آثار نظامی و انتظامی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛}}

[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]]

:::::*«از مهم‌ترین [[وظایف]] [[دوران غیبت]] به عنوان [[زمینه‌سازی]]، [[آمادگی]] پیوسته و [[راستین]] از جهت [[توانمندی]] جسمانی است. در این‌باره در کتاب‌های [[روایی]] [[روایات]] فراوانی وجود دارد. [[امام باقر]]{{ع}} در پی [[آیه]] [[شریف]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> فرمود:‌ {{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّكُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۱۹۹.</ref>؛ بر انجام [[واجبات]] [[شکیبایی]] کنید و برابر [[دشمنان]]، یک دیگر را [[یاری]] نمایید و برای [[یاری]] پیشوای [[منتظَر]]، همواره [[آمادگی]] خود را حفظ کنید. بر خلاف [[پندار]] برخی که "رابطوا" را ممکن است بر ایجاد ارتباط و [[ملاقات]] با [[حضرت]] معنا کنند، این واژه به معنای [[آمادگی]] برای [[مبارزه]] است<ref>نک: ابن منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۰۳؛ فخر الدین طریحی (د/۱۰۸۵ق)، مجمع البحرین، ج۴، ص۲۴۸.</ref>. و از سخنان [[پیشوایان]] [[معصومان]]{{عم}} به دست می‌آید، [[مرابطه]] بر دو گونه است:

::::::گونه اول: آن است که گروهی از [[مسلمانان]] در مرزهای [[کشورهای اسلامی]] برای دورکردن [[دشمنان]] آماده باشند.

{{جمع شدن|۲. حجت الاسلام و المسلمین الهی‌نژاد؛}}

[[پرونده:1368264.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حسین الهی‌نژاد]]]]

::::::«به تصریح [[روایات]]، آماده کردن [[سلاح]] و کسب مهارت [[نظامی]] که مناسب با هر عصری باشد، برای شرکت در [[سپاه]] [[حضرت مهدی]]{{عم}} از [[وظایف منتظران]] است. [[امام صادق]]{{عم}} فرمود: {{متن حدیث|لَيُعِدَّنَّ أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِذَا عَلِمَ ذَلِكَ مِنْ‏ نِيَّتِهِ‏ رَجَوْتُ‏ لِأَنْ‏ يُنْسِئَ‏ فِي‏ عُمُرِهِ‏ حَتَّى‏ يُدْرِكَهُ‏ فَيَكُونَ‏ مِنْ‏ أَعْوَانِهِ‏ وَ أَنْصَارِه‏}}<ref>«هر یک از شما باید برای [[خروج]] [[حضرت قائم]]{{عم}} هر چند به اندازه یک تیر، مهیا کند. هر گاه [[خدای تعالی]] چنین نیتی از او ببیند، امیدوارم عمرش را طولانی کند تا آن [[حضرت]] را [[درک]] کند (و در زمره [[یاران]] و همراهانش قرار گیرد)» غیبت نعمانی، باب ما جاء فی ذکر الشیعه، ص ۱۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۶.</ref>. همچنین [[امام کاظم]]{{عم}} فرمود: {{متن حدیث|مَنِ‏ ارْتَبَطَ دَابَّةً مُتَوَقِّعاً بِهِ‏ أَمْرَنَا وَ يَغِيظُ بِهِ‏ عَدُوَّنَا وَ هُوَ مَنْسُوبٌ إِلَيْنَا أَدَرَّ اللَّهُ رِزْقَهُ وَ شَرَحَ صَدْرَهُ وَ بَلَّغَهُ أَمَلَهُ وَ كَانَ عَوْناً عَلَى حَوَائِجِه‏}}<ref>«هر کس مرکبی را به [[انتظار]] امر ما نگاه دارد و به سبب آن [[دشمنان]] ما را خشمگین سازد در حالی که خودش به ما منسوب باشد، [[خداوند]] روزیش را فراخ گرداند، به او شرح صدر عطا کند، او را به آرزویش برساند و در رسیدن به خواسته‌هایش او را [[یاری]] کند» الکافی، ج ۶، ص ۵۳۵، ح ۱.</ref>»<ref>[[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[وظایف منتظران در عصر غیبت (مقاله)|وظایف منتظران در عصر غیبت]]، ص ۶۸.</ref>.

:::::*«اسلوب و روش بزرگان دین (پیامبر اکرم {{صل}} و امامان معصوم{{عم}}) آموزش دین به صورت تدریجی، آن هم در قالب تئوری و عملی بوده است. درباره آمادگی مردم برای قیام جهانی و زمینه‌سازی بستر برای رسیدن به آن، از این دو شیوه بهره جسته‌اند. از لحاظ تئوری، احادیث فراوانی هست که مردم را به جمع‌آوری سلاح و مهمات تشویق می‌کند. امام صادق{{ع}} فرمود: {{متن حدیث| لَيُعِدَّنَّ أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۳۲۰، باب ۲۱، ح ۱۰. </ref>