ازدواج در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←ارضای غریزه جنسی
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
=== ارضای [[غریزه جنسی]]=== | === ارضای [[غریزه جنسی]]=== | ||
غریزه جنسی، نیرویی است که در زن و مرد قرار داده شده و ازدواج، وسیله‌ای مجاز برای اطفای نیروی [[شهوت]] و پاسخی به این [[غریزه]] [[خدادادی]] است: | غریزه جنسی، نیرویی است که در زن و مرد قرار داده شده و ازدواج، وسیله‌ای مجاز برای اطفای نیروی [[شهوت]] و پاسخی به این [[غریزه]] [[خدادادی]] است: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ}}<ref>«و آنان که پاکدامنند» سوره مؤمنون، آیه ۵.</ref>، {{متن قرآن|إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ}}<ref>«جز با همسران خویش یا کنیزهاشان که اینان نکوهیده نیستند» سوره مؤمنون، آیه ۶.</ref> در [[حدیث]] آمده‌است: میان لذّت‌های [[مادّی]] و [[جسمانی]] در [[دنیا]] و [[آخرت]]، هیچ‌کدام به پایه [[لذت]] [[زناشویی]] نمی‌رسد؛ سپس [[امام]] به آیه {{متن قرآن|زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ}}<ref>«دوستداری خواستنی‌ها از زنان و فرزندان و دارایی‌های فراوان انباشته از زر و سیم و اسب‌های نشاندار و چارپایان و کشتزاران، برای مردم آراستگی یافته است؛ اینها سرمایه زندگی نزدیک‌تر (در این جهان) است و خداوند است که نکوفرجامی ، (تنها) نزد او است» سوره آل عمران، آیه ۱۴.</ref> [[استشهاد]] می‌کند که در بیان [[شهوات]] گوناگون، علاقه به زن را مقدّم داشته است<ref>نورالثقلین، ج۱، ص۳۲۰؛ الکافی، ج۵، ص۳۲۱.</ref>. در آیه {{متن قرآن|أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيَامَ إِلَى اللَّيْلِ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ}}<ref>«آمیزش با زنانتان در شب روزه‌داری برای شما حلال شده است. آنها جامه شما و شما جامه آنهایید. خداوند معلوم داشت که شما با خود نادرستی می‌ورزیدید، بنابراین، از شما در گذشت و شما را بخشود؛ اکنون (می‌توانید) با آنان آمیزش کنید و آنچه خداوند برای شما مقرّر داشت» سوره بقره، آیه ۱۸۷.</ref> می‌فرماید: [[خداوند]] دانست که شما به خود [[خیانت]] می‌کردید و آمیزش با همسر را که [[ممنوع]] شده بود، انجام می‌دادید؛ بدین سبب، ممنوعیّت برداشته شد. این [[آیه]]، به نیاز غریزی جنسی اشاره دارد که به رغم ممنوعیّت [[شرعی]]، [[مردم]] به‌سوی آن کشیده می‌شوند؛ البتّه این امر نمی‌تواند [[انگیزه]] اصلی و [[هدف]] نهایی ازدواج باشد؛ زیرا غریزه جنسی در زن و مرد، دوره محدودی دارد و اگر غرض از [[ازدواج]]، فقط این جهت باشد، باید زوجین هنگام [[ناتوانی]] جنسی، یک‌دیگر را رها‌کنند یا [[زن]] و مردی که [[توانایی]] جنسی خویش را از دست داده‌اند، هیچ‌گاه [[پیمان]] [[زناشویی]] نبندند.<ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ازدواج (مقاله)|مقاله «ازدواج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ |دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref> | ||
===بازداشتن از [[گناه]]=== | ===بازداشتن از [[گناه]]=== | ||
یکی از آثار ازدواج برای زن و مرد، ایجاد زمینه [[تقوا]] * و [[دوری از گناهان]] است. با اشباع [[غریزه جنسی]] در زن و شوهر، زمینه [[گناهان]] شهوت‌انگیز از میان می‌رود. اینکه در [[قرآن]] از کسی که ازدواج کرده، به "محصن و محصنه" تعبیر شده: "فَاِذا اُحصِنَّ.".. ([[نساء]] / ۴، ۲۵)، به جهت این است که زن و مرد، با ازدواج در [[حصن]] و سنگر مستحکمی قرار می‌گیرند و خود را [[حفظ]] می‌کنند تا وسوسه‌های [[شهوانی]] در آنان اثر نگذارد؛<ref>قاموس قرآن، ج۲، ص۱۴۹.</ref> بلکه ازدواج، زمینه گناهان دیگر را نیز از بین می‌برد؛ زیرا [[پذیرفتن]] مسؤولیّت تأمین و [[تربیت]] [[اولاد]]، [[انسان]] را به استفاده بهینه از [[عمر]] وامی‌دارد و برای گناه و معاشرت‌های [[گمراه‌کننده]]، جایی باقی نمی‌ماند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "مَن تزوّج فقد اَحرز نصف دینه".<ref> سفینة البحار، ج۲، ص۴۸۰.</ref> با ازدواج، نیمی از [[دین]] صیانت می‌شود. در روایتی دیگر آمده است: بدترین [[مردم]]، کسانی‌اند که ازدواج نمی‌کنند.<ref> مجمع البیان. ج۷، ص۲۲۰.</ref> در [[تفسیر]] آیه۱۸۷ بقره / ۲ (هُنَّ‌لِباسٌ لَکُم و اَنتُم لِباسٌ لَهُنّ) برخی گفته‌اند: آن‌گونه که [[انسان]]، با [[لباس]] از سرما و [[گرما]] و حشرات و آسیب‌های پوستی، محافظت می‌شود، [[زن]] و مرد، با ازدواج، یک‌دیگر را از گناه * حفظ می‌کنند.<ref>التفسیرالکبیر، ج۵،ص ۱۱۶؛ روض الجنان،ج ۳، ص۵۱.</ref> در آیه۲۸ نساء / ۴ [[حکمت]] [[تشریع]] ازدواج با [[کنیزان]] این‌گونه بیان شده است: "یُریدُ اللّهُ اَنیُخَفِّفَ عَنکُم."..؛ زیرا [[پیروی]] از [[شهوات]] و در دام گناه افتادن، برای انسان، [[وزر]] و سنگینی می‌آورد و تشریع ازدواج و فراهم شدن امکان آن برای کسی که نمی‌تواند با [[زنان]] [[آزاد]] ازدواج کند، از [[فساد]] و گناه جلوگیری می‌کند و انسان از عواقب آن در [[امان]] می‌ماند و این نوعی توسعه برای [[انسان]] شمرده‌می‌شود.<ref> مواهب الرحمن، ج۸، ص۷۹.</ref><ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ازدواج (مقاله)|مقاله «ازدواج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ |دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref> | یکی از آثار ازدواج برای زن و مرد، ایجاد زمینه [[تقوا]] * و [[دوری از گناهان]] است. با اشباع [[غریزه جنسی]] در زن و شوهر، زمینه [[گناهان]] شهوت‌انگیز از میان می‌رود. اینکه در [[قرآن]] از کسی که ازدواج کرده، به "محصن و محصنه" تعبیر شده: "فَاِذا اُحصِنَّ.".. ([[نساء]] / ۴، ۲۵)، به جهت این است که زن و مرد، با ازدواج در [[حصن]] و سنگر مستحکمی قرار می‌گیرند و خود را [[حفظ]] می‌کنند تا وسوسه‌های [[شهوانی]] در آنان اثر نگذارد؛<ref>قاموس قرآن، ج۲، ص۱۴۹.</ref> بلکه ازدواج، زمینه گناهان دیگر را نیز از بین می‌برد؛ زیرا [[پذیرفتن]] مسؤولیّت تأمین و [[تربیت]] [[اولاد]]، [[انسان]] را به استفاده بهینه از [[عمر]] وامی‌دارد و برای گناه و معاشرت‌های [[گمراه‌کننده]]، جایی باقی نمی‌ماند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "مَن تزوّج فقد اَحرز نصف دینه".<ref> سفینة البحار، ج۲، ص۴۸۰.</ref> با ازدواج، نیمی از [[دین]] صیانت می‌شود. در روایتی دیگر آمده است: بدترین [[مردم]]، کسانی‌اند که ازدواج نمی‌کنند.<ref> مجمع البیان. ج۷، ص۲۲۰.</ref> در [[تفسیر]] آیه۱۸۷ بقره / ۲ (هُنَّ‌لِباسٌ لَکُم و اَنتُم لِباسٌ لَهُنّ) برخی گفته‌اند: آن‌گونه که [[انسان]]، با [[لباس]] از سرما و [[گرما]] و حشرات و آسیب‌های پوستی، محافظت می‌شود، [[زن]] و مرد، با ازدواج، یک‌دیگر را از گناه * حفظ می‌کنند.<ref>التفسیرالکبیر، ج۵،ص ۱۱۶؛ روض الجنان،ج ۳، ص۵۱.</ref> در آیه۲۸ نساء / ۴ [[حکمت]] [[تشریع]] ازدواج با [[کنیزان]] این‌گونه بیان شده است: "یُریدُ اللّهُ اَنیُخَفِّفَ عَنکُم."..؛ زیرا [[پیروی]] از [[شهوات]] و در دام گناه افتادن، برای انسان، [[وزر]] و سنگینی می‌آورد و تشریع ازدواج و فراهم شدن امکان آن برای کسی که نمی‌تواند با [[زنان]] [[آزاد]] ازدواج کند، از [[فساد]] و گناه جلوگیری می‌کند و انسان از عواقب آن در [[امان]] می‌ماند و این نوعی توسعه برای [[انسان]] شمرده‌می‌شود.<ref> مواهب الرحمن، ج۸، ص۷۹.</ref><ref>[[سید مصطفی اسدی|اسدی، سید مصطفی]]، [[ازدواج (مقاله)|مقاله «ازدواج»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ |دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref> | ||