استعفاف: تفاوت میان نسخه‌ها
←جستارهای وابسته
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
*'''کیفیت حجاب زنان پیر''': آن دسته از زنانی که دوران حیض شدن آنان به سر آمده است، و [[امید]] به ازدواج هم ندارند، گناهی بر آنان نیست که ثیابشان را (سراندازی را که بر روی مقنعه‌شان می‌اندازند) بردارند، مشروط به آنکه [[زینت]] و آرایشی نداشته باشند: {{متن قرآن|وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ}}. | *'''کیفیت حجاب زنان پیر''': آن دسته از زنانی که دوران حیض شدن آنان به سر آمده است، و [[امید]] به ازدواج هم ندارند، گناهی بر آنان نیست که ثیابشان را (سراندازی را که بر روی مقنعه‌شان می‌اندازند) بردارند، مشروط به آنکه [[زینت]] و آرایشی نداشته باشند: {{متن قرآن|وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ}}. | ||
*'''استعفاف رجحانی یا استعفاف استحبابی''': آن دسته از زنان پیر که [[وصف]] آنان گذشت؛ آن زنانی که مجازند سرانداز خود را بردارند، اگر [[طلب]] [[عفت]] نمایند؛ بدین گونه که هرگاه [[زینت]] و پیرایشی ندارند، اگر از برداشتن سرانداز خودداری نمایند، برای آنان بهتر است: {{متن قرآن|وَأَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ}}. بنابراین یک معنا و مفهوم استعفاف، مخصوص [[زنان]] پیر است و آن عبارت می‌باشد از خودداری نمودن آنان از برداشتن سرانداز خود.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۳۴.</ref> | *'''استعفاف رجحانی یا استعفاف استحبابی''': آن دسته از زنان پیر که [[وصف]] آنان گذشت؛ آن زنانی که مجازند سرانداز خود را بردارند، اگر [[طلب]] [[عفت]] نمایند؛ بدین گونه که هرگاه [[زینت]] و پیرایشی ندارند، اگر از برداشتن سرانداز خودداری نمایند، برای آنان بهتر است: {{متن قرآن|وَأَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ}}. بنابراین یک معنا و مفهوم استعفاف، مخصوص [[زنان]] پیر است و آن عبارت می‌باشد از خودداری نمودن آنان از برداشتن سرانداز خود.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۳۴.</ref> | ||
====معنای [[تعفّف]]==== | |||
در [[آیه]] ۲۷۳ [[سوره بقره]]: {{متن قرآن|لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}، [[فقیران]] غنیّ‌نما و تعفّف آنان و [[انفاق]] [[نیکو]]، موضوعات این آیه شریفه‌اند. | |||
*'''فقیران غنیّ نما''': فقیران غنیّ نما، نیازمندانی هستند که در [[راه]] [[دین]] و [[اطاعت]] [[خدای متعال]] محدود شده‌اند؛ آنان هم از لحاظ [[مالی]]، [[توانایی]] برای [[مسافرت]] نمودن به منظور تهیه متاع از راه [[تجارت]] را ندارند و هم کسی که از وضعیت [[نیازمندی]] آنان اطلاع ندارد، آن فقیران را [[غنی]] و [[بی‌نیاز]] می‌پندارد: {{متن قرآن|لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ}}. | |||
*'''تعفّف فقیران غنی‌نما''': [[جهل]] به وضعیت نیازمندی فقیران از یک طرف، و تعفّف آن فقیران از طرف دیگر، مانعی برای تشخیص نیازمندی و [[فقر]] در آنان است، امّا در مقابل، وضع ظاهری چهره و رخساره آنان، دلالت خوبی است بر فقر و بی‌چیزی آنها، و علاوه بر آن، اینکه آنان از روی [[اصرار]] و پافشاری سؤال نمی‌کنند، خود [[تفسیری]] دیگر بر تعفّف در آنان است. تعفّف مصدر باب تفعّل، و به معنای عفت داشتن است؛ یعنی حالتی در نفس که برای شخص [[ملکه]] شده و او را همواره خود دار نموده است. در این جا این خودداری نسبت به سؤال کردن است و این فقیران غنی‌نما، همواره از سؤال کردن خودداری می‌کنند. حصول آن [[ملکه نفسانی]]، تعفّف، آنان را از سؤال کردن از دیگران باز می‌دارد: {{متن قرآن|يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا}}. | |||
*'''انفاق نیکو''': اتفاقی نیکو است که منّت و [[اذیت]] را با خود به همراه نداشته باشد: {{متن قرآن|الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَا أَنْفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«آنان که دارایی‌های خود را در راه خداوند می‌بخشند و از پی آنچه بخشیده‌اند منّتی نمی‌نهند و آزاری نمی‌دهند، پاداش آنها نزد پروردگار آنان است و نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره بقره، آیه ۲۶۲.</ref>، {{متن قرآن|قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُهَا أَذًى وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ}}<ref>«گفتاری شایسته و گذشت بهتر است از صدقه‌ای که از پی آن آزاری باشد و خداوند بی‌نیازی بردبار است» سوره بقره، آیه ۲۶۳.</ref>، {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَى كَالَّذِي يُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ}}<ref>«ای مؤمنان! صدقه‌های خود را با منّت نهادن و آزردن تباه نسازید، همچون کسی که از سر نمایش دادن به مردم، دارایی خود را می‌بخشد و به خداوند و روز واپسین ایمان ندارد» سوره بقره، آیه ۲۶۴.</ref>. | |||
و به چنین فقیرانی که دارای [[فضیلت]] تعفّف‌اند، به‌جاست که به طور [[نیکو]] [[انفاق]] شود که البتّه، [[خدای متعال]] بر آن [[آگاه]] است: {{متن قرآن|وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ}}. و تمام و کامل، [[پاداش]] این انفاق داده می‌شود و ستمی در بین نخواهد بود: {{متن قرآن|وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ}}<ref>«و هر دارایی که ببخشید (پاداش) آن را تمام به شما باز می‌گردانند و بر شما ستم نخواهد رفت» سوره بقره، آیه ۲۷۲.</ref><ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۳۴.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||