سفیر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[مخالفان]] [[دعوت توحیدی پیامبر]] [[سفیر]] بودن [[پیامبر]] را ازطرف [[خداوند]] [[انکار]] می‌کنندومی گویند تو [[پیامبر]] نیستی وخداوند به [[پیامبر]] می‌گوید به آنها بگو [[خدا]] [[شهادت]] بررسالت تو می‌دهد وکسانی که [[آگاهی]] به [[علم]] کتا ب‌های [[پیامبران پیشین]] دارند باتوجه به بشارتهائی که درآن کتابها درباره [[پیامبرخاتم]] آمده به [[رسالت]] تو [[گواهی]] می‌دهند (بعضی دیگر آنان گفته‌اند منظور از کتاب، [[قرآن کریم]] است، و معنای آن این است که هر کس این کتاب را فرا گرفته و بدان عالم گشته و در آن تخصص یافته باشد، او [[گواه]] است بر اینکه [[قرآن]] از [[ناحیه]] خداست، و من هم که آورنده آنم فرستاده خدایم، در نتیجه خاتمه [[سوره]] به ابتداء آن برمی‌گردد، که فرموده بود: " {{متن قرآن|تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ}}<ref>«الف، لام، میم، را؛ این آیات کتاب (آسمانی) است و آنچه از پروردگارت بر تو فرو فرستاده شده راستین است اما بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند» سوره رعد، آیه ۱.</ref> "و آخر [[سوره]] به اول آن و همچنین به وسط آن عطف می‌شود که فرمود:" {{متن قرآن|أَفَمَنْ يَعْلَمُ أَنَّمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَى إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ}}<ref>«آیا کسی که می‌داند آنچه از پروردگارت بر تو فرو فرستاده شده حقّ است همگون کسی است که کوردل است؟ تنها خردمندان پند می‌پذیرند؛» سوره رعد، آیه ۱۹.</ref>. و این گفتار از [[خدای سبحان]] در [[حقیقت]] [[یاری]] کردن [[قرآن]] و [[دفاع]] از آن است، در قبال توهینی که [[کفار]] از آن کرده، و مکرر گفتند:" {{متن قرآن|لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ}}<ref>«و می‌گویند: چرا نشانه‌ای  (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای  او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref>". البته برای افاده این معنا جا داشت که صریحا متعرض وضع [[قرآن]] شده بفرماید [[قرآن]] بزرگترین آیت بر [[رسالت]] است، و لیکن فرمود: {{متن قرآن|قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}<ref>«و کافران می‌گویند: تو فرستاده (خداوند) نیستی؛ بگو: میان من و شما خداوند و کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.</ref>» تا این غرض را ایفاء کرده باشد، و از بزرگترین شواهد این معنایی که برای [[آیه]] کردیم این است که [[آیه شریفه]] مثل بقیه [[آیات]] این [[سوره]] در [[مکه]] نازل شده است. و با همین بیان گفته جمعی که گفته‌اند: [[آیه شریفه]] در [[حق علی]]{{ع}} نازل شده و همچنین روایاتی که در این باره وارد شده [[تأیید]] می‌شود. پس اگر جمله" {{متن قرآن|وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}<ref>«و کافران می‌گویند: تو فرستاده (خداوند) نیستی؛ بگو: میان من و شما خداوند و کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.