استعفاف: تفاوت میان نسخه‌ها
←جستارهای وابسته
| خط ۱۲۴: | خط ۱۲۴: | ||
هم‌چنین کسانی که [[آمادگی]] برای [[ازدواج]] دارند، اما وسایل و امکانات آن را ندارند، باید اراده کنند که آن حالت نفسانی [[خودداری از حرام]] را، در خود ایجاد، و آن را در عمل به کار ببندند؛ یعنی از [[فحشا]] اجتناب کرده و مرتکب فعل [[حرام]] نشوند: {{متن قرآن|وَلْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّى يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ}}. | هم‌چنین کسانی که [[آمادگی]] برای [[ازدواج]] دارند، اما وسایل و امکانات آن را ندارند، باید اراده کنند که آن حالت نفسانی [[خودداری از حرام]] را، در خود ایجاد، و آن را در عمل به کار ببندند؛ یعنی از [[فحشا]] اجتناب کرده و مرتکب فعل [[حرام]] نشوند: {{متن قرآن|وَلْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّى يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ}}. | ||
نیز [[زنان]] پیر بازنشسته از دوران قاعدگی و نا [[امید]] از ازدواج، هر چند که مجازند که سرانداز خود را بردارند، (اما) بهتر است اراده کنند که این حالت نفسانی خودداری از بی سرانداز (یا بدون چادر) بودن را، در خود ایجاد، و در عمل آن را از سر خود برندارند: {{متن قرآن|وَأَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ}}.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۳۷.</ref> | نیز [[زنان]] پیر بازنشسته از دوران قاعدگی و نا [[امید]] از ازدواج، هر چند که مجازند که سرانداز خود را بردارند، (اما) بهتر است اراده کنند که این حالت نفسانی خودداری از بی سرانداز (یا بدون چادر) بودن را، در خود ایجاد، و در عمل آن را از سر خود برندارند: {{متن قرآن|وَأَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ}}.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۳۷.</ref> | ||
==[[کلمات قصار]] پیرامون [[عفاف]]== | |||
در غررالحکم و دررالکلم در «باب العفاف» سخنانی به اقتصار از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} بیان شده است که در این جا فقط به بعضی از آنها اشاره می‌شود: | |||
#{{متن حدیث|الْعَفَافُ زَهَادَةٌ}}: [[پارسایی]]، [[بی‌رغبتی]] در دنیاست. | |||
#{{متن حدیث|بِالْعَفَافِ تَزْكُو الْأَعْمَالُ}}: به وسیله [[پاکدامنی]]، عمل‌ها [[پاکیزه]] شده یا افزایش می‌یابد. | |||
#{{متن حدیث|أَهْلُ الْعَفَافِ أَشْرَفُ الْأَشْرَافِ}}: پاکدامنی، [[برترین]] صفات و [[افعال]] [[نیک]] است. | |||
#{{متن حدیث|الْعَفَافُ أَفْضَلُ شِيمَةٍ}}: باز ایستادن از آنچه [[حلال]] نیست، [[برترین]] [[خصلت]] است. | |||
#{{متن حدیث|الْعَفَافُ يَصُونُ النُّفُوسَ وَ يُنَزِّهُهَا عَنِ الدَّنَايَا}}: [[پرهیزگاری]]، نفس را نگه داشته و آن را از پستی‌ها [[پاک]] می‌دارد. | |||
#{{متن حدیث|حُسْنُ الْعَفَافِ مِنْ شِيَمِ الْأَشْرَافِ}}: نیک [[پارسایی]] و [[پاکدامنی]]، از خصلت‌های [[مردم]] بلند مرتبه و [[شریف]] است. | |||
#{{متن حدیث|سَبَبُ الْقَنَاعَةِ الْعَفَافُ}}: باز ایستادن از [[حرام]]، سبب [[قناعت]] است. | |||
#{{متن حدیث|عَلَيْكَ بِالْعَفَافِ وَ الْقُنُوعِ فَمَنْ أَخَذَ بِهِ خَفَّتْ عَلَيْهِ الْمُؤَنُ}}: بر تو باد به پاکدامنی و قناعت؛ زیرا کسی که آن را فرا گیرد مخارج [[زندگی]] بر او سبک گردد. | |||
#{{متن حدیث|عَلَيْكَ بِالْعَفَافِ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ شِيَمِ الْأَشْرَافِ}}:بر تو باد به پاکدامنی؛ زیرا که آن برترین خصلت‌های افراد بلند مرتبه است. | |||
#{{متن حدیث|لَا فَاقَةَ مَعَ عَفَافٍ}}: هیچ گونه [[بیچارگی]] با پارسایی و پاکدامنی نیست؛ یعنی [[آدمی]] به [[برکت]] پارسایی، [[توانگری]] [[حقیقی]] را داراست.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۳۸.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||