پرش به محتوا

ابو سلمه مخزومی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'برده' به 'برده'
جز (جایگزینی متن - 'شان نزول' به 'شأن نزول')
جز (جایگزینی متن - 'برده' به 'برده')
خط ۲۶: خط ۲۶:
به نقل از ابن‌عبّاس، [[آیات]] {{متن قرآن|فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا وَيَصْلَى سَعِيرًا إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ }} <ref>«اما آن کس که کارنامه‌اش را به دست راست وی دهند، به زودی با حسابی آسان به حساب او رسیدگی می‌شود، و شادان نزد خانواده‌اش باز می‌گردد، و اما آنکه کارنامه‌اش را از پس پشت وی به او دهند، به زودی (به لابه)، مرگ (خود) را فرا می‌خواند، و بر آتشی افروخته درمی‌آید. بی‌گمان، او در میان خانواده‌اش شادان بود، او می‌پنداشت هرگز (به پیشگاه خداوند) باز نمی‌گردد» سوره انشقاق، آیه: ۷- ۱۴.</ref> نیز در شأن [[ابوسلمه]] و برادرش دانسته شده است<ref> قرطبی، ج ۱۹، ص ۱۷۸ و ۱۷۹.</ref>. در [[تفسیر قمی]] همین شأن نزول به نقل از [[امام باقر]]{{ع}} دیده می‌شود<ref> قمی، ج ۲، ص ۴۴۰.</ref>.
به نقل از ابن‌عبّاس، [[آیات]] {{متن قرآن|فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا وَيَصْلَى سَعِيرًا إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ }} <ref>«اما آن کس که کارنامه‌اش را به دست راست وی دهند، به زودی با حسابی آسان به حساب او رسیدگی می‌شود، و شادان نزد خانواده‌اش باز می‌گردد، و اما آنکه کارنامه‌اش را از پس پشت وی به او دهند، به زودی (به لابه)، مرگ (خود) را فرا می‌خواند، و بر آتشی افروخته درمی‌آید. بی‌گمان، او در میان خانواده‌اش شادان بود، او می‌پنداشت هرگز (به پیشگاه خداوند) باز نمی‌گردد» سوره انشقاق، آیه: ۷- ۱۴.</ref> نیز در شأن [[ابوسلمه]] و برادرش دانسته شده است<ref> قرطبی، ج ۱۹، ص ۱۷۸ و ۱۷۹.</ref>. در [[تفسیر قمی]] همین شأن نزول به نقل از [[امام باقر]]{{ع}} دیده می‌شود<ref> قمی، ج ۲، ص ۴۴۰.</ref>.


ذیل آیات {{متن قرآن|وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلا رَّجُلَيْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعًا كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَلَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَيْئًا وَفَجَّرْنَا خِلالَهُمَا نَهَرًا وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنكَ مَالا وَأَعَزُّ نَفَرًا }}<ref>«و برای آنان دو مردی را مثل آور که برای یکی از آن دو، دو باغستان انگور برآوردیم و گرداگرد هر دو (باغستان) خرمابن و در میان آنها کشتزار نهادیم هر دو باغستان میوه خویش را می‌آورد و از آن  چیزی کم نمی‌نهاد و ما در میان آن دو (باغستان) جویباری روانه ساخته بودیم و او را (بار و) بری بود پس (یک روز) به همراه خویش -که با وی گفت و گو می‌کرد- گفت: من از تو در مال بیشتر و در نفر نیرومندترم» سوره کهف، آیه ۳۲-۳۴.</ref> در کنار چند نظر درباره شأن نزول آن، از ابن‌عبّاس و کلبی نقل است که این آیات در شأن ابوسلمه و برادرش اسود نازل شده است.<ref>قرطبی، ج ۱۰، ص ۲۵۹.</ref>. این آیات که تا آیه ۴۳ یک [[سیاق]] دارد، تمثیلی از حال دو برادر است که یکی از آن دو دارای دو باغ پر ثمر بوده و در حالی که خود را نیرومندتر و ثروتمندتر از رفیقش می‌دانسته، به این [[پندار]] رسیده است که هر آن‌چه دارد، زوال‌ناپذیر است و همین پندار، سبب [[انکار]] [[قیامت]] و [[کفر]] وی شده، [[نصایح]] برادرش در او بی‌اثر می‌ماند. آن‌گاه که [[خداوند]]، همه آن‌چه را به او داده می‌گیرد، به شدّت پشیمان شده، [[آرزو]] می‌کند که ای کاش به پروردگارش [[شرک]] نمی‌ورزید! قرطبی در ذیل آیه پیشین از [[سوره کهف]]، به [[نقل]] از [[ثعلبی]] و [[قشیری]] می‌نویسد: {{متن قرآن|قَائِلٌ }} و  {{متن قرآن|قَرِينٌ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ}}<ref>«گوینده‌ای از ایشان می‌گوید: همانا مرا همدمی بود» سوره صافات، آیه ۵۱.