ماجرای خسف بیدا چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«‌پس از آن‌که [[سپاه]] [[سفیانی]] به قصد [[ترور]] [[امام مهدی]] {{ع}} عازم [[مکه]] می‌شود در میانه راه و در منطقه [[بیداء]] این لشکر در [[زمین]] فرو می‌رود و به جز دو یا سه نفر کسی از آن‌ها زنده نمی‌ماند. [[روایات]] متعددی گزارش‌گر رخ دادن حادثه [[خسف بیداء]] هستند که در طی مباحث قبل بسیاری از آن‌ها ذکر شدند و از این‌رو نیازی به تکرار مجدد آن‌ها نیست. این رخداد حادثه‌ای اعجازآمیز است که با [[اراده]] خداوندی و دخالت نیروهای غیبی انجام می‌پذیرد. اعجازآمیز بودن این رخداد تعدادی از [[روایات]] قابل [[استنباط]] است. تعبیر پاره‌ای از [[روایات]] این است که [[منادی آسمانی]] ندا می‌دهد و به [[زمین]] [[دستور]] فرو بلعیدن لشکر [[سفیانی]] را می‌دهد. از جمله این‌که [[امام باقر]] {{ع}} در ادامه [[روایت]] معتبر پیشین می‌فرمایند‌: {{متن حدیث|" قَالَ فَيَنْزِلُ أَمِيرُ جَيْشِ السُّفْيَانِيِّ الْبَيْدَاءَ فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ يَا بَيْدَاءُ أَبِيدِي الْقَوْمَ فَيَخْسِفُ بِهِمْ فَلَا يُفْلِتُ مِنْهُمْ إِلَّا ثَلَاثَةُ نَفَر"}}<ref>پس فرمانده سپاه [[سفیانی]] در [[بیداء]] فرود می‌آید و ندادهنده‌ای از آسمان ندا می‌دهد ای [[بیداء]]، این جماعت را نابود کن! پس در زمین فرو می‌روند و جز سه نفر کسی از آن‌ها باقی نمی‌ماند؛ الغیبة للنعمانی.</ref>. تعبیر برخی دیگر از [[روایات]] این است که [[خداوند]] به [[بیداء]] [[دستور]] می‌دهد لشکر [[سفیانی]] را فرو بلعد. از جمله در [[حدیث]] معتبری از [[امام باقر]] {{ع}} چنین [[روایت]] شده است: {{متن حدیث|" فَإِذَا جَاءَ إِلَى الْبَيْدَاءِ يَخْرُجُ إِلَيْهِ جَيْشُ السُّفْيَانِيِّ فَيَأْمُرُ اللَّهُ الْأَرْضَ فَتَأْخُذُ أَقْدَامَهُمْ "}}<ref>چون به [[بیداء]] برسد سپاه [[سفیانی]] به سویش روانه می‌شود. پس خداوند به زمین دستور می‌دهد و زمین آن‌ها را می‌گیرد؛ تفسیر قمی، ج۲، ص۲۰۵. (درباره اعتبار این حدیث، نک: [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص۱۵۲)</ref>. البته از آن‌جا که [[اقدام]] [[جبرئیل]] به [[امر]] [[خداوند سبحان]] انجام می‌پذیرد در یک [[روایت]] [[خسف]] به [[خداوند]] نسبت داده شده و در [[روایت]] دیگر به [[جبرئیل]] و از این نظر این دو [[روایت]] مضمونی همسو و همآهنگ دارند. به هر روی گذشته از نکته یادشده، [[دستور]] مستقیم [[خداوند]] و دخالت [[جبرئیل]] در این ماجرا به روشنی بر این مطلب دلالت دارد که حادثه یادشده امری [[خارق‌العاده]] و اعجازآمیز است. در پاسخ به این پرسش که در [[نظام آفرینش]] اصل بر این است که جریان امور از مجرای عادی و طبیعی آن باشد و تحقق پدیده‌های اعجازآمیز در حالت اضطرار و در شرایط ویژه انجام بپذیرد باید دید چگونه [[خسف بیداء]] که رخدادی اعجازآمیز است اتفاق می‌افتد. آن‌چه باعث شده است که این رخداد معجزه‌آسا اتفاق بی‌افتد این است که وقتی [[سپاه]] [[خسف]] در [[دل]] [[زمین]] فرو می‌رود یا زمانی است که [[امام مهدی]] {{ع}} در [[شرف]] حرکت جهانی خود هستند یا از اعلان عمومی آن چیزی نگذشته است و جمعیت انبوه [[مؤمنان]] [[جهان]] فرصت پیوستن به آن حضرت را پیدا نکرده‌اند. به همین [[دلیل]] آن حضرت از نظر عِده و عُده در ضعف به سر می‌برند و هنوز در شرایطی نیستند که بتوانند از [[جان]] خودشان محافظت نمایند و در این شرایط اگر یک [[سپاه]] نیرومند با ابزار و ادوات نظامی که قصد کشتن [[امام مهدی]] {{ع}} را دارد به [[مکه]] وارد شود به راحتی خواهد توانست به [[هدف]] شوم خود برسد و روشن است که با کشته شدن آن حضرت تمام برنامه‌های الهی برای تشکیل [[حکومت عدل جهانی]] به هم خواهد ریخت. از این‌رو آن شرایط ویژه و اضطراری که مجوز تحقق [[معجزه]] است در این موقعیت فراهم خواهد بود و در نتیجه [[اعجاز]] نیز شکل خواهد گرفت و با دخالت [[اراده الهی]] لشکر [[سفیانی]] به شکل معجزه‌آسا در [[دل]] [[زمین]] فرو خواهد رفت»<ref>[[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص۲۱۱ - ۲۱۳.</ref>.