</ref>" به کسی از گروندگان به [[رسول خدا]]{{صل}} منطبق گردد، قطعا به [[علی]]{{ع}} منطبق خواهد شد، چون او بود که به [[شهادت]] [[روایات]] صحیح و بسیار، از تمامی [[امت]] [[مسلمان]] داناتر به [[کتاب خدا]] بود. و اگر هیچ یک آن [[روایات]] نبود جز [[روایت]] [[ثقلین]] که هم از [[طرق شیعه]] و هم از طرق [[سنی]] بما رسیده در [[اثبات]] این مدعا کافی بود، زیرا در آن [[روایت]] فرمود:" {{متن حدیث| إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَخْلُفُونِّي فِيهِمَا أَلَا هذا عَذْبٌ فُراتٌ فَاشْرَبُوا وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ فَاجْتَنِبُوا}} من در میان شما دو چیز بس بزرگ می‌گذارم: یکی [[کتاب خدا]]، و یکی عترتم، اهل بیتم، ((ترجمه [[تفسیر]] [[المیزان]] ج ۵۳۰ ۱۱)

# [[مخالفان]] [[دعوت توحیدی پیامبر]] [[رسالت]] وسفیر بودن اورا ازطرف [[خداوند]] منکرمی شدندومی‌گفتند مگر [[پیامبر]] ممکن است از جنس [[بشر]] باشد، و [[همسر]] [[اختیار]] کند و فرزندانی داشته باشد، [[خداوند]] به آنها پاسخ می‌دهد "این امر تازه‌ای نیست ما پیش از تو [[پیامبران]] بسیاری فرستادیم و برای آنها [[همسران]] و [[فرزندان]] قرار دادیم" ({{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً}}<ref>«و بی‌گمان پیش از تو پیامبرانی فرستادیم و به آنان همسران و فرزندانی دادیم و هیچ پیامبری را نسزد که معجزه‌ای بیاورد مگر با اذن خداوند؛ هر سرآمدی، زمانی نگاشته دارد» سوره رعد، آیه ۳۸.</ref>) ایراد آنها نشان می‌دهد که یا از [[تاریخ]] [[انبیاء]] بی‌خبرند و یا خود را به [[نادانی]] و بی‌خبری می‌زنند، و گرنه این ایراد را نمی‌کردند. ویا اینکه ازپیامبر [[انتظار]] داشتند برای [[اثبات]] رسالتشان هر معجزه‌ای را پیشنهاد می‌کنند و هر چه هوا و هوسشان اقتضا می‌کند انجام دهد (چه [[ایمان]] بیاورند یا نیاورند) ولی آنها باید بدانند: "هیچ [[پیامبری]] نمی‌تواند معجزه‌ای جز به [[فرمان خداوند]] بیاورد" ({{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ}}<ref>«و بی‌گمان پیش از تو پیامبرانی فرستادیم و به آنان همسران و فرزندانی دادیم و هیچ پیامبری را نسزد که معجزه‌ای بیاورد مگر با اذن خداوند؛ هر سرآمدی، زمانی نگاشته دارد» سوره رعد، آیه ۳۸.</ref>). ویا به [[پیامبری]] [[پیامبر]] ایراد می‌گرفتند که چرا [[پیامبر اسلام]] ص آمده و احکامی از [[تورات]] یا [[انجیل]] را دگرگون ساخته، مگر نه این است که اینها [[کتب آسمانی]] است و از طرف [[خدا]] نازل شده‌؟ مگر ممکن است [[خداوند]] [[فرمان]] خود را نقض کند؟ (این ایراد مخصوصا با آنچه از [[یهود]] معروف است که [[معتقد]] به عدم امکان [[نسخ]] [[احکام]] بودند کاملا هماهنگ است). وخداوند درپاسخ آنها می‌گوید که "برای هر زمانی [[حکم]] و قانونی مقرر شده" (تا [[بشریت]] به مرحله [[بلوغ]] نهایی برسد و آخرین [[فرمان]] صادر شود) ({{متن قرآن|لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ}}<ref>«و بی‌گمان پیش از تو پیامبرانی فرستادیم و به آنان همسران و فرزندانی دادیم و هیچ پیامبری را نسزد که معجزه‌ای بیاورد مگر با اذن خداوند؛ هر سرآمدی، زمانی نگاشته دارد» سوره رعد، آیه ۳۸.