</ref> وی می‌نویسد: هر یک از این دو [[برادر]]، چهار هزار [[دینار]] به [[ارث]] [[برده]] بود. یکی از آن دو همه دارایی‌اش را در [[راه خدا]] [[انفاق]] کرد و آن‌گاه از برادرش خیری خواست و او ـ چنان که ادامه [[آیات]] اشاره دارد ـ در مقابل درخواست برادرش به [[توبیخ]] وی و اینکه چرا از [[تصدیق‌کنندگان]] و [[ایمان]] دارندگان به [[معاد]] است، پرداخت<ref>قرطبی، ج ۱۰، ص ۲۵۹.</ref>.<ref>[[محمد خراسانی|خراسانی، محمد]]، [[ ابو سلمه مخزومی (مقاله)|مقاله «ابو سلمه مخزومی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
ذیل آیات {{متن قرآن|وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلا رَّجُلَيْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعًا كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَلَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَيْئًا وَفَجَّرْنَا خِلالَهُمَا نَهَرًا وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنكَ مَالا وَأَعَزُّ نَفَرًا }}<ref>«و برای آنان دو مردی را مثل آور که برای یکی از آن دو، دو باغستان انگور برآوردیم و گرداگرد هر دو (باغستان) خرمابن و در میان آنها کشتزار نهادیم هر دو باغستان میوه خویش را می‌آورد و از آن  چیزی کم نمی‌نهاد و ما در میان آن دو (باغستان) جویباری روانه ساخته بودیم و او را (بار و) بری بود پس (یک روز) به همراه خویش -که با وی گفت و گو می‌کرد- گفت: من از تو در مال بیشتر و در نفر نیرومندترم» سوره کهف، آیه ۳۲-۳۴.</ref> در کنار چند نظر درباره شأن نزول آن، از ابن‌عبّاس و کلبی نقل است که این آیات در شأن ابوسلمه و برادرش اسود نازل شده است.<ref>قرطبی، ج ۱۰، ص ۲۵۹.</ref>. این آیات که تا آیه ۴۳ یک [[سیاق]] دارد، تمثیلی از حال دو برادر است که یکی از آن دو دارای دو باغ پر ثمر بوده و در حالی که خود را نیرومندتر و ثروتمندتر از رفیقش می‌دانسته، به این [[پندار]] رسیده است که هر آن‌چه دارد، زوال‌ناپذیر است و همین پندار، سبب [[انکار]] [[قیامت]] و [[کفر]] وی شده، [[نصایح]] برادرش در او بی‌اثر می‌ماند. آن‌گاه که [[خداوند]]، همه آن‌چه را به او داده می‌گیرد، به شدّت پشیمان شده، [[آرزو]] می‌کند که ای کاش به پروردگارش [[شرک]] نمی‌ورزید! قرطبی در ذیل آیه پیشین از [[سوره کهف]]، به [[نقل]] از [[ثعلبی]] و [[قشیری]] می‌نویسد: {{متن قرآن|قَائِلٌ }} و  {{متن قرآن|قَرِينٌ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ}}<ref>«گوینده‌ای از ایشان می‌گوید: همانا مرا همدمی بود» سوره صافات، آیه ۵۱.</ref> وی می‌نویسد: هر یک از این دو [[برادر]]، چهار هزار [[دینار]] به [[ارث]] برده بود. یکی از آن دو همه دارایی‌اش را در [[راه خدا]] [[انفاق]] کرد و آن‌گاه از برادرش خیری خواست و او ـ چنان که ادامه [[آیات]] اشاره دارد ـ در مقابل درخواست برادرش به [[توبیخ]] وی و اینکه چرا از [[تصدیق‌کنندگان]] و [[ایمان]] دارندگان به [[معاد]] است، پرداخت<ref>قرطبی، ج ۱۰، ص ۲۵۹.</ref>.<ref>[[محمد خراسانی|خراسانی، محمد]]، [[ ابو سلمه مخزومی (مقاله)|مقاله «ابو سلمه مخزومی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش