مشخصات و اوصاف ظاهری امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

مشخصات و اوصاف ظاهری امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۱

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۲۲

ویرایش

@@ خط ۲۴۵: / خط ۲۴۵: @@
 ::::::«صفات و مشخصات [[حضرت مهدی]] {{ع}} که در [[احادیث]] و [[روایات]] آمده بسیار است. [[مرحوم مجلسی]] در کتاب "[[غیبت]]" [[شیخ طوسی]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که [[امیر المؤمنین]] {{ع}} در [[منبر]] فرمود: "مردی از دودمان من، در [[آخر الزمان]] [[ظهور]] می‌کند که رنگش سفید مایل به سرخی و شکمش عریض، ران‌هایش پهن، استخوان شانه‌هایش درشت و در پشت وی دو خال است: یکی به رنگ پوست بدنش و دیگری شبیه خال [[پیامبر]] {{صل}} است. دو نام دارد: یکی مخفی و دیگری ظاهر، نامی که مخفی است "[[احمد]]" و نامی که ظاهر است "محمّد" می‌باشد..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، باب ۴، حدیث ۴.</ref>.
 ::::::روزی [[امیر المؤمنین]] {{ع}} نگاهی به [[امام حسین]] {{ع}} کرد و فرمود: این پسر من آقاست، چنان‌که [[پیغمبر]] نیز او را آقا نامید، [[خداوند]] از دودمان او مردی همنام [[پیغمبر]] {{صل}} به وجود آورد که در خوی و [[سیرت]] مانند خود آن [[حضرت]] است... پیشانی‌اش باز، بینی‌اش کشیده، میان برآمده، شکمش فربه، ران‌هایش پرگوشت و در ران راستش خالی است و میان دندان‌های ثنایایش باز است..."<ref>همان، حدیث ۱۹.</ref>. در کتاب فصول المهمّه آمده است: [[مهدی موعود]] [[جوانی]] متوسط‍‌ القامه، نیکورو و خوش‌موی است. موی سرش بر روی دوش‌هایش ریخته است. بینی‌اش باریک و پیشانی‌اش باز است..."<ref>سیمای آفتاب، حبیب الله طاهری، ص ۵۵.</ref>.
-::::::از جمله خصایص [[حضرت]] آن است که گذشت زمان باعث پیری او نمی‌شود، لذا وقتی [[ظهور]] می‌کند با آن‌که سن مبارک او سال‌ها از هزار گذشته، به صورت مردی [[چهل]] ساله ظاهر می‌شود<ref>منتخب الاثر، ص ۲۸۴.</ref>. به‌هرحال اوصافی و خصوصیاتی که برای آن [[حضرت]] بیان شده، مشخصاتی است که جز بر آن شخص خاص ([[امام دوازدهم]]، یگانه [[فرزند]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}}) بر احدی قابل انطباق نیست، لذا بطلان دعاوی مدّعیان [[مهدویت]] با توجه به این [[نشانه‌ها]] [[آشکار]] است»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۳۷.</ref>.
+::::::از جمله خصایص [[حضرت]] آن است که گذشت زمان باعث پیری او نمی‌شود، لذا وقتی [[ظهور]] می‌کند با آن‌که سن مبارک او سال‌ها از هزار گذشته، به صورت مردی [[چهل]] ساله ظاهر می‌شود<ref>منتخب الاثر، ص ۲۸۴.</ref>. به‌هرحال اوصافی و خصوصیاتی که برای آن [[حضرت]] بیان شده، مشخصاتی است که جز بر آن شخص خاص ([[امام دوازدهم]]، یگانه [[فرزند]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}}) بر احدی قابل انطباق نیست، لذا بطلان دعاوی مدّعیان [[مهدویت]] با توجه به این [[نشانه‌ها]] آشکار است»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۳۷.</ref>.
 ::::::«در [[روایات]]، در [[وصف]] چهره و صورت [[حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: سیمایی چون ماه تابان دارد و چهره‌اش گرد و درخشان است<ref>بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۷۸؛ منتخب الاثر، ص ۱۸۵.</ref>. پیشانی باز و نورانی، بینی کشیده و باریک دارد<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۹؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰ و ۹۰.</ref>. چهره‌اش چون [[دینار]] (گرد و گلگون) است<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۷؛ الزام الناصب، ص ۱۳۹.</ref>. دیدگانش سرمه‌کشیده، محاسن مبارکش پرمو و بر گونه راست او خالی جذّاب است<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۰.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۵۶.</ref>.
 ::::::در پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}} علامتی بود که آن را "ختم [[نبوت]]" گویند. [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز علامتی در پشت دارد، مانند علامت پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}}، که برخی از آن به "ختم وصایت" تعبیر کرده‌اند<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۹۱.</ref>.