات وکالت]]" بود. ایشان این سازمان را برای آماده کردن هرچه بیشتر [[مردم]]، برای [[تحمل]] دوران [[غیبت حضرت مهدی]] {{ع}} به وجود آوردند؛ ازاین‌رو هرچه بیشتر می‌کوشیدند تا از مواجهه مستقیم، کم کرده، امور را به عهده افراد [[شایسته]] بگذارند.

::::::«[[وظایف]] و محور کلّی فعالیت‌های [[نواب اربعه]] بدین قرار است:

:::::#'''زدودن [[شک]] و [[حیرت]] [[مردم]] درباره [[وجود امام مهدی]] {{ع}}''': مهم‌ترین وظیفه‌ای که [[نواب اربعه]] به ویژه [[سفیر اول]] یعنی [[عثمان بن سعید عمری]] بر عهده داشت این بود که برای [[شیعیان]] ثابت کند، [[امام عسکری]] {{ع}} فرزندی دارد که اکنون [[امام]] است و او [[نایب خاص]] آن [[حضرت]] می‌باشد.

:::::#'''سازماندهی و [[سرپرستی]] [[سازمان وکالت]]''': از طریق این سازمان، [[شیعیان]] پرسش‌ها و [[شبهات]] دینی خود را با [[وکلا]] در میان می‌گذاشتند و آنان به واسطه سفیر از [[ناحیه مقدسه]] پاسخ را به [[شیعیان]] می‌رساندند، و نیز [[وجوه شرعی]] خود را به [[وکلا]] می‌دادند و [[وکلا]] آن را به [[مسئول]] سازمان تحویل می‌دادند.

:::::#'''پاسخ‌گویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات عقیدتی''': آنان گاهی پرسش‌های فقهی و مسائل مستحدثه [[شیعیان]] را به عرض [[امام مهدی]] {{ع}} می‌رساندند و پاسخ آن را دریافت و به [[شیعیان]] [[ابلاغ]] می‌کردند<ref>اعلام الوری، ص ۴۵۲</ref>.

::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[نایبان خاص]] [[حضرت]]، تلاش‌ها و کوشش‌های صادقانه و دلسوزانه‌ای در جنبه‌های مختلف [[اجتماعی]]، [[سیاسی]]، [[فرهنگی]]، علمی و... داشتند، اما عمده [[وظایف]] و فعالیت‌های اساسی که مشترک بین همه آن‌هاست، عبارت است از:

:::::#جلوگیری از [[فرقه‌گرایی]] و انشعابات [[شیعیان]].

:::::#پاسخ‌گویی به سؤالات فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی؛ [[نواب خاص]]، سؤالات فقهی و شرعی [[شیعیان]] را به خدمت [[امام]] {{ع}} می‌رساندند و پاسخ آن‌ها را می‌گرفتند و به [[مردم]] [[ابلاغ]] می‌کردند.

::::#'''وظایفی که درباره [[امام غایب]] وجود داشت. این [[وظایف]]، عبارتند از:'''

::::##'''از بین بردن [[شک]] و [[تردید]] درباره وجود [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}:''' با توجه به جو اختناق و ولادت پنهانی [[امام مهدی]]{{ع}}، و نیز [[غیبت]] آن [[حضرت]]، گروه‌هایی از [[شیعیان]] درباره وجود فرزندی برای [[امام عسکری]]{{ع}} در [[شک]] و [[حیرت]] به سر می‌بردند و بعضی نیز به [[عقاید]] [[باطل]] کشیده شدند. [[نایبان خاص]] [[امام]] و به ویژه [[نایب]] اوّلِ، کوشیدند تا جریان ولادت آن [[حضرت]] را برای [[شیعیان]] اثبات کنند. این مهم به خوبی به انجام رسید؛ به گونه‌ای که در مدت کوتاهی، [[شک]] و تردیدها از میان رفت و [[عقیده]] [[شیعه]] به [[امامت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} استوار و مسلّم شد.<ref> پیش از این، سخنی از مرحوم [[شیخ مفید]] در همین درس بیان شد.</ref>

::::#'''وظایفی که در رابطه با [[امامت]] [[امام]] وجود داشت که عبارتند از:'''

::::##'''[[سرپرستی]] و تقویت [[سازمان وکالت]]:''' از دوره [[امامان]] پیشین، جریان [[وکالت]] به وجود آمده بود و [[امامان]]{{عم}} در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتندکه واسطه میان [[مردم]] و [[امامان]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر [[شیعیان]] به جریانِ [[وکالت]]، [[سازمان وکالت]] را تقویت کرده، به [[دستور]] [[امام]]، خود در رأس آن قرار گرفتند، تا ارتباط [[شیعیان]] با [[امام غایب]] در قالب تشکیلاتی سالم و مطمئن و به دور از نفوذ عناصر خائن، انجام گیرد. چنان که [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، بیزاری خود را از یکی از این خائنان، این گونه اعلام فرمود: "و ما از ابن هلال و هر کس که از او دوری نکند، بیزاریم. [[خدا]] او را نیامرزد! تو به اسحاقی و هموطنان او آنچه را گفتیم، اعلام کن".<ref> غیبت طوسی، ص ۳۵۳؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۳۵۷.</ref>