</ref>) ([[تفسیر]] نمونه ج ۲۴۰ ۱۰)

# [[کافران]] [[تکذیب]] کننده سفیرا ن [[الهی]] سرانجام به هنگام سئوال نگهبانان [[جهنم]] که ازآنها سئوال می‌کنند آیا رسولانی که از جنس خودتان بودند ازطرف [[خدا]] برای شما نیامد {{متن قرآن|وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ}}<ref>«و آنان را که کفر ورزیدند دسته‌دسته به سوی دوزخ گسیل می‌کنند تا چون به آن رسند درهای آن گشوده شود و نگهبانان آن به آنها بگویند: آیا پیامبرانی از میان خودتان نیامده بودند که آیات پروردگارتان را بر شما می‌خواندند و شما را به دیدار امروزتان هشدار می‌دادند؟» سوره زمر، آیه ۷۱.</ref>» و به شما درباره [[دیدار]] امروزتان - [[قیامت]] - اخطار ندادند، {{متن قرآن|وَيُنْذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَذَا}}<ref>«ای گروه پریان و آدمیان! آیا پیامبرانی از خودتان نزد شما نیآمدند که آیات مرا برایتان می‌خواندند و به دیدار امروزتان شما را هشدار می‌دادند؟ می‌گویند: (چرا،) ما بر (زیان) خود گواهی می‌دهیم و زندگانی این جهان آنان را فریفته بود و بر (زیان) خویش گواهی دادند» سوره انعام، آیه ۱۳۰.</ref>» به آمدن سفیرانی از طرف [[خداوند]] اعتراف می‌کنند {{متن قرآن|قَالُوا بَلْ يَ}}<ref>«و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید؛ و میان آن» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>» ولی برای آنها سودی نخواهد داشت ودرنتیچه اعمالشان وارد [[جهنم]] می‌شوند {{متن قرآن|وَلَكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ}}<ref>«و آنان را که کفر ورزیدند دسته‌دسته به سوی دوزخ گسیل می‌کنند تا چون به آن رسند درهای آن گشوده شود و نگهبانان آن به آنها بگویند: آیا پیامبرانی از میان خودتان نیامده بودند که آیات پروردگارتان را بر شما می‌خواندند و شما را به دیدار امروزتان هشدار می‌دادند؟» سوره زمر، آیه ۷۱.</ref>

#تاکید [[خداوند]] براین که [[فرستادن رسولان]] وسفیران ### [[313]]### همیشه در میان [[بشر]] بوده است و چگونه ممکن است ما افراد [[انسان]] را بدون [[راهنما]] و [[رهبر]] بگذاریم و در عین حال برای آنها [[مسئولیت]] و [[تکلیف]] قائل شویم‌؟ لذا "ما این [[پیامبران]] را [[بشارت دهنده]] و [[انذار]] کننده قرار دادیم تا به [[رحمت]] و [[پاداش الهی]]، [[مردم]] را [[امیدوار]] سازند و از کیفرهای او [[بیم]] دهند تا [[اتمام حجت]] بر آنها شود و بهانه‌ای نداشته باشند". {{متن قرآن|رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ}}<ref>«پیامبرانی نویدبخش و هشدار دهنده تا پس از این پیامبران برای مردم بر خداوند حجتی نباشد و خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره نساء، آیه ۱۶۵.</ref>». [[خداوند]] برنامه ارسال این [[رهبران]] را دقیقا تنظیم و [[اجرا]] نموده، چرا چنین نباشد با اینکه: "او بر همه چیز توانا و [[حکیم]] است". «وَ کٰانَ اللٰهُ عَزِیزاً حَکیماً»[[حکمت]] او "ایجاب می‌کند که این کار عملی شود و" [[قدرت]] او "،راه را هموار می‌سازد، زیرا عدم انجام یک برنامه صحیح یا به علت عدم [[حکمت]] و [[دانایی]] است یا به خاطر عدم [[قدرت]]، در حالی که هیچ‌یک از این نقائص در ذات [[پاک]] او وجود ندارد. ([[تفسیر]] نمونه، ج ۴، ص: ۲۱